Ακουσα με τεράστιο ενδιαφέρον τις δηλώσεις του Αγγελου Αναστασιάδη στο Metropolis 95.5 για την Εθνική Ομάδα και ιδιαίτερα τα όσα είπε για τον Χρήστο Τζόλη. Διάβασα, επίσης, με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον όλες τις αναρτήσεις μετά το τέλος του αγώνα της Εθνικής που αφορούσαν τους παίκτες που είτε αγωνίζονται στον ΠΑΟΚ, είτε προέρχονται από τα σπλάχνα του και αυτή τη στιγμή διαπρέπουν με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.
Είναι ξεκάθαρο πως για τις Ακαδημίες της ομάδας είναι ΠΑΡΑΣΗΜΟ να βλέπει αυτά τα παιδιά πλέον να είναι το παρόν, αλλά και το μέλλον μιας Εθνικής. Και αν κανείς κοιτάξει και πόσα παιδιά από τις Ακαδημίες είναι στις μικρές Εθνικές Ομάδες δικαιολογημένα θα χαίρεται ακόμη περισσότερο.
Επιασα όμως τον εαυτό μου να κάνει και μια δεύτερη σκέψη ίσως αιρετική, ίσως κόντρα στο ρεύμα και την αποτυπώνω στον τίτλο του άρθρου μου. Για να προλάβω τους κακοπροαίρετους: κάθε ποδοσφαιριστής πωλείται. Είναι τρελά έσοδα για μια ΠΑΕ τα 34 εκατομμύρια ευρώ από τις πωλήσεις δυο ποδοσφαιριστών σε μια χρονιά και ειδικά αν τα 22 από αυτά έρχονται από παίκτη που ΔΕΝ τον χάρηκες στα ασπρόμαυρα.
Και εδώ «κουμπώνει» η άλλη σκέψη μου: το τέλειο θα ήταν κάποια από αυτά τα παιδιά να τα βλέπαμε για παράδειγμα και την Κυριακή στην OPAP ARENA. Θα πει κανείς ότι γράφει, δεν ξεγράφει. Πάει αυτό, πουλήθηκαν, ΚΑΛΩΣ θα πουν κάποιοι, ΚΑΚΩΣ θα πουν κάποιοι άλλοι με την ένσταση τους να αφορά το πόσο γρήγορα πουλήθηκαν. Διαφορετικές περιπτώσεις η κάθε μια.
Αλλά θέλω να σταθώ στην επόμενη μέρα του ΠΑΟΚ. Διάβασα για παράδειγμα τις δηλώσεις του Στέφανου Τζίμα: «Μέντορας μου ο Κλόζε, με εμπιστεύτηκε η Νυρεμβέργη». Και το γαμώτο είναι γιατί για παράδειγμα να μην διαβάζαμε το «Μέντορας μου ο Ραζβάν, με εμπιστεύτηκε ο ΠΑΟΚ». Σε μια σεζόν που επειδή ο Σαμάτα πέτυχε κάποια γκολ μετά από ΜΗΝΕΣ, πρέπει τώρα να πείσουμε τους εαυτούς μας πως αυτό το κελεπούρι ΔΕΝ πρέπει να… χαθεί!
Και στέκομαι για μια ακόμη φορά στον Τζίμα γιατί απέδειξε πως οι γενναίες αποφάσεις δεν αποτελούν κανένα ρίσκο και θα προσπαθήσω να το εξηγήσω όσο πιο απλά μπορώ: αυτός ο ΠΑΟΚ, έτσι όπως είναι, είστε σίγουροι πως θα έπαιρνε κάθε χρόνο το Πρωτάθλημα στην δεύτερη κατηγορία της Γερμανίας; Προφανώς και όχι.
Και είναι επίσης προφανές πως σε αυτό το Πρωτάθλημα που διαπρέπει ο Τζίμας υπάρχουν πολύ καλύτερες ομάδες από τον ΝΠΣ, την Λαμία, τον Πανσερραϊκό, την Καλλιθέα και πάει λέγοντας. Επομένως και χρόνο συμμετοχής μπορούσε να είχε στον ΠΑΟΚ και να έπαιζε ικανοποιώντας και αυτούς τους λίγο ή πολύ ακόμη ρομαντικούς που γουστάρουν να δουν παιδιά των Ακαδημιών στην πρώτη ομάδα.
Όπως για παράδειγμα έβλεπαν τον Κουλιεράκη, βλέπουν τον Κωνσταντέλια ή τον Μιχαηλίδη. Και από τη στιγμή που το επιχείρημα του Λουτσέσκου «δεν είναι έτοιμος για πρωταθλητισμό» του περασμένου καλοκαιριού πήγε… άκλαφτο με την πορεία που έκανε φέτος η ομάδα, είναι πολύ χρήσιμο αυτή η πολιτική ή η φιλοσοφία να αλλάξει το καλοκαίρι.
Όταν λέω να αλλάξει δε σημαίνει πως θα πρέπει να ρίξεις στα βαθιά παίκτες όπως για παράδειγμα ο Μύθου, ο Μπαταούλας και πάει λέγοντας που σίγουρα θα είναι στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας στο εξωτερικό. Απλά να τους δώσεις χώρο ώστε εκτός από τις προπονήσεις με την πρώτη ομάδα να πάρουν και χρόνο συμμετοχής σε παιχνίδια απέναντι σε ομάδες που δεν χρειάζεται να έχεις 11 Τάισον ή Ζίβκοβιτς για να τις κερδίσεις.
Και συνεχίζεις με αυτόν τον τρόπο να παράγεις ποδοσφαιριστές, αλλά και την βιτρίνα σου δείχνεις και αναφέρομαι στις Ακαδημίες σου. Να θυμίσω απλά πως ο ΠΑΟΚ στην Κ17 και στην Κ15 είναι έτοιμος να πάρει Πρωταθλήματα. Και όταν σκέφτομαι πως ο Ολυμπιακός εμπιστεύτηκε τον Κωστούλα που σκόραρε και στην Τούμπα ή τον Μουζακίτη, αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορεί και αυτός να στηρίξει κάποια δικά του παιδιά από τη στιγμή που το πρότζεκτ των… γερασμένων δεν περπάτησε.
Θα πει κάποιος «καλά τα λες αλλά ο Λουτσέσκου δεν αλλάζει γνώμη». Εδώ θα πω, πως για να αλλάξει γνώμη θα πρέπει να υπάρχει κάποιος που θα πρέπει να συζητήσει μαζί του και να έχει και άποψη και θέση. Όχι να του δώσει χαρτάκι για να μην παρεξηγηθώ, αλλά για να τον πείσει πως το ρίσκο να στηριχθεί π.χ. στον Σβαμπ, στον Μουργκ, στον Τάισον και πάει λέγοντας (δεν είναι στο ίδιο σακί οι προαναφερόμενοι) δεν είναι μικρότερο από το να βγάλει η ομάδα νέα φουρνιά ποδοσφαιριστών που μπορεί και να έχουν ή είμαι σίγουρος πως θα έχουν μεταπωλητική αξία. Αλλά εδώ είναι ζήτημα πολιτικής και στρατηγικής και όχι το «όπου φυσάει ο άνεμος».
Μακάρι λοιπόν να μην χρειαστεί να περιμένω μετά από μερικά χρόνια για να νιώσω περήφανος ως ΠΑΟΚτσής για τον Μπέρδο, τον Μοναστηρλή, τον Μύθου, τον Μπαταούλα και πάει λέγοντας όταν θα τους βλέπω ΜΟΝΟ στην Εθνική και δεν θα έχω προλάβει να τους ΧΑΡΩ και στον ΠΑΟΚ.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
