Τι ψάχνεις;

Τριβυζάς: Η καταραμένη κούρσα, η Σταυρούλα του Survivor & η Πυροσβεστική

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου που διεξήχθη στο Καυτανζόγλειο ενώ πέρασε με άνεση τον προκριματικό γύρο, η τελική του κούρσα δεν ήταν εκείνη που περίμενε. Ο Παναγιώτης Τριβυζάς δεν έπιασε την απόδοση που ήθελε και περιορίστηκε στο τρίτο σκαλοπάτι του βάθρου.

Ο έμπειρος αθλητής μίλησε στο metrosport.gr για την «καταραμένη» αυτή κούρσα, το χάλκινο μετάλλιο στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα και τους επόμενους στόχους του που είναι οι Μεσογειακοί Αγώνες και το Ευρωπαϊκό του Μονάχου. Έγινε σκληρός με τον εαυτό του, έδειξε να πεισμώνει από την ήττα και έβαλε στοίχημα να αποδείξει στον ίδιο ότι ήταν απλά κακή στιγμή.

Επιπλέον, αναφέρθηκε στα σημαντικότερα μετάλλια της καριέρας του, τους προπονητές που τον βοήθησαν αλλά και στις εγκαταστάσεις και τη χρηματοδότηση.

Τέλος, η συζήτηση οδηγήθηκε στο παιδικό του όνειρο που ήταν να γίνει πυροσβέστης και τις ψεύτικες φωτιές που έβαζε στο μπαλκόνι αλλά και στη μέλλουσα σύζυγο του, τη Σταυρούλα Χρυσαειδή, που παίζει στο Survivor.

«Έτυχε η καταραμένη κούρσα να γίνει στο Πανελλήνιο»

Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στη Θεσσαλονίκη βγήκες τρίτος. Είσαι ικανοποιημένος με την απόδοση που είχες;

«Όχι δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένος. Κατά τη διάρκεια της σεζόν έδειξα καλά δείγματα και ότι τρέχω γρήγορα. Μέσα στις 10 κούρσες, έτυχε μια να είναι κακή και, δυστυχώς, ήταν στο Πανελλήνιο. Ήταν αυτή η καταραμένη κούρσα. Δεν έπρεπε να τύχει. Θα σηκωθώ ξανά όμως. Έχω πέσει πολλές φορές και έχω σηκωθεί άλλες τόσες. Δεν θα με πτοήσει αυτός ο αγώνας. Θα πάω στους Μεσογειακούς Αγώνες και θα αποδείξω στον εαυτό μου ότι απλά ήταν μια κακή κούρσα».

Στα προκριματικά πέρασες με άνεση. Τι πήγε στραβά στον τελικό;

«Το πρωί έκανα μια άνετη κούρσα. Το απόγευμα ενώ είχα την ψυχολογία δεν απέδωσα αυτό που έπρεπε να αποδώσω. Δεν θα ψάξω δικαιολογίες. Δεν ήμουν αυτός που έπρεπε να ήμουν».

Στο Βαλκανικό κατέκτησες το χάλκινο μετάλλιο. Είσαι ευχαριστημένος;

«Είμαι ικανοποιημένος. Οι συνθήκες ήταν άσχημες, έτρεξα με -2 μέτρα κόντρα. Το πρόβλημα μου φέτος είναι ότι έξω τρέχω πολύ καλά ενώ μέσα όχι».

Ένα μήνα πριν στα 100μ. στα Βεργώτεια στο Αργοστόλι τερματίζοντας σε 10.38. Έχεις στόχο το ρεκόρ;

«Φέτος, δεν κοίταγα τα 100μ. όμως. Έχω επικεντρωθεί στα 200μ. Φυσικά, ο στόχος μου είναι το ρεκόρ και η καλή επίδοση. Διαφορετικά γιατί να προπονούμαι;».

«Έμπαινα ανάμεσα από τα δέντρα, δεν ήθελα να τρέξω»

Πως αποφάσισες να ξεκινήσεις στίβο;

«Θυμάμαι μέχρι την έκτη δημοτικού έπαιζα μπάσκετ. Ήθελα να πάω αθλητικό γυμνάσιο και έπρεπε να περάσω κάποια αθλήματα. Ανάμεσα τους ήταν και ο στίβος. Τότε πλησίασε τον πατέρα μου ένας άνθρωπος από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο και τον ρώτησε σε ποιο σύλλογο στίβου είμαι. Τότε ο μπαμπάς μου του είπε ότι κάνω μπάσκετ και όχι στίβο και ο άνθρωπος αυτός του είπε: «Είστε με τα καλά σας κύριε μου, πάρτε την κάρτα μου και να τον φέρεται». Έτσι, ξεκίνησα στίβο (γέλια)».

Δοκίμασες και άλλα αθλήματα;

«Ναι, έκανα κολύμβηση, τάε κβο ντο».

Γιατί επέλεξες ένα ατομικό άθλημα;

«Θέλω ότι κερδίζω και ότι χάνω να το παίρνω πάνω μου».

Δοκίμασες και άλλα αγωνίσματα του στίβου;

«Ο τότε προπονητής μου, Δημήτρης Παππάς, με πήρε για να κάνω αποστάσεις. Δεν μου άρεσε καθόλου. Έκλεβα στη διαδρομή, έμπαινα ανάμεσα από τα δέντρα γιατί δεν ήθελα να τρέχω τόσο πολύ (γέλια) αλλά το κατάλαβε. Για καλή μου τύχη όμως, μέσα στον Πανελλήνιο Σύνδεσμο γινόταν τρίαθλα μέσα στην εβδομάδα. Με είδε ο Βαγγέλης Τσουλιάς και με δοκίμασε στα εμπόδια. Έτσι, ξεκίνησα με 400μ εμπόδια».

Είχες σταματήσει για κάποια χρόνια;

«Τότε, ήμουν μικρός σε ηλικία, 15-16 χρονών, και σκεφτόμουν να γράψω καλά για να μπω κάπου. Έδιωξαν τον προπονητή μου από τον Πανελλήνιο και τότε αποφάσισα να σταματήσω και να δώσω πανελλήνιες. Μέχρι τα 18 μου, δούλευα σε κλαμπ, μπαρ και καφετέριες, διάβαζα παράλληλα και έδωσα πανελλήνιες. Δεν πέρασα εκεί που ήθελα. Πέρασα σεισμολόγος στις Σέρρες και δεν πήγα ποτέ. Μετά πήγα φαντάρος και μόλις απολύθηκα, βγήκε η προκήρυξη για την Πυροσβεστική. Μπήκα εκεί. Άρχισα ξανά στίβο στα 20 μου. Είχα εξασφαλίσει το μέλλον μου και αποφάσισα να τρέξω ξανά μαζί με την προπονήτρια μου, Λώρα Παντελή».

«Δαγκωτό τα 200μ»

Ποια απόσταση σου αρέσει περισσότερο;

«Τα αγαπημένα μου είναι τα 200μ. Φεύγεις χωρίς άγχος, γρήγορα και έχεις περιθώρια να βελτιώσεις κάποιο πιθανό σου λάθος. Τα 60μ. με πιέζουν πολύ. Πρέπει να τα κάνεις όλα γρήγορα και χωρίς κανένα λάθος. Έχω κερδίσει Πανελλήνιο Πρωτάθλημα αλλά δεν μου αρέσει πολύ. Δαγκωτό τα 200μ.».

Τι δυσκολία κρύβουν οι σκυταλοδρομίες;

«Είναι το αγαπημένο μου! Η σκυτάλη είναι ένα μείγμα αθλητών που μεταξύ τους είναι δεμένοι, δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Με τον Νυφαντόπουλο και τον Ζήκο είμαστε μαζί έξι χρόνια, από το 2016, και όποιο παιδί μπαίνει έξτρα προσπαθούμε να τον βάλουμε μέσα στο κλίμα. Είμαστε ενωμένοι και καταφέραμε να πάρουμε την ομάδα από τα 40 δεύτερα και την πήγαμε στα 39.20. Θέλουμε να κατέβουμε και κάτω από τα 39».

«Θέε μου, δώσε μου αυτό που αξίζω να πάρω»

Ποιος είναι ο αγώνας που σου έχει μείνει χαραγμένος στη μνήμη;

«Ο στίβος είναι ένα άθλημα που προσφέρει δύο χαρές και 10 λύπες. Έχω πολλούς καλούς αγώνες, είμαι ο όγδοος Έλληνας όλων των εποχών με 20.58. Δεν μπορώ να ξεχάσω τον αγώνα στα Χανιά της Κρήτης και την πρώτη φορά που έτρεξα κάτω από 21 δευτερόλεπτα στην Καλαμάτα. Στις άσχημες κούρσες μου βάζω τη φετινή και την περσινή κούρσα των 200μ στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Δεν με ενοχλεί να χάσω από έναν καλύτερο αντίπαλο, αλλά με ενοχλεί όταν χάνω από τον ίδιο μου τον εαυτό. Θέλω να τις ξεχάσω αυτές τις δύο κούρσες».

Πως διαχειρίζεσαι την ήττα;

«Οι απαιτήσεις που έχω από εμένα είναι υψηλές. Όταν κάνεις μια καλή χρονιά και φαίνεται ότι θα πας καλά στους αγώνες στόχους και έρχεται το Πανελλήνιο και δεν κερδίζεις, βγαίνεις τρίτος και δεν κάνεις και επίδοση πώς να το πάρω; Συνήθως μετά από μια ήττα κλείνομαι. Την επόμενη μέρα θα προσπαθήσω να δω πιο καθαρά τα πράγματα, αποφεύγω να δω την κούρσα στο βίντεο γιατί μπορεί να δω πράγματα που δεν έπρεπε να κάνω και μιλάω με τον προπονητή μου (Κώστας Βογιατζάκης). Γενικά είμαι σκληρός με τον εαυτό μου».

Υπήρξε κάποιο μετάλλιο που ήταν ιδιαίτερο για εσένα;

«Έχω πολλά μετάλλια. Θα ξεχωρίσω το μετάλλιο της σκυτάλης από τη φετινή χρονιά. Το χρυσό στο Βαλκανικό το 2018, το νταμπλ του 2017 στα 60 και στα 200 και εκείνο που έκανε το 20.58. Κάθε μετάλλιο έχει τη δική του ιστορία και όλα είναι σημαντικά».

Κάνεις κάτι συγκεκριμένο πριν την εκκίνηση;

«Κάνω τον σταυρό μου και λέω «Θέε μου, δώσε μου αυτό που αξίζω να πάρω» και να βγω υγιής από την κούρσα».

Έχεις ζήσει κάποια περίεργη εμπειρία στη διάρκεια της καριέρας σου;

«Όταν πηγαίνεις σε χώρες που είναι στα βάθη της Ασίας, δεν περιμένεις να συναντήσεις κάτι ιδιαίτερο. Στη Ρουμανία, στη Βουλγαρία τα φαγητά ήταν λίγο περίεργα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να πηγαίνει ένας άνθρωπος της Ομοσπονδίας να βλέπει τις εγκαταστάσεις και τα φαγητά. Πηγαίνουμε μόνοι μας και υπάρχουν φορές που αυτό που αντικρύζουμε είναι κάτι άσχημο. Στην Τουρκία φέτος δεν τρώγαμε ιδιαίτερα. Ας είναι καλά τα burger king».

«Έχουμε χημεία με τον Βογιατζάκη, μέσα στην καρδιά μου ο Χατζηαναστασιάδης»

Πόσες ώρες κάνεις προπόνηση;

«Τώρα που είναι αγωνιστική περίοδος, προπονούμαι περίπου 2,5 ώρες. Στην προετοιμασία κάνουμε διπλές προπονήσεις και φτάνουμε και τις έξι με επτά ώρες».

Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα;

«Ένας σπρίντερ πρέπει να έχει ταχύτητα, έκρηξη, αντοχή στη δύναμη. Η προπόνηση μου περιλαμβάνει βάρη, έλκηθρο που σέρνεις βάρη, κομμάτια, γαλακτικό».

Υπάρχει κάποιο κομμάτι της προπόνησης που σε δυσκολεύει;

«Δεν θέλω καθόλου τα γαλακτικά! Πιστεύω θα πεθάνω. Αν μου πει ο προπονητής να κάνω πάνω από 200μ, με πιάνει κρύος ιδρώτας. Του λέω θα τα κάνω αλλά μη φύγεις από εκεί μπροστά. Να με περιμένεις με το νερό μου για να μη λιποθυμήσω».

Κάνεις κάποια διατροφή;

«Ναι, τρώω τα πάντα (γέλια). Δεν μου αρέσει ο περιορισμός με τη διατροφή. Δεν παίρνω εύκολα κιλά και δεν προβληματίζομαι ιδιαίτερα».

Ξεχωρίζεις κάποιον προπονητή σου;

«Ξεχωρίζω δύο. Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι και το θέμα της προπόνησης με τον Κώστα Βογιατζάκη έχω ταιριάξει απόλυτα. Έχουμε τρομερή χημεία. Θα ξεχωρίσω και τον πρώην προπονητή μου, με τον οποίο συνεργάστηκα για δύο χρόνια, τον Περικλή Χατζηαναστασιάδη. Είναι ένας δάσκαλος, ένας άνθρωπος ήρεμος που σου προσφέρει μια γαλήνη όταν μιλάς μαζί του. Μπορεί να έχεις 200 σφυγμούς και μόλις μιλήσεις μαζί του, θα έρθει μια γαλήνη στο σώμα σου. Τον αγαπώ πολύ και ακόμη και τώρα τον παίρνω τηλέφωνο και μιλάμε. Τον έχω μέσα στην καρδιά μου».

Ποια είναι η σημαντικότερη συμβουλή που σου έχουν δώσει;

«Να μην τα παρατήσω ποτέ ακόμη και αν όλα είναι εναντίον μου. Είναι μια φράση που με ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό το never give up με αντιπροσωπεύει, με ηρεμεί».

«Αν δεν είχα μόνιμη εργασία, δεν θα έκανα πρωταθλητισμό»

Υπήρξε στιγμή που σκέφτηκες να τα παρατήσεις;

«Γενικά να τα παρατήσω δεν το σκέφτηκα ποτέ. Όμως, αυτό έπρεπε να μου το ρωτήσεις την Κυριακή στο Πανελλήνιο (γέλια). Δεν υπάρχει αθλητής που να μην το έχει σκεφτεί σε τέτοια κατάσταση. Είναι εκείνη η στιγμή που έχει βγει off, έχουν πάει όλα λάθος και βαράς κόκκινο. Μετά σκέφτηκα ότι δεν θα το αφήσω να με πάρει από κάτω και έχω μπροστά μου αγώνες για να αποδείξω ότι ήταν απλά μια κακή κούρσα στο Καυτανζόγλειο».

Είσαι ικανοποιημένος με τις εγκαταστάσεις στις οποίες προπονείσαι;

«Δεν αναλώνω τον εαυτό μου να σκέφτομαι τι έχω και τι δεν έχω. Έχω μάθει να δουλεύω με αυτά που έχω. Αν ήταν κάτι καλύτερο, θα ήταν ευπρόσδεκτο να το είχαμε».

Είσαι ευχαριστημένος με τη χρηματοδότηση υπάρχει στο άθλημα;

«Δεν μπορώ να στο απαντήσω γιατί μιλάω εκ του ασφαλούς. Έχω τη δουλειά μου και τον μισθό μου. Για κάποια παιδιά που συστηματικά πηγαίνουν σε μεγάλες διοργανώσεις, θα έπρεπε να είναι καλύτερα τα πράγματα. Είναι κάτι που έχει συζητηθεί στο συμβούλιο των αθλητών και έχει γίνει πρόταση ένας αθλητής να έχει ένσημα, έστω και μισά, ανάλογα με τα χρόνια της καριέρας του. Δεν μπορεί ένας αθλητής στα 35 του χρόνια να μην έχει ένσημα. Τι θα κάνει αυτός ο άνθρωπος μετά; Είναι πολλά τα παιδιά που δουλεύουν και αυτό τους τιμά γιατί παράλληλα προπονούνται και διακρίνονται. Το έχω πει πολλές φορές ότι αν δεν είχα μια μόνιμη εργασία, δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω πρωταθλητισμό».

Ήταν εύκολη η μετάβαση από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό:

«Ανήκω στον Παναθηναϊκό και ήμουν έξι χρόνια στον Ολυμπιακό πιο πριν. Σέβομαι τις ομάδες που με βοήθησαν να φτάσω σε ένα επίπεδο και οικονομικά. Δεν υποστηρίζω καμία γιατί μπαίνει το οπαδικό μετά στη μέση. Όταν έγινε η αλλαγή αυτή δέχθηκα απειλητικά μηνύματα στα social media. Τιμώ τη φανέλα που αγωνίζομαι».

«Έβαζα φωτιά στο καστράκι στο μπαλκόνι και έπαιρνα το λάστιχο»

Τι σου έχει προσφέρει ο στίβος;

«Με έχει διαμορφώσει ως χαρακτήρα. Ξέρω να βάζω όρια και ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές. Έχω ζήσει καταστάσεις που με έχουν δυναμώσει. Έμαθα να μην πτοούμαι ακόμη και αν όλα πάνε στραβά».

Είσαι και πυροσβέστης. Πώς προέκυψε αυτό; Ήταν παιδικό όνειρο;

«Ήταν παιδικό όνειρο. Σε πολλά γενέθλια μου, το δώρο ήταν ένα πυροσβεστικό όχημα. Θυμάμαι ότι υπήρχαν φορές που γύριζα από το σχολείο και έβαζα φωτιά σε ένα καστράκι στο μπαλκόνι και έπαιρνα το λάστιχο και την έσβηνα. Οι γείτονες καλούσαν τη μαμά μου και της έλεγαν ο γιος σας βάζει φωτιά. Εκείνη ερχόταν, με ρωτούσε τι έγινε και της έλεγα ότι μπήκε φωτιά στο κάστρο των ιπποτών και πήγε η πυροσβεστική και το έσβησε. Ο κουμπάρος των γονιών μου είναι πυροσβέστης και εκείνος με ενημέρωσε και για την προκήρυξη. Δεν έχασα την ευκαιρία, έδωσα αθλήματα, έδωσα εξετάσεις σχεδόν άριστα και μπήκα. Απολαμβάνω πολύ τη δουλειά μου. Μου αρέσει να προσφέρω. Είμαι μάχιμος».

Είναι εύκολο να συνδυάσεις τη δουλειά με τον πρωταθλητισμό;

«Συνεννοούμαι με τη διοίκηση του 10^ου πυροσβεστικού σταθμού του Περιστερίου στον οποίο και εργάζομαι. Τους δίνω το πρόγραμμα των αγώνων, καταλαβαίνουν απόλυτα πως είναι να έχουν στην ομάδα τους έναν αθλητή, έναν πρωταθλητή Ελλάδος και με διευκολύνουν αρκετά».

Ο επόμενος στόχος σου;

«Έχω σηκώσει κεφάλι, άρχισα την ανασύνταξη και φεύγω για Αλγερία και τους Μεσογειακούς Αγώνες».

Θα έχεις χρόνο για ξεκούραση το καλοκαίρι;

«Η χρονιά πάει μέχρι τον Αύγουστο και το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που είναι 15 με 21 Αυγούστου. Εμείς φεύγουμε 13 για Μόναχο και επιστρέφουμε 23. Έπειτα, θα κάνω κάποιες υπηρεσίες και μετά θα αφοσιωθώ στις προετοιμασίες του γάμου. Η Σταυρούλα είναι στο Survivor και έχουν πέσει όλα πάνω μου. Ανυπομονώ για εκείνη τη στιγμή».

Λείπει καιρό, πώς νιώθεις με αυτό;

«Έχουμε περάσει 4.5 μήνες. Προσπαθεί να επιβιώσει. Είναι δύσκολο όταν μένεις πέντε χρόνια με έναν άνθρωπο να φεύγει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Η Σταυρούλα είναι δυνατός χαρακτήρας, έχουμε τρομερή επικοινωνία και κατανόηση. Θέλω να γυρίσουμε και οι δύο με το καλό και να συνεχίσουμε».

Tips για Παναγιώτη

Πρότυπο: «Θαυμάζω πολύ τον Κώστα Κεντέρη και τον Λυκούργο τον Τσάκωνα, ο οποίος ήταν το μεγαλύτερο μου κίνητρο για όσα χρόνια τρέχαμε μαζί. Προσπαθούσα να βελτιώνομαι για να μπορέσω να φτάσω όσο πιο κοντά του γινόταν».

Αγαπημένο φαγητό: «Μακαρόνια με κιμά. Τα έχω φάει και 4 το πρωί».

Αγαπημένο χρώμα: «Άσπρο και μπλε».

Αγαπημένη ταινία: «Το πράσινο μίλι».

Αγαπημένο τραγούδι: «Δεν έχω κάποιο αγαπημένο. Ακούω ελληνικά και ό,τι έχει σχέση με πόνο καρδιάς».

Ελεύθερος χρόνος: «Συνήθως σπίτι με τη Χάνα και τον Όσκαρ, τα δυο σκυλιά μας και με τη Σταυρούλα».

Γούρι: «Φοράω ανάποδα τις κάλτσες μου στους αγώνες ή μπορεί να βάλω κάλτσα με διαφορετικά χρώμα. Μπορεί να φοράω ασπρόμαυρες για παράδειγμα».