Είναι πολύ δύσκολο για κάθε ομάδα το να αλλάζει τη μισή ενδεκάδα από το ένα ματς στο άλλο. Ο ΠΑΟΚ το έχει κάνει με μεγάλη επιτυχία φέτος, ειδικά την περίοδο που είχε τα διαδοχικά ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη. Προχθές με τον Παναθηναϊκό το πράγμα δεν λειτούργησε και είναι σαφές ότι ο Λουτσέσκου θα πρέπει να προβληματιστεί πολύ γι’ αυτό, καθώς τα συμπεράσματα που θα βγάλει θα είναι καθοριστικά για την διαχείριση από εδώ και στο εξής.
Καταρχήν, είναι άλλο να παίζεις με αντιπάλους όπως η Κηφισιά, ο Ατρόμητος και η Λαμία και άλλο ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός. Σε ντέρμπι 8/11 αλλαγές στην ενδεκάδα είναι πολλές. Υπάρχει και κάτι ακόμη, όμως. Προχθές, τρεις από τους παίκτες της ενδεκάδας, οι Μιχαηλίδης, Ράφα και Τσιγγάρας είχαν να παίξουνε 15 μέρες, από την ρεβάνς Κυπέλλου στις Σέρρες, ενώ ένας ακόμη, ο Ότο αγωνιζόταν ουσιαστικά για πρώτη φορά με τον ΠΑΟΚ (τα λίγα λεπτά συμμετοχής ήταν απλά για να πάρει γεύση).
Επιπλέον, δεν μπορούμε να προσπεράσουμε το γεγονός ότι ο μέχρι πρότινος πιο φορμαρισμένος σκόρερ του ΠΑΟΚ, ο Ντεσπόντοφ έπαιζε στην απέναντι πλευρά (αριστερή) και ήταν εμφανώς έξω από τα νερά του. Όλα αυτά επηρέασαν, το ίδιο και το γεγονός ότι δεν υπήρχε ομοιογένεια, δεν υπήρχε χημεία σε αυτή την ενδεκάδα. Προσθέστε και την αδυναμία του ΠΑΟΚ να πάρει βοήθειες από τους φορ του σε μεγάλα ματς.
Είναι εμφανέστατη η έλλειψη ενός παίκτη σκόρερ μέσα στο «κουτί», που θα μπορεί στις στιγμές που οι μεσοεπιθετικοί δεν σκοράρουν, να δώσει λύση. Υπό αυτό το πρίσμα, τουλάχιστον δεν χάνει τίποτα ο Λουτσέσκου να τολμήσει να βάλει τον Τζίμα. Όσο περισσότερο αγωνιζόταν, ο μικρός μας έδειχνε ότι έχει τα στοιχεία να εξελιχθεί σε παίκτη πρώτης γραμμής.
