Τo metrosport.gr σας παρουσιάζει τις μεγαλύτερες τραγωδίες που συγκλόνισαν τον χώρο του αθλητισμού...
Ήταν 15 Απριλίου του 1989, όταν έλαβαν χώρα τα γεγονότα στο γήπεδο Χίλσμπορο, η μεγαλύτερη αθλητική τραγωδία στην ιστορία της Μεγάλης Βρετανίας, με συνολικά 97 άτομα να οδηγούνται στον θάνατο και άλλα 766 να τραυματίζονται.
Το αιματηρό συμβάν σημειώθηκε ανήμερα του ημιτελικού αγώνα για το Κύπελλο Αγγλίας, όταν οι ομάδες Λίβερπουλ και Νότιγχαμ Φόρεστ συναντήθηκαν στο γήπεδο Χίλσμπορο. Λίγο μετά την έναρξη του αγώνα, και μάλιστα στα πρώτα 6 λεπτά, ο επικεφαλής της βρετανικής αστυνομικής δύναμης επέτρεψε να εισέλθουν στο γήπεδο συνολικά δυο χιλιάδες οπαδοί της Λίβερπουλ, οι οποίοι, αν και είχαν αγοράσει εισιτήρια, δεν πρόλαβαν να μπουν εγκαίρως στο στάδιο, λόγω των εκτενών ελέγχων.
Αυτή η ορμητική είσοδο έμελλε να προκαλέσει μεγάλη ταραχή στην ήδη κατάμεστη εξέδρα «Λέπινγκς Λέιν», όπου υπήρχαν δεκάδες όρθιοι θεατές, με αποτέλεσμα να στριμωχτούν στα κιγκλιδώματα, παθαίνοντας ασφυξία.
Φυσικά, ο αγώνας διακόπηκε αμέσως και το στάδιο μετατράπηκε σε εκατόμβη νεκρών και τραυματιών, με 95 άτομα, ανάμεσα στους οποίους και αρκετοί ανήλικοι, να βρίσκουν τραγικό θάνατο και άλλα 766 να τραυματίζονται σοβαρά. Από τους φιλάθλους που οδηγήθηκαν σε κρίσιμη κατάσταση στα νοσοκομεία της πόλης, δυο φίλαθλοι εξέπνευσαν λίγες μέρες αργότερα, ανεβάζοντας τον αριθμό των νεκρών σε 97.
«Άφησέ τον, χάθηκε, χάθηκε»
Ιδιαίτερα διαφωτιστική για την τραγωδία που σημειώθηκε στο γήπεδο Χίλσμπορο υπήρξε η κατάθεση του Γκλιν Φίλιπς στην ανακριτική επιτροπή, ο οποίος ήταν τότε εκπαιδευόμενος γιατρός και ένας από τους θεατές.
«Παιδιά άρχισαν τότε να φωνάζουν: "Κάντε πίσω, κάντε πίσω. Υπάρχουν οπαδοί που έχουν συνθλιβεί μπροστά". Τότε κάποιος έτρεξε στον αγωνιστικό χώρο και φώναξε στον γκολκίπερ της Λίβερπουλ, Μπρους Γκρόμπελαρ ,να σταματήσει το παιχνίδι. Μερικά λεπτά μετά, είχαμε σκαρφαλώσει στο κιγκλίδωμα στη διπλανή θύρα που ήταν σχετικά άδεια. Κοίταξα προς τον αγωνιστικό χώρο και βλέποντας την κατάσταση στην οποία ήταν μερικά άτομα, σκέφτηκα: "Θεέ μου, είναι νεκροί. Θα πρέπει να βρεθώ εκεί κάτω και να προσπαθήσω να βοηθήσω". Οπότε κατέβηκα τα σκαλιά και βρέθηκα πάνω σε έναν χαμηλό τοίχο. Τότε φώναξα σε έναν αστυνομικό: "Είμαι γιατρός. Αφήστε με να μπω στο γήπεδο". […]
Την ώρα που μεταφέραμε το παιδί στο ασθενοφόρο, πρόσεξα ότι μέσα στο τέρμα υπήρχαν περίπου 8 με 10 άψυχα σώματα. Μέσα σου έχεις την επιθυμία να φερθείς απόλυτα επαγγελματικά και να κάνεις ό,τι μπορείς αλλά ταυτόχρονα συνέβαιναν απίστευτα πράγματα μέσα σε μισή ώρα, σε έναν ημιτελικό, σε μία ηλιόλουστη ημέρα. Όλοι οι νεκροί ήταν νεαρά παιδιά. Γύρισα πίσω προσπαθώντας να βοηθήσω και άλλους. Δοκίμασα να κάνω μαλάξεις σε μερικά ακόμα άτομα αλλά είχαν ήδη φύγει.[…]
Το τελευταίο άτομο που προσπάθησα να βοηθήσω ήταν γύρω στα 20. Νομίζω ότι ο αδερφός του επιχειρούσε να τον επαναφέρει και θυμάμαι ένα κορίτσι που φορούσε ένα κασκόλ της Σέλτικ να μου λέει: "Άφησέ τον, χάθηκε, χάθηκε". Έκανα μία προσπάθεια αλλά ήταν ήδη νεκρός. Λίγο μετά βρέθηκα στην άλλη πλευρά του γηπέδου, όπου κάθονταν οι οπαδοί της Νότιγχαμ Φόρεστ και παρακολουθούσαν έχοντας χάσει τη μιλιά τους», δήλωσε μεταξύ άλλων ο Φίλιπς.
Μπαράζ αλλαγών μετά την πολύνεκρη τραγωδία
Αμέσως μετά το τραγικό συμβάν στο γήπεδο, οι αρμόδιες αρχές προχώρησαν σε μπαράζ αλλαγών στα ποδοσφαιρικά τεκταινόμενα, αποφασίζοντας, μεταξύ άλλων, οι αγγλικές ομάδες να παραμείνουν για άλλα δυο χρόνια σε τοπικό επίπεδο, την ώρα που η τοπική αστυνομία του Νότιου Γιορκσάιρ θεωρήθηκε επίσημα ως η υπεύθυνη του μακελειού.
Παράλληλα, εκτός από τη σημαντικές κυρώσεις που εφαρμόστηκαν σε δυο αξιωματικούς της αστυνομίας, οι οποίοι εκδιώχθηκαν από το σώμα, υπήρξαν αλλαγές και στη χωροταξία των κερκίδων στα γήπεδα, όπου υπήρξε κατάργηση των εξεδρών και τοποθέτηση καθισμάτων, κάτι που, αναπόφευκτα, οδήγησε και σε μείωση της χωρητικότητας.
Μέχρι σήμερα, ο φάκελος Χίλσμπορο παραμένει ανοικτός, ενώ το 2012 μια ανεξάρτητη επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι από την εκατόμβη νεκρών, οι 41 θα μπορούσαν να έχουν σωθεί, με την προϋπόθεση ότι τους είχε παρασχεθεί η πρέπουσα φροντίδα.
Η κάλυψη της τραγωδίας από τα βρετανικά ταμπλόιντς
Τρεις ημέρες αργότερα, η εφημερίδα «The Sun» δημοσίευσε σε κύριο άρθρο της ότι αποδιοπομπαίος τράγος ήταν η αστυνομία, υποστηρίζοντας ότι η καταστροφή συνέβη «επειδή χιλιάδες οπαδοί, πολλοί χωρίς εισιτήριο, προσπάθησαν να μπουν στο γήπεδο λίγο πριν από τη σέντρα - είτε με το ζόρι είτε εκβιάζοντας την αστυνομία να ανοίξει τις πύλες».
Περίπου 20 από τους δημοσιογράφους της εφημερίδας, που βρισκόταν υπό την αρχισυνταξία του Κέλβιν Μακένζι, άρχισαν να αναζητούν πληροφορίες που θα αμαύρωναν τη φήμη των οπαδών της Λίβερπουλ και των θυμάτων της συμπλοκής, με τον αρθρογράφο Χάρι Άρνλοντ να φτάνει στο σημείο να στήνει πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ για τη συμπεριφορά των οπαδών κατά τη διάρκεια της τραγωδίας.
Μάλιστα, το άρθρο κατηγορούσε τους οπαδούς της Λίβερπουλ για κλοπή, σημειώνοντας ότι ούρησαν και επιτέθηκαν σε αστυνομικούς και υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης, με τον Άρνολντ να κάνει σκόπιμα χρήση της φράσης «μερικοί οπαδοί» για καθαρά νομικούς λόγους.
Άλλες εφημερίδες δημοσίευσαν παρόμοια άρθρα με τη «Sun», ενώ ο σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ Ντάνιελ Γκόρντον δήλωσε το 2016 ότι ο τίτλος «Η Αλήθεια», που είχε επιλεγεί για το περιβόητο άρθρο της «Sun», είχε εμφανιστεί «σχεδόν σε κάθε εφημερίδα που έγραψε παρόμοιες ιστορίες», αν και οι ιστορίες άλλων εφημερίδων έτυχαν μικρότερης προβολής.
Η απάντηση της Liverpool Echo υπήρξε άμεση, ζητώντας τόσο από τη «Sun» όσο και από άλλες λονδρέζικες εφημερίδες, ακόμη κι από την αστυνομία του Σέφιλντ, να δώσουν τα στοιχεία τους για τους ισχυρισμούς περί βίας των οπαδών.
