Στο πρώτο ημίχρονο έγινε θαύμα. Ο ΠΑΟΚ στάθηκε όρθιος στο δοκάρι του Σολτάνι και σε τρεις ακόμη περιπτώσεις, χάρη στις εξαιρετικές επεμβάσεις του Ολσεν και, μολονότι, έπαιζε με… 9 παίκτες, λόγω της ανυπαρξίας του Σάμπο και του Τζιόλη, κατόρθωσε να προηγηθεί με δύο μόνο τελικές προσπάθειες και, αν δεν ήταν στεκόταν κι αυτός άτυχος στη φάση με το δοκάρι του Μυστακίδη, θα μπορούσε να πάει στα αποδυτήρια με δύο γκολ διαφορά.
Είναι αυτό που λέμε ότι πρέπει να σε θέλει η μπάλα. Αλλά επειδή τα καπρίτσια της μπάλας δεν μπορούν πάντα να δημιουργούν ευνοικές συγκυρίες για εσένα, πρέπει να παίζεις καλό ποδόσφαιρο. Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καλός στο πρώτο ημίχρονο, έβγαλε ωστόσο δύο θαυμάσιες φάσεις, χάρη σε δύο αριστουργηματικές σέντρες του Κοροβέση. Στη μια ο Μυστακίδης αδικήθηκε γιατί το σουτ ήταν πολύ ωραίο, στη δεύτερη όμως δικαιώθηκε με μια εξίσου ωραία… σεντερφορίσια γυριστή κεφαλιά.
Στο μεταξύ, τα προβλήματα «φώναζαν». Ο Τζιόλης δεν μπορούσε πίσω, ο Χαρίσης έμενε πάντα με δύο αντιπάλους να πέφτουν πάνω του, ο Τσίμιροτ προσπαθούσε φιλότιμα να τα κάνει όλα καλά, αλλά ήταν επιπόλαιος, ο Σάμπο, στα αριστερά, ήταν σα να μην υπήρχε στο γήπεδο, ενώ ο Αθανασιάδης ήταν, όπως πάντα, σαν την καλαμιά στον κάμπο στη μεγάλη περιοχή της Ξάνθης, μην παίρνοντας ούτε μία πάσα.
Ο ΠΑΟΚ έβαλε τις βάσεις για τη νίκη, χάρη στους Ολσεν, Τζαβέλλα, Κοροβέση, Μυστακίδη, αλλά το ζητούμενο ήταν να ανεβάσει την απόδοσή του και ο Τούντορ να διορθώσει τις «ανωμαλίες» που παρουσιάστηκαν στα πρώτα 45 λεπτά.
Οντως, πέρασε τον Τζιόλη στα χαφ, ρίχνοντας στο παιχνίδι τον Βίτορ και απέσυρε τον Σάμπο. Με μια αλλαγή και μια εσωτερική μετακίνηση, ο Κροάτης έλυσε δύο προβλήματα. Αφού, ο ΠΑΟΚ στάθηκε πάλι τυχερός στο δοκάρι του Καπετάνου, άρχισε να πατάει καλύτερα στο χόρτο και έχασε την πολύ μεγάλη ευκαιρία με τον Αθανασιάδη που αστόχησε εξ’ επαφής. Ο Τούντορ έβαλε στο ματς τον Ροντρίγκες στη θέση του Πέλκα και πολύ καλά έκανε, θέλοντας να επωφεληθεί από τους κενούς χώρους που θα άφηνε η Ξάνθη όσο κυλούσε ο χρόνος, καθώς θα ρίσκαρε για να αποφύγει την ήττα. Αλλωστε, ο Πέλκας δεν κατάφερε να βοηθήσει όσο θα έπρεπε και τον ρόλο του ανέλαβε ο Χαρίσης.
Ολα έδειχναν ότι η ομάδα μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα και ότι δεν θα δυσκολευτεί να πάρει τους τρεις βαθμούς. Τίποτε, όμως, δεν άλλαξε ουσιαστικά έως το τέλος του αγώνα στην επιθετική ανάπτυξή της. Απλώς ο ΠΑΟΚ προσπάθησε να διαχειριστεί το προβάδισμά του και θα κρατούσε τους τρεις βαθμούς χωρίς να έχει απειληθεί ιδιαίτερα, αν δεν «αυτοκτονούσε» πάλι σε ένα «στημένο», στο φινάλε του αγώνα. Αλλά, εδώ που τα λέμε, η ισοπαλία ήταν το πιο δίκαιο αποτέλεσμα, παρά το γεγονός ότι λίγο πριν το τελευταίο σφύριγμα θα μπορούσε να ενεργήσει πιο ψύχραιμα και να σκοράρει ο Ροντρίγκες.
Ο ΠΑΟΚ θα έπαιρνε νίκη εκτός έδρας με τέσσερις μόνο τελικές ενέργειες σε όλο το παιχνίδι και, μάλιστα, απέναντι σε έναν αδύναμο αντίπαλο, ooποίος είχε 12 τελικές! Ε, λοιπόν, δεν μπορείς να πάρεις εύκολα νίκη με τόσο λίγες φάσεις. Ούτε ο αντίπαλος θα έχει πάντα τρεις χαμένες κλασικές ευκαιρίες και δύο δοκάρια.
Το συμπέρασμα παραμένει το ίδιο: Πρέπει να βελτιωθεί αγωνιστικά η ομάδα και πρέπει να ενισχυθεί στις μεταγραφές όσο το δυνατόν περισσότερο. Ματς σαν το χθεσινό πρέπει να τα «καθαρίζεις» με ένα δεύτερο γκολ. Αλλά για να συμβεί αυτό, πρέπει η ομάδα να διαθέτει ποιότητα και να μπορεί να επιβάλει την ανωτερότητά της. Δυστυχώς, ο ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή παραμένει μια ομάδα η οποία δεν μπορεί να κερδίσει εύκολα και σχεδόν όλα τα παιχνίδια της μοιάζουν με ντέρμπι…
