Τη νέα αγωνιστική περίοδο, τίποτε δεν θα είναι όπως τις προηγούμενες για τον Αρη. Η απώλεια του Κυπέλλου, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι την ανοχής, απέναντι στη διοικητική πολιτική. Αυτή η οποία δεν ήταν ταυτόσημη με τα όνειρα και την αξιοπρέπεια των φίλων του Αρη. Εκαναν όμως την ανάγκη φιλότιμο. Είτε γιατί η ομάδα στο κυνήγι των στόχων της κρατούσε ζωντανή την αισιοδοξία μέχρι το τέλος, είτε γιατί τα «πέτρινα χρόνια» εξακολουθούν να τους τρομάζουν.
Ο Αρης όμως πλέον έχει μπει σε μία περιδίνηση, την οποία την έχει μεγαλώσει η επιλογή του Ακη Μάντζιου. Κίνηση η οποία ερμηνεύτηκε ως κίνηση πεσιμισμού από τη διοίκηση.
Οι περισσότεροι φίλοι του Αρη έχουν μεγάλες ενστάσεις για την διοικητική πολιτική του κ. Καρυπίδη. Κυρίως για την επιδερμική αντιμετώπιση γεγονότων που έχουν μεγάλη αξία για την αγωνιστική πορεία της ομάδας. Ο νεόκοπος παράγοντας ήταν λογικό τα πρώτα χρόνια να μην αποφύγει τα διοικητικά λάθη. Αναμενόμενο. Μικρή ήταν η διοικητική του εμπειρία και αυτή σε ομάδες που δεν είχαν την ιστορία και την οπαδική δυναμική του Αρη. Οσοι περίμεναν ότι μετά από τόσα χρόνια ο κ. Καρυπίδης θα ωρίμαζε διοικητικά και θα αντιλαμβάνονταν το μέγεθος του συλλόγου, διαψεύστηκαν.
Προφανώς ο εγωισμός του δεν του επέτρεψε να διακρίνει κάποια πράγματα τα οποία θα τον έκαναν περισσότερο ρεαλιστή και σοφότερο διοικητικά. «Εγκλωβισμένος» σε ένα επίπλαστο κλίμα, ότι ο Αρης θα πρέπει να του χρωστάει την επιβίωση του, τη μία μέρα έχτιζε και την άλλη γκρέμιζε. Και οι αλαζονικές συμπεριφορές κάποια στιγμή οδηγούν σε αδιέξοδα. Θα ήταν άδικος όποιος θα επιχειρούσε να εξαφανίσει τη διοικητική προσφορά του κ. Καρυπίδη. Στο ποδόσφαιρο όμως εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Εκανε πράγματα, ο Αρης είχε και καλές χρονιές, αλλά παρ’ όλα αυτά καθαρά από τις δικές του πολιτικές, έδωσε σε μεγάλο κομμάτι του κόσμου το δικαίωμα να τον αμφισβητεί. Οι λόγοι; Η άναρχη διοικητική του πολιτική, οι συμμαχίες του που «έβγαζαν μάτια», η κακή οργανωτική δομή της ΠΑΕ και πολλά άλλα τα οποία ξεφεύγουν από το εθιμικό δίκαιο διοίκησης μίας ΠΑΕ με την ιστορία του Αρη.
Εχω την αίσθηση ότι ο κ. Καρυπίδης έχει απέναντι του ένα τείχος αντίδρασης από τους φίλους του Αρη, κυρίως γιατί διοικεί ερασιτεχνικά και με την αφέλεια που θα διοικούσε κάποιος μία ομάδα νεοφώτιστη στην επαγγελματική κατηγορία, χωρίς μεγάλη ιστορία και χιλιάδες κόσμου να την υποστηρίζουν.
Δεν πιστεύω ότι η αδυναμία του Αρη να κατακτήσει το Πρωτάθλημα, είναι η αιτία της αμφισβήτησης του κ. Καρυπίδη. Ολοι γνωρίζουν το status του ελληνικού ποδοσφαίρου, οπότε δεν αιθεροβατούν. Απαιτούν όμως μία σοβαρή οργανωτική γραμμή, επαγγελματικό σχεδιασμό κι όχι πολιτική του «πάμε κι όπου βγει». Κι όλα αυτά είναι καθαρά θέμα διοικητικής κουλτούρας και ώριμης παραγοντικής σκέψης.
Ο κόσμος είναι ενοχλημένος από το «ράβε-ξήλωνε» στον σχεδιασμό της ομάδας, από την απουσία τεχνικού διευθυντή, την έμμεση ή άμεση εμπλοκή του σε ποδοσφαιρικά θέματα της ομάδας κ.ο.κ.
Τι θέλει ο κόσμος του Αρη; Μία ομάδα η οποία θα είναι μαχητική, θα έχει οργανωτική δομή και θα σχεδιάζεται από εκείνους που γνωρίζουν το αντικείμενο. Δεν θέλει μεταγραφές αεροδρομίου και επικοινωνιακά τρικ. Θέλει η ομάδα να είναι μαχητική και να κυνηγάει τον όποιο στόχο έχει βάλει, με πάθος και μέχρι το τέλος. Κι αυτά δεν προϋποθέτουν τεράστιο μπάτζετ.
