Τι ψάχνεις;

Βασιλείου: «Θέλω μια πρόκριση σε τελικό - Είναι τόσο ουτοπικό να έχουμε κλειστό;»

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Δυναμική, πεισματάρα και αυτάρκης. Έχει τον έλεγχο της ζωής της, αγαπά το πρόγραμμα, προσέχει τη διατροφή και το σώμα της και γνωρίζει καλά πως να παίρνει την κατάλληλη απόφαση στη σωστή στιγμή. Είναι ευγνώμων για τους ανθρώπους που έχει κοντά της και για όσα έχει πετύχει στις κούρσες της ενώ δεν μπορεί να αντισταθεί σε ένα καλό βιβλίο, σε ένα πιάτο με σαλιγκάρια και στις αγκαλιές των Κάρμελ και Μίκα.

Η Ειρήνη Βασιλείου έκανε το νταμπλ στα 400μ και 800μ στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κλειστού που έγινε στο ΣΕΦ κάνοντας μια έκρηξη στα τελευταία μέτρα. Η Ελληνίδα αθλήτρια μίλησε στο Metrosport.gr για τα δύο χρυσά μετάλλια, την «αργή» κούρσα στον προημιτελικό των 400 που λίγο έλειψε να της στερήσει τη συμμετοχή στον τελικό αλλά και τη μεταμόρφωση της σε «τσιτάχ» στην τελευταία στροφή των 800.

Αναφέρθηκε στην κούρσα της στο Ευρωπαϊκό της Κωνσταντινούπολης και παράλληλα, εξέφρασε τον μεγάλο της πόθο να βρεθεί στην τελική κούρσα ενός Ευρωπαϊκού ή Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Διηγήθηκε το πώς άρχισε το ταξίδι της στον στίβο και τις κοπάνες που έκανε με την αδερφή της στην αρχή, στο ρόλο του Άρη Βισκαδουράκη στην εξέλιξη της και στη συμβολή και στη στήριξη που της παρέχει ο σύζυγός της.

Φυσικά, από τη συζήτηση δεν θα μπορούσε να λείπει και η απουσία κλειστού στην Κρήτη, όπου προπονείται, και στο πόσο επηρεάζει την αγωνιστική της εικόνα. Τέλος, πήρε θέση για την αυστηρή κριτική που δέχονται πολλές φορές οι αθλητές, για την έμμηνο ρύση που επηρεάζει κάθε γυναίκα ενώ αποκάλυψε τι σκέφτεται κάθε φορά που αμφισβητεί τον εαυτό της.

«Έκανα λάθος στα 400 αλλά δεν μου στοίχισε – Γύρισε το μυαλό μου και τα έδωσα όλα στα 800»

Έκανες το πρώτο σου νταμπλ (400-800) στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κλειστού στο ΣΕΦ. Ήταν κάτι που κυνήγησες;

«Δεν πήγαινα με αυτοσκοπό να κάνω το νταμπλ. Πήγα κούρσα κούρσα και είχα στο μυαλό μου τη νίκη. Είμαι χαρούμενη που το πέτυχα».

Είσαι ικανοποιημένη με την επίδοση σου;

«Είμαι ικανοποιημένη για την κούρσα που έκανα στα 400 γιατί έδειξα ότι είμαι σε καλή κατάσταση. Στα 800 δεν είμαι ικανοποιημένη από την επίδοση γιατί μου βγήκε η κούραση από τις πολλές κούρσες. Έτρεξα προκριματικά και τελικό των 400 και μετά τα 800, κουράστηκα και δεν μπόρεσα να βγάλω αυτό που έχω στα πόδια μου».

Πέρασες στο παρά ένα στον τελικό των 400μ και κέρδισες αγωνιζόμενη στον 1^ο διάδρομο. Τι συνέβη; Πόσο δύσκολο είναι να τρέχεις στον 1^ο;

«Ήταν δύσκολο γιατί έχει διαφορετική κλίση ο πρώτος σε σύγκριση με τον τέταρτο και τον πέμπτο. Πρέπει, όμως, ο κάθε αθλητής να είναι έτοιμος να τρέξει σε κάθε διάδρομο. Βέβαια, κινδύνεψα να μείνω εκτός τελικού και η αλήθεια είναι ότι δεν έδωσα σημασία σε ποιον διάδρομο θα τρέξω. Δεν με ένοιαζε τόσο. Έκανα ένα λάθος γιατί δεν γνώριζα ότι έγινε αλλαγή και προκρινόμαστε με βάση τον χρόνο και έτρεξα αργά. Ήθελα να κρατήσω δυνάμεις για το 800άρι και πήγα χαλαρά. Λίγο έλειψε να την πατήσω. Είχα την τύχη με το μέρος μου ευτυχώς».

Στην κούρσα σου την Κυριακή (19/02) έμοιαζε να πετάς στα τελευταία μέτρα. Ποιο ήταν το ερέθισμα σε οδήγησε σε αυτή την έκρηξη;

«Σαν τσιτάχ; (γέλια). Πήγαινε αργά η κούρσα και για αυτό είχα δυνάμεις στο τέλος. Έβλεπα την απόσταση με την Ανθή (Κυριακοπούλου) και ήξερα ότι έπρεπε να τρέξω πιο γρήγορα για να την προσπεράσω αν ήθελα να νικήσω. Εξαρχής δεν είχα απαιτήσεις από το 800 γιατί ήξερα το σώμα μου. Ήμουν άυπνη γιατί από το άγχος και την υπερένταση το προηγούμενο βράδυ δεν είχα κοιμηθεί. Δεν ξέρω τι έγινε, απλά γύρισε το μυαλό και τα έδωσα όλα».

Η παρουσία του κόσμου στις κερκίδες πώς σου φάνηκε;

«Ήταν ωραίο να βλέπεις το στάδιο γεμάτο, μου θύμισε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Να ευχαριστήσουμε τον Μίλτο (Τεντόγλου) που μας έφερε τόσο κόσμο. Ήταν μια ευκαιρία να μάθουν και αυτό το άθλημα, τον στίβο, και ότι δεν υπάρχει μόνο το ποδόσφαιρο».

«Φοβόμουν αν θα μπορέσω να επανέλθω»

Η προετοιμασία σου πώς εξελίχθηκε; Γιατί επέλεξες τη Σιέρα Νεβάδα;

«Πήγα για δεύτερη φορά στην Ισπανία για προετοιμασία. Επιλέγουμε το μέρος για το υψόμετρο, βοηθά να βελτιώσουμε το αερόβιο. Οι εγκαταστάσεις είναι πολύ καλές. Την πρώτη φορά που πήγα εκεί, έμεινα έκπληκτη από τον διαφορετικό τρόπο που κάνουμε προετοιμασία εμείς και οι άλλοι αθλητές. Υπάρχει άλλη νοοτροπία».

Στο Ευρωπαϊκό της Πόλης τι πήγε στραβά στην κούρσα;

««Δεν είμαι και τόσο ευχαριστημένη. Δεν περίμενα αυτή την κούρσα. Δεν ένιωθα το κορμί μου τόσο φρέσκο. Συμβαίνουν αυτά. Συνεχίζουμε».

Ποιος είναι οι επόμενοι στόχοι σου;

«Θα ξεκουραστώ μετά το Ευρωπαϊκό και έπειτα, στόχος μας θα είναι ο ανοιχτός. Θα δούμε πού θα κάνουμε προετοιμασία, δεν έχουμε αποφασίσει ακόμη».

Η περσινή χρονιά τι γεύση σου άφησε;

«Άρχισε ιδανικά αλλά τελείωσε στενάχωρα. Αναγκάστηκα να ακυρώσω τη συμμετοχή μου στο Ευρωπαϊκό γιατί κόλλησα κορωνοϊό. Μου κόστισε πολύ γιατί χρειάστηκα δύο μήνες για να συνέλθω. Ήμουν ασυμπτωματική. Παρατηρούσα ότι μέρα με τη μέρα έπεφτε η απόδοση μου στις προπονήσεις και λαχάνιαζα. Έκανα εξέταση αντισωμάτων και μου βρήκαν 19.000, το είχα περάσει δηλαδή. Ο γιατρός μου είπε ότι με δυσκόλεψε τόσο γιατί συνέχισα να κάνω τόσο πιεστικές προπονήσεις και στρέσαρα τον εαυτό μου ενώ νοσούσα. Δεν ξεκουράστηκα. Δεν το ήξερα, όμως. Με ταλαιπώρησε αρκετά γιατί έχω και βρογχικό άσμα. Φοβόμουν αν θα είμαι καλά, αν θα μπορέσω να επανέλθω στο επίπεδο που ήμουν. Προς το παρόν, είμαι πολύ καλά και προσέχω».

«Θέλω μια πρόκριση σε τελικό – Βάλε τα καρφιά μου και έλα»

Έχεις βρεθεί σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Ρίο και στο Τόκιο. Πώς ήταν η εμπειρία;

«Στο Ρίο δεν ήταν ιδανικά τα πράγματα. Ήμουν χαρούμενη που είχα καταφέρει να προκριθώ για πρώτη φορά αλλά δεν το απόλαυσα γιατί είχα ρήξη πελματιαίας απονευρωσίτιδας. Έτρεξα με κομμένη πελματιαία. Στο Τόκιο ήμουν σε καλή κατάσταση αλλά δεν πήγα όπως ήθελα, είχαμε και κορωνοϊό. Γέλασα με την τύχη μου (γέλια). Ωστόσο, δεν παύει να είναι μια σπουδαία διάκριση για κάθε αθλητή η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες».

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, από το 2019 έως και σήμερα, σπας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο είτε είναι σε ανοιχτό είτε σε κλειστό. Πού οφείλεται αυτό;

«Δεν το έχω παρατηρήσει (γέλια). Όσο μεγαλώνω, πάω καλύτερα (γέλια). Η ζωή που κάνω είναι συγκεκριμένη. Προσέχω τι τρώω, δεν ξενυχτάω, γυμνάζομαι».

Σου έχει μείνει χαραγμένος στη μνήμη κάποιος αγώνας;

«Το Παγκόσμιο το 2017 στο Λονδίνο που είχα τρέξει στην κούρσα με τη Άλισον Φίλιξ και είχα πάρει την πρόκριση. Είναι ο αγαπημένος μου αγώνας γιατί τερμάτισα δεύτερη πίσω από εκείνη».

Ποιο είναι το ιδιαίτερο μετάλλιο για σένα;

«Κάθε μετάλλιο είναι ιδιαίτερο γιατί κρύβει από πίσω τεράστια προσπάθεια και πόνο. Είναι ανταμοιβή για όσα περνάς πιο πριν. Κάθε μετάλλιο μετράει».

Κυνηγάς το ρεκόρ;

«Το έχεις στο μυαλό σου σε κάθε κούρσα. Το θέλεις».

Πώς διαχειρίζεσαι μια κούρσα που το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό;

«Με στεναχωρεί και σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να πάω καλύτερα αλλά μετά σκέφτομαι αυτό που μου λέει ο προπονητής μου. Δηλαδή, να κρατάω κάτι από την κάθε κούρσα και να μην εστιάζω στο αρνητικό».

Έχει συμβεί κάτι περίεργο στα ταξίδια σου;

«Στο Βαλκανικό αντιμετωπίζουμε ιδιαιτερότητες με το φαγητό συνήθως».

Τι είναι αυτό που θα ήθελες να πετύχεις και δεν το έχεις καταφέρει ακόμη; Υπάρχει;

«Θα ήθελα μια πρόκριση σε τελικό. Έχω πάει σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια αλλά έχω φτάσει ως τα ημιτελικά, σε τελικό ποτέ. Θέλω να τρέξω στην τελική κούρσα».

Συχνά δέχεστε κριτική όταν η απόδοση σας δεν είναι η αναμενόμενη. Πώς το αντιμετωπίζεις;

«Οι άνθρωποι λένε ότι είναι εύκολο. Δεν είναι, βάλε τα καρφιά μου και έλα να τρέξεις εσύ. Καλό θα είναι στηρίζουμε τις προσπάθειες του κάθε αθλητή και όχι να τον κρίνουμε εύκολα. Προσπαθεί, δίνει τον καλύτερο του εαυτό και απλά μπορεί να είναι σε κακή μέρα. Πρέπει να σεβόμαστε τον κάθε άνθρωπο. Όσο μεγαλώνεις, απλά μαθαίνεις να μην ασχολείσαι, βάζεις παρωπίδες και προσπαθείς να μην επηρεάζεσαι. Μας επηρεάζει ψυχολογικά όλο αυτό».

«Έγινε η φύση μου στο 400άρι – Βελτιώνομαι σταδιακά στα 800»

Ποιο ήταν το ερέθισμα να αρχίσεις τον στίβο;

«Ήμουν μικρούλα και συμμετείχα μαζί με την αδερφή μου σε αγώνες στο σχολείο και μας πρότειναν να πάμε για στίβο. Μας κυνηγούσαν να πάμε για προπόνηση (γέλια). Όταν κερδίζαμε, καταλάβαμε ότι ο προπονητής είχε δίκιο. Σιγά σιγά αρχίσαμε να το βλέπουμε πιο σοβαρά και να τηρούμε το πρόγραμμα».

Δοκίμασες και άλλα αθλήματα;

«Όχι, ποτέ. Είχα αρχίσει και κολύμβηση αλλά κρύωνα και δεν συνέχισα».

Τι σε εντυπωσιάζει στα 400 και σε τι διαφέρουν από τα 800;

«Τα τελευταία μέτρα και το γαλακτικό που ανεβαίνει. Είναι μαζοχιστικό αγώνισμα τα 400 αλλά είναι τα αγαπημένα μου. Έχει γίνει η φύση μου. Θέλει πείσμα, φτάνεις στα όρια σου. Πολλές φορές, κάνω προπόνηση και σκέφτομαι τι κάνω στον εαυτό μου. Δεν έχουν σχέση τα 400 με τα 800. Είναι σημαντική η ταχύτητα στα 800. Είχα αδυναμία στο αερόβιο αλλά έχω βρει την ισορροπία. Βελτιώνομαι σταδιακά».

Σκέφτηκες να δοκιμάσεις στις μεγάλες αποστάσεις;

«Όχι, είναι αστείο να τρέξω στα 1500».

«Είναι τόσο ουτοπικό να έχουμε κλειστό;»

Πού προπονείσαι; Είσαι ικανοποιημένη με τις εγκαταστάσεις;

«Κάνω προπόνηση στο Παγκρήτιο Στάδιο. Το ταρτάν είναι καλύτερο από άλλα στάδια. Δεν έχουμε κλειστό, όμως. Το χειμώνα είναι δύσκολα καθώς μπαίνει αέρας από παντού. Δεν μπορείς να πιάσεις υψηλές εντάσεις και είναι πιο εύκολο να τραυματιστείς. Το ταρτάν στο έξω γήπεδο έχει σκληρύνει πολύ. Δεν είναι καλό για τα πόδια μας γιατί όταν προπονούμαστε χρειαζόμαστε να είναι πιο μαλακό και να απορροφά περισσότερους κραδασμούς. Συμβιβαζόμαστε, όμως, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι».

Τι θα ήθελες να αλλάξει;

«Να υπάρξει κλειστός στίβος. Είναι τόσο ουτοπικό; Τι ζητάμε πια; Ένα κλειστό να μπορούμε να κάνουμε προπόνηση».

Η απουσία κλειστού πόσο επηρεάζει το έργο σου;

«Ο κλειστός έχει περισσότερες στροφές και διαφορετική κλίση. Χρειάζεται διαφορετική προπόνηση. Τα κομμάτια βγαίνουν πιο αργά σε σύγκριση με τον ανοιχτό. Χρειάζεται προσαρμογή πριν τους αγώνες και για αυτό είναι αναγκαία η παρουσία κλειστού».

Ποιος είναι ο ρόλος του προπονητή του στην εξέλιξη σου;

«Έκανα πολλά χρόνια προπόνηση με τον κ. Άρη Βισκαδουράκη. Το 2020 αποφάσισε να σταματήσει την προπονητική και συνεχίζω να προπονούμαι με τον άνδρα μου, τον Αναστάση. Με βοηθά πολύ ψυχολογικά και προπονητικά».

Ποια η σημαντικότερη συμβουλή του;

«Ο Αναστάσης μου λέει ‘’ό,τι κάνω να το απολαμβάνω’’. Να ευχαριστιέμαι την κάθε κούρσα. Έχει και δίκιο γιατί αν το σκέφτεσαι και αγχώνεσαι, είναι δύσκολο να βγει η επίδοση που θέλεις. Ο Βισκαδουράκης μου έλεγε ‘’με το που ξεκινάς, έχεις τελειώσει, μη σκέφτεσαι κάτι άλλο’’».

Η χρηματοδότηση είναι επαρκής;

«Είναι αρκετά δύσκολο. Αν θέλεις να συμμετέχεις σε μίτινγκ στο εξωτερικό και δεν σου καλύπτουν τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής, τα χρήματα είναι αρκετά. Είναι ένα κομμάτι που κάθε αθλητής το σκέφτεται πολύ. Το πρώτο διάστημα εργαζόμουν στο αεροδρόμιο και έκανα και βραδινές βάρδιες. Τελείωνα το πρωί και πήγαινα κατευθείαν για προπόνηση. Είχα γίνει σαν ζόμπι και έπρεπε να επιλέξω. Από το 2015 έως το 2020 δούλευα part time. Ήταν δύσκολο και αυτό γιατί ένας αθλητής πρέπει να ξεκουραστεί, να κάνει αποκατάσταση και σωστή διατροφή. Πρέπει να ελέγξει πολλά πράγματα. Αν δεν έχεις άλλη επιλογή, προσπαθείς να τα βγάλεις εις πέρας μόνος σου. Είναι και η αιτία που πολλά παιδιά έχουν σταματήσει. Σκέφτονται, θέλω να επιβιώσω».

«Είναι δώρο Θεού η περίοδος αλλά…»

Ποια η στάση της οικογένειας σου;

«Οι γονείς μου ήταν πάντα δίπλα μου. Εκείνοι μας παρότρυναν να αρχίσουμε από μικρή ηλικία και για λόγους κοινωνικοποίησης. Ξέρουν ότι φτάνω στα όρια μου και κουράζομαι αλλά βλέπουν ότι κάνω κάτι που με γεμίζει και είναι υποστηρικτικοί. Ο άνδρας μου είναι ιδιαίτερα υποστηρικτικός, θέλουμε τα ίδια πράγματα, είμαι ευγνώμων για εκείνον».

Η αδερφή σου (Άννα Βασιλείου) είναι αθλήτρια. Ποια η σχέση σας; Την παρακίνησες;

«Άρχισε ο αδερφός μου και αρχίσαμε και εμείς. Πηγαίναμε πακέτο μαζί πάντα. Η Άννα έχει επιλέξει τον μαραθώνιο, που είναι ένα εντελώς διαφορετικό κομμάτι. Της αρέσει και λειτουργεί ως διέξοδος για εκείνη καθώς δουλεύει πολλές ώρες στο φαρμακείο. Πάντα της λέω να το απολαμβάνει».

Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να βελτιώσεις αγωνιστικά;

«Θα ήθελα να είμαι πιο χαλαρή. Μερικές φορές πρέπει να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή και εγώ αγχώνομαι πολύ. Στους αγώνες ελέγχω το άγχος μου όσο μεγαλώνω».

Η περίοδος είναι ένα δύσκολο κομμάτι για τις γυναίκες αθλήτριες. Εσένα σε επηρεάζει;

«Είναι ένα ταμπού αυτό το θέμα. Είναι μια δύσκολη περίοδος και με επηρεάζει πολύ. Τις πρώτες ημέρες είμαι χάλια και επηρεάζει πολύ την απόδοση μου. Έχει τύχει να τρέξω και να είναι αδιάθετη και μάλιστα, πρώτη μέρα. Υπάρχουν ορμόνες, βαραίνει το σώμα. Είναι δώρο Θεού, όμως. Δεν μπορείς να το καταλάβει κάποιος, αν δεν το έχει βιώσει».

Έχεις αμφισβητήσει τον εαυτό σου;

«Ποιος δεν το έχει κάνει; Αν μια προπόνηση δεν πάει καλά, δημιουργώ ερωτήματα στον εαυτό μου. Φέρνω στο μυαλό μου τι έκανα όλη τη σεζόν και τι πέτυχα και μου περνάει. Όσο πιο πολύ το σκέφτεσαι και το αναλύεις, σε πάει πίσω».

Η Σοφία Μπεκατώρου έδωσε αφορμή για να αρχίσει το κίνημα metoo. Θεωρείς ότι θα βοηθήσει άλλες γυναίκες να σπάσουν τη σιωπή τους;

«Έχει γίνει μια αρχή. Είναι σημαντικό να μιλάμε. Πρέπει να ακούγεται η φωνή μας, ό,τι συμβαίνει να βγαίνει κάθε κοπέλα και να το φωνάζει».

Είσαι πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα, έχει τελειώσει και Παιδαγωγική και Διδακτική Επάρκεια. Πώς προέκυψε;

«Ήθελα να περάσω εκεί γιατί μου άρεσε ο προγραμματισμός και η πληροφορική. Πήγα στη σχολή και αναρωτιόμουν τι κάνω εκεί μέσα (γέλια). Δεν μου άρεσε αλλά την έβγαλα. Προτιμώ, όμως, τη διδασκαλία. Μου αρέσει».

Σκέφτεσαι να το ακολουθήσεις μετά;

«Θα ήθελα να μείνω με κάποιον τρόπο στον αθλητισμό. Μου αρέσει ο χώρος και θα ήθελα να κάνω κάτι σχετικό».

Επέλεξες να κάνεις διάλειμμα από τον πρωταθλητισμό και να αφοσιωθείς στις σπουδές σου. Ήταν εύκολη η απόφαση; Η επιστροφή ήρθε αβίαστα;

«Ήταν συνειδητή απόφαση να σταματήσω. Κουραζόμουν με τις μετακινήσεις και η αλήθεια είναι ότι δεν μου έλειπε. Επιστρέφοντας στο Ηράκλειο, κάτι ξύπνησε μέσα στο μυαλό μου και ήθελα να αρχίσω ξανά. Σε καμία περίπτωση, δεν φανταζόμουν τι θα πετύχαινα».