Eπί 17 χρόνια, η επιστημονική κοινότητα προσπαθεί να ρίξει φως στο μυστήριο με τα πέντε μέλη της οικογένειας Ulas στη νοτιοανατολική Τουρκία να περπατούν στα τέσσερα.
Η κουρδική οικογένεια ζει απομονωμένη σε μια απομακρυσμένη γωνιά της Τουρκίας. Ωστόσο, ορισμένα από τα μέλη της φαίνεται να έχουν βάλει «ασπίδα» στην ανθρώπινη εξέλιξη τριών εκατομμυρίων ετών. Αρχικά, οι Τούρκοι επιστήμονες έκαναν λόγο για απόδειξη της «οπισθοδρομικής εξέλιξης».
Από τα 19 παιδιά που γεννήθηκαν από τον Ρεζίτ και την Χατίς, οι οποίοι περπατάνε όρθιοι, πέντε αδέρφια περπατάνε στα τέσσερα με τις παλάμες των χεριών τους στο έδαφος, γράφoυν οι εφημερίδες «Daily Εxpress» και «Daily Μirrorr». Αρχικά οι ερευνητές νόμιζαν ότι ήταν μια υποτροπή στην εξέλιξη της ορθοστασίας.
Σε αντίθεση όμως με τα πρωτεύοντα θηλαστικά από τα οποία εξελίχθηκαν οι άνθρωποι, τα αδέρφια Ulas δεν χρησιμοποιούν τη γροθιά τους για να περπατήσουν αλλά την παλάμη τους, όπως κάνουν οι πίθηκοι. Ορισμένοι επιστήμονες χαρακτήρισαν την κατάστασή τους ως «οπισθοδρόμηση» - προκαλώντας την κριτική από άλλους ειδικούς που υποστηρίζουν ότι είναι ένας συνδυασμός «γονιδιακών» παραγόντων.
Οι αδερφές Safiye, Hacer, Senem και Emine αλλά και ο αδελφός τους Hüseyin έχουν δεχτεί υποτιμητικά σχόλια από χωρικούς στην επαρχία Xατάι της νότιας Τουρκίας (κοντά στα σύνορα με τη Συρία). Η οικογένεια είχε συνολικά έξι παιδιά που περπατούσαν στα τέσσερα αλλά το ένα απεβίωσε σε ηλικία πέντε ετών.
Τα μέλη της οικογένειας μπορεί να είναι ο χαμένος κρίκος μεταξύ ανθρώπου και πιθήκου, όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες. Αυτά που περπατούν στα τέσσερα δέχονται bullying από το ευρύτερο περιβάλλον και για το λόγο αυτό - κυρίως οι γυναίκες - προτιμούν να κινούνται κοντά στο σπίτι τους.
Αν και δεν πήγαν σχολείο, κατάφεραν να μάθουν την κουρδική γλώσσα για να επικοινωνούν με τα άλλα μέλη της οικογένειάς τους. Πάνω από 20 χρόνια, η ύπαρξη της οικογένειας έμεινε κρυφή, μέχρι που δύο Βρετανοί επιστήμονες είδαν μια αδημοσίευτη εργασία από έναν Τούρκο καθηγητή το 2005.
Τούρκοι επιστήμονες υπέθεσαν ότι το βάδισμά τους οφειλόταν σε μια διαταραχή για την οποία ο εξελικτικός βιολόγος Üner Tan θεωρεί ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες, υποδηλώνοντας ότι είναι μια μορφή «οπισθοδρομικής εξέλιξης».
Αυτή η θεωρία όμως «απορρίφθηκε από τον Βρετανό ψυχολόγο Nicholas Humphrey, ο οποίος πριν από 17 χρόνια, την χαρακτήρισε «ανεύθυνη» και «προσβλητική». Ο ίδιος συνάντησε και παρατήρησε την οικογένεια Ulas. Το 2006, μιλώντας σε ντοκιμαντέρ του «BBC 2», ο καθηγητής Humphrey είπε: «Νομίζω ότι η περιγραφή της οικογένειας αυτής από τον καθηγητή Tan ως "οπισθοδρόμηση", δεν είναι μόνο επιστημονικά ανεύθυνη, αλλά και βαθιά προσβλητική γι' αυτήν την οικογένεια».
Το συμπέρασμα του καθηγητή Tan απορρίφθηκε από τον Humphrey και δύο άλλους Βρετανούς ειδικούς, τον νευροεπιστήμονα Roger Keynes και τον γιατρό επιστήμονα John Skoyles, οι οποίοι υποστήριξαν ότι το βάδισμά τους οφείλεται σε δύο σπάνιους παράγοντες.
Οι γονείς των πέντε μελών της οικογένειας που περπατούν στα τέσσερα, είναι δεύτερα ξαδέρφια κι έχουν συρρικνωμένη παρεγκεφαλίδα.
Άλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι δεν είναι επαρκής αυτή η εξήγηση για την τετράποδη οικογένεια, υποστηρίζοντας ότι ένας σημαντικός παράγοντας της κατάστασής τους εξαρτάται από τις συνθήκες και το περιβάλλον. Ο σκελετός τους μοιάζει επίσης περισσότερο με αυτόν των πιθήκων παρά με τον ανθρώπινο.
Η μητέρα της οικογένειας Ulas γέννησε επτά παιδιά μέσα σε πέντε χρόνια. Τα τέσσερα από αυτά περπατούν ακόμη με τα πόδια και τα χέρια.
Ποτέ δεν περίμενα ότι ακόμη και με την πιο προχωρημένη επιστημονική φαντασίωση ορισμένοι σύγχρονοι άνθρωποι θα μπορούσαν να επιστρέψουν σε μια ζωώδη κατάσταση», δήλωσε σε ντοκιμαντέρ της τηλεοπτικής εκπομπής «60 Minutes Australia», που προβλήθηκε πέρυσι τον Σεπτέμβριο.
«Αυτό που μας ξεχωρίζει από τον υπόλοιπο ζωικό κόσμο είναι το γεγονός ότι είμαστε το είδος που περπατάει στα δύο πόδια και με το κεφάλι ψηλά στον αέρα... φυσικά είναι η γλώσσα και όλα τα άλλα είδη πραγμάτων επίσης, αλλά είναι τρομερά σημαντικό για την αίσθηση που έχουμε ότι είμαστε διαφορετικοί από τους άλλους στο ζωικό βασίλειο. Αυτοί οι άνθρωποι ξεπερνούν αυτό το όριο», τόνισε.
Στο σχετικό ντοκιμαντέρ, ο Βρετανός επιστήμονας περιέγραψε την οικογένεια ως τον δυνητικά «χαμένο κρίκο μεταξύ ανθρώπου και πιθήκου», λέγοντας ότι αυτά τα μέλη της δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν».
