«Προφανώς χάρηκα που έμεινα ο Κωνσταντέλιας, τον αγαπώ αυτόν τον παίκτη και του το έχω πει και μιλήσαμε ήδη μαζί μετά την απόφαση να μείνει. Όμως πρέπει να ευχαριστήσω και τον Ιβάν Σαββίδη που πήρε μια δύσκολη απόφαση να μην πουλήσει τον ποδοσφαιριστή αν και η προσφορά ήταν πολύ μεγάλη».
Το είπε χθες ο Ραζβάν Λουτσέσκου και η είδηση, βέβαια, δεν είναι ότι αγαπάει τον Κωνσταντέλια, ούτε ότι ήθελε να μείνει. Είναι ότι ο Ρουμάνος αισθάνεται ευτυχής όταν από σεζόν σε σεζόν δεν λείπουν κομμάτια του βασικού παζλ της ομάδας που έχει δημιουργήσει. Οταν δεν είναι υποχρεωμένος να δουλεύει από την αρχή με παίκτες που προορίζονται να είναι κομβικοί, αλλά έρχονται να αντικαταστήσουν άλλους που ήταν ήδη κομβικοί. Και, εδώ που τα λέμε, ποιος θα μπρούσε να αντικαταστήσει το… είδος του ποδοσφαιριστή που γράφει στην ούγια “Ντέλιας”;
Ενδεικτική της επιθυμίας του Λουτσέσκου να μη γίνονται αλλαγές στον βασικό κορμό του ρόστερ είναι και η ξεκάθαρη τοποθέτησή του υπέρ της παραμονής του Κετζιόρα και του Μεϊτέ, ενώ για τον Μάρκος Αντόνιο που αποτελεί παρελθόν έδειξε, με το δίκιο του, ότι δεν του καίγεται καρφί...
Είπε και κάτι άλλο, όμως, ο Ρουμάνος κόουτς: “Είμαι πολύ χαρούμενος που δεν πουλήθηκε ο Κωνσταντέλιας γιατί είναι top παίκτης, μεγάλο ταλέντο και δεν είναι πλέον ποδοσφαιριστής που χαίρεται το ποδόσφαιρο αλλά ποδοσφαιριστής που χαίρεται να κερδίζει και αυτό είναι η μεγάλη πρόοδος που έχει κάνει. Περιμένω και άλλους παίκτες να ανεβάσουν επίπεδο γιατί μας περιμένει μια μεγάλη και απαιτητική χρονιά».
Δεν έχει άδικο. Ο Ντέλιας, από ελπιδοφόρο ταλέντο, εξελίχθηκε, μέσα σε μία σεζόν, σε ηγετική προσωπικότητα. Απλά πιστεύω ότι ένα από τα πολλά προσόντα του είναι και το να χαίρεται το ποδόσφαιρο. Τον βοήθησε και αυτό το προσόν να φτάσει τόσο γρήγορα στο σημείο να κερδίζει και να χαίρεται. Αλλωστε, εγώ δεν είδα ποτέ την πρώτη του σεζόν με την πρώτη ομάδα να παίζει για την πάρτη του, ούτε κατάλαβα ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να χαίρεται το ποδόσφαιρο, αδιαφορώντας για το αν ο ΠΑΟΚ νικήσει ή χάσει.
Κάποια στιγμή φοβήθηκα ότι θα “ευνουχιστεί” από τις συνεχείς παρατηρήσεις και τις κατσάδες του Λουτσέσκου και ότι θα αρχίσει να “αυτολογοκρίνεται”, οπότε θα χάσει την αυθεντικότητά του και δεν θα μπορεί να είναι χρήσιμος για την ομάδα. Οτι θα γίνει ένα ρομποτάκι, που θα υπακούει σε συγκεκριμένους κανόνες και περιορισμούς, οπότε θα πάψουμε να βλέπουμε αυτό το απρόοπτο, το “τρελό”, το “μαγικό”, που μόνος αυτός μπορεί ανά πάσα στιγμή να παρουσιάσει, όχι για να του πούμε “μπράβο”, αλλά για να έρθει, για παράδειγμα, ένα γκολ σαν αυτό που σφράγισε την κατάκτηση του Πρωταθλήματος στο “Κλ. Βικελίδης”. Ενας άλλος… κλασικός παίκτης θα υποδεχόταν κλασικά την μπάλα, θα την έδινε κλασικά κάπου κοντά του με ασφάλεια και δεν θα επιχειρούσε ποτέ να ζαλίσει με εκείνη την απίθανη ντρίπλα τον αντίπαλό του, να προχωρήσει σαν σίφουνας, να μείνει όρθιος από δυνατό μαρκάρισμα άλλου αντιπάλου και να δώσει την μπάλα με ακρίβεια σε συμπαίκτη του...
Ευτυχώς, η ευφυία του Ντέλια, σίγουρα και ο χαρακτήρας του, τον βοήθησαν να μείνει ανέγγιχτος από τη σύγκρουση της ιδιοσυγκρασίας του με τα “ξεφωνητά” του προπονητή του. Ισα-ίσα, κατάφερε να ανεβεί επίπεδο, “παντρεύοντας” τη δική του... αλεγρία με τα “θέλω” του Λουτσέσκου, αναγκάζοντάς τον να δηλώνει σήμερα ότι “είναι ένας top παίκτης”…
ΥΓ. Στον Ντέλια αξίζουν συγχαρητήρια και για κάτι άλλο: Κατάφερε να μην επηρεαστεί καθόλου όταν μετά από ματς που ο ίδιος “έβγαλε μάτια”, ο Λουτέσκου του είπε (και το μετέφερε δημόσια και στην τηλεόραση) ότι MVP ήταν ο Νάσμπεργκ. Ενας… κλασικός χαρακτήρας θα κρατούσε μούτρα στον προπονητή του για κανένα τρίμηνο...
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
