Τον δρόμο σε κάθε Τσιγγάρα ή Λύρατζη ανοίγει πρώτα η διοίκηση

Αρκεί ένα μόνο στοιχείο της στατιστικής του αγώνα με την Λαμία για να αντιληφθεί κανείς γιατί η χθεσινή εμφάνιση του ΠΑΟΚ ήταν η καλύτερη στο Πρωτάθλημα μετά την επιστροφή από την διακοπή λόγω εθνικών ομάδων. Η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου είχε χθες 37 κλεψίματα έναντι 35 εκείνης του Μιχάλη Γρηγορίου. Ακριβώς μία εβδομάδα πριν ο Ιωνικός είχε έξι παραπάνω (19-13), πριν δύο εβδομάδες ο Αρης τα διπλάσια (51-25) και στο Περιστέρι, ο Ατρόμητος ήταν στο +4 (16-12). Πρέπει να φτάσουμε στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο για να δούμε τον ΠΑΟΚ στο +2 (37-35) και δεν είναι τυχαίο ότι ανάλογα με το αν είναι θετικό ή αρνητικό το πρόσημο σε αυτή την κατηγορία της στατιστικής, πάνε και τα αποτελέσματα.

Ο ΠΑΟΚ, λοιπόν, νίκησε χθες κατά βάση γιατί έβγαλε ενέργεια ως ομάδα. Και την ενέργεια την έδωσαν τα νέα πρόσωπα. Ο Ινγκασον και ο Λύρατζης στην άμυνα και ο Τσιγγάρας στην μεσαία γραμμή. Ήταν αναμενόμενο ότι μετά την επιλογή του Λουτσέσκου να βάλει, μαζί με τον Ισλανδό και τους δύο πιτσιρικάδες στην ενδεκάδα, η ομάδα θα ήταν πιο φρέσκια, θα έπαιρνε περισσότερα τρεξίματα. Όπερ και εγένετο. Αν δεν είχε αυτά τα τρεξίματα, το πιθανότερο είναι να μην είχε φτάσει στην ανατροπή του σκορ. Η ενδεκάδα του ΠΑΟΚ χθες δεν ήταν στηριγμένη σε βαριά κορμιά, όπως την έχουμε δει άλλες φορές φέτος. Και ο Μουργκ τρέχει και ο Αντρίγια το ίδιο, σίγουρα και ο Ντόουγκλας δεν είναι Ελ Καντουρί ή Μπίσεσβαρ. Δικαιολογημένα ο Λουτσέσκου εξήρε την παρουσία και των δύο παιδιών του ΠΑΟΚ και έστειλε το μήνυμα ότι πλέον τους βλέπει με διαφορετικό μάτι.

Ποια είναι η πολιτική της ΠΑΕ με τους νέους;

Εγινε πολλή συζήτηση χθες για το αν ο προπονητής του Δικεφάλου ήταν αυτός που τους στερούσε τόσο καιρό την θέση από τους αγώνες του ΠΑΟΚ λόγω της “εμμονής” τους στους “παλιούς και έμπειρους”. Θα μου επιτρέψετε, τώρα που όλοι επιτίθενται στον Λουτσέσκου γι’ αυτό, προσωπικά να διαφοροποιηθώ και να βάλω τον Ρουμάνο τεχνικό σε δεύτερο φόντο στις ευθύνες.

Η πρώτη ευθύνη ανήκει στην διοίκηση που δεν ορίζει ως ξεκάθαρη φιλοσοφία του συλλόγου, μαζί με τον πρωταθλητισμό και την προώθηση νέων παικτών. Αν επιχειρήσει κανείς μια μικρή αναδρομή στις σεζόν της εποχής Σαββίδη θα διαπιστώσει το εξής απλό. Σχεδόν πάντα, νέοι προωθήθηκαν από την πρωτοβουλία ή την διάθεση ενός προπονητή να ψάξει λίγο παραπάνω στις Ακαδημίες της ομάδας για να διαπιστώσει αν υπάρχει κάποιος μικρός θησαυρός. Για να μην απλωνόμαστε και πάμε πολύ παλιά στον χρόνο, αρκεί το παράδειγμα του Αμπέλ Φερέιρα. Όταν διαπίστωσε ότι η ομάδα είχε μείνει πίσω στο Πρωτάθλημα, εν μέσω καραντίνας, ετοίμασε έναν ΠΑΟΚ με τον Τζόλη, τον Μιχαηλίδη και τον Τσιγγάρα που του έδωσε περισσότερο χρόνο συμμετοχής ο Γκαρσία. Είχε κάνει συζήτηση με τον Σαββίδη και μαζί είχαν καταλήξει ότι από μία σεζόν που εξελισσόταν άσχημα, αυτό θα μπορούσε να είναι το μεγάλο κέρδος. Ο ΠΑΟΚ να βγάλει κάποιους νεαρούς που εν τέλει παραλίγο να σπρώξουν τον Δικέφαλο και στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Φέτος το καλοκαίρι άραγε, υπήρχε μυαλό για κάτι τέτοιο; Ο Λουτσέσκου καλώς ή κακώς πίστευε ότι έχοντας ως στόχο τον πρωταθλητισμό, δεν μπορούσε να περιμένει τους πιτσιρικάδες να ωριμάσουν. Πλην του Μιχαηλίδη που είχε καθιερωθεί πλέον ως βασικός, οι υπόλοιποι έπρεπε να ακολουθήσουν την συνταγή “υπομονή και όπου μας βγάλει”. Μόλις άρχισαν να χάνονται διαδοχικά παιχνίδια και ουσιαστικά ο ΠΑΟΚ να έχει μείνει πολύ πίσω στην διεκδίκηση της κορυφής και ο Λουτσέσκου ακόμη αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να αλλάξει συνταγή. Το σκέφτηκε πρώτα για τον Τσιγγάρα βλέποντας τον Εσίτι να μπορεί να του δώσει πολλά περισσότερα πράγματα από ένα δυναμισμό και λόγω του τραυματισμού του Τέιλορ που ήρθε να κολλήσει σ’ αυτόν του Βιεϊρίνια του προέκυψε ως μονόδρομος και η επιλογή του Λύρατζη, με δεδομένο πως είναι πλέον ειλημμένη απόφαση να αποχωρήσει ο Ροντρίγκο.

Κάθε προπονητής έχει την έγνοια των αποδυτηρίων

Το λάθος του Λουτσέσκου είναι που δεν τους έβαλε νωρίτερα, σε προηγούμενα ματς, από την στιγμή που οι παίκτες που έπαιζαν στις θέσεις τους δεν έπειθαν. Δεν μπορεί, όμως, να κατηγορηθεί γιατί δεν τους είχε από την αρχή ως πρώτες επιλογές. Και εξηγούμαι: Όταν η διοίκηση δεν φροντίζει να αδειάσει το ρόστερ και σου παραδίδει προς αξιοποίηση έναν ποδοσφαιριστή για τον οποίο δαπανήθηκαν, σχεδόν 3,5 εκατομμύρια για την αγορά των δικαιωμάτων του (Εσίτι) και έναν Βραζιλιάνο που είναι η πρώτη μεταγραφική επιλογή της σεζόν (Τέιλορ), εσύ πώς πρέπει να λειτουργήσεις; Υπάρχουν πράγματα που δεν είναι ορατά στον απλό οπαδό, αλλά για κάθε προπονητή είναι βασικά. Το πλέον σημαντικό; Η διαχείριση των αποδυτηρίων. Όταν υπάρχουν μεγάλα σε ποσά συμβόλαια, πολλά που λήγουν και οι συγκεκριμένοι παίκτες πρέπει να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους για να προκύψουν ενδιαφερόμενοι, τότε κάθε κόουτς σκέφτεται και τις λεπτές ισορροπίες, να μην χαλάσει το καλό κλίμα. Είναι και αυτός ένας λόγος που συνηγορεί στο να υπάρχει τεχνικός διευθυντής.

Κλείνοντας, κάτι ακόμη για την ευθύνη αξιοποίησης των νέων από τον Λουτσέσκου. Από εδώ και πέρα η δική του ευθύνη μεγαλώνει ακόμη περισσότερο. Αν επιλέγει τον Τσιγγάρα ή τον Λύρατζη, κανείς από εκείνους που θα χάσουν την θέση τους δεν δικαιούται να γκρινιάζει. Όλοι είχαν την ευκαιρία τους να αποδείξουν ότι αξίζει να έχουν σταθερά φανέλα βασικού. Αλλοι την αξιοποίησαν, άλλη την πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων.

Υ. Γ. Φυσικά και από χθες ο Λύρατζης δεν μετατράπηκε σε Καφού και ο Τσιγγάρας σε Μακελελέ. Θα πρέπει να το έχουν στο μυαλό τους και με ταπεινότητα και σκληρή δουλειά να μην σπαταλάνε καμία ευκαιρία που τους δίνεται.

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook