Αγαπητό Metrosport.gr
Ολο το πρόβλημα ήταν ο ρόλος που θα παίζουν ορισμένοι παίκτες και η διάταξη της ομάδας; Να παίζει ο Βιειρίνια στα πλάγια της άμυνας και, μάλιστα, δεξιά, αντί του Μάτος, επειδή αριστερά παίζει ο αναντικατάστατος Γιαννούλης; Να παίζει ο Μίσιτς μόνο 8άρι και ποτέ 10άρι; Να παίζει πίσω από τον φορ ο Πέλκας και κανένας άλλος;
Μακάρι να ήταν απαραίτητες μόνο δυο-τρεις αλλαγές που έπρεπε να αποφασίσει ο Αμπελ Φερέϊρα για να παίξει ο ΠΑΟΚ καλύτερο ποδόσφαιρο. Μακάρι να ήταν τόσο απλό το πρόβλημα και να λύθηκε μ’ αυτές τις δυο-τρεις διορθωτικές κινήσεις που πείστηκε να κάνει ο Πορτογάλος. Γιατί αν με τους ίδιους παίκτες, στους ίδιους ρόλους και με την ίδια διάταξη, η ομάδα δεν κάνει καλή εμφάνιση αύριο-μεθαύριο, τότε η θεωρία αυτή θα πάει περίπατο και κανείς δεν θα ξέρει ποια άλλη λύση να προτείνει.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι ο ΦερέΙρα έκανε λάθη. Εξίσου ξεκάθαρο ήταν ότι οι παίκτες του δεν συμφωνούσαν με τη στρατηγική του, γιατί αισθάνονταν ότι δεν μπορούσαν να την υπηρετήσουν. Αν, λοιπόν, αποφάσισε να τους κάνει τη χάρη για να ωφεληθεί η ομάδα (αλλά και ο ίδιος) κι αν αυτό ήταν το γεγονός που τους έδωσε ώθηση στον αγώνα Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, τότε είναι βάσιμη η εκτίμηση ότι ο ΠΑΟΚ θα μπει σταθερά σε άλλη ρότα. Γιατί η μεγάλη διαφορά που είδα σε σχέση με πολλά προηγούμενα παιχνίδια είναι ότι όσοι έπαιξαν, όπου και να έπαιξαν, είχαν ενέργεια, είχαν ένταση, είχαν πάθος. Το είπε και ο Πορτογάλος κόουτς και είχε απόλυτο δίκιο: “Αυτή η νίκη ήταν νίκη των παικτών. Πάνω από όλα κατάλαβαν ότι με τέτοιο επίπεδο έντασης μπορούμε να κάνουμε τέτοιου είδους παιχνίδι».
Κάποιοι δεν είχαν πάλι καλή απόδοση. Ο Ινγκασον σε αρκετές περιπτώσεις “χάθηκε”. Ο Μαουρίσιο κούρασε με το να δίνει την μπάλα πίσω ή δίπλα του. Ο Πέλκας έτρεχε σαν τρελός, αλλά “πνίγηκε” από το υπερβολικό πάθος του, που μετατράπηκε σε στρες. Ο Μπίσεσβαρ ήθελε αλλά δεν μπορούσε. Του “βγήκε” μόνο η μπαλιά-τρύπα στον Πέλκα στη φάση του πέναλτι. Ολοι, όμως, ήταν γρανάζια μιας μηχανής που δούλεψε στο φουλ και όχι στο ρελαντί. Κι αυτό αρκούσε για να δούμε έναν ΠΑΟΚ να βραχυκυκλώνει τον αντίπαλο με ασφυκτικό πρέσινγκ, να προσπαθεί με πείσμα να επιβάλει το παιχνίδι του και να επιτίθεται συνεχώς...
ΥΓ. Ο Λάμπρου είναι παίκτης που κάνει πάντα πράγματα να συμβαίνουν με την “εκρηκτικότητά” του. Είναι κρίμα για τον ίδιο, αλλά και για τον ΠΑΟΚ, να μένει μονίμως εκτός ομάδας.
