Στο 47' το παίρνεις απόφαση: Αντίο Τσάμπιονς Λιγκ. Πλέι οφ χωρίς κανένα άγχος θα δούμε, οπότε, ορίστε κύριοι του ΠΑΟΚ, ευκαιρία να αρχίσετε να δουλεύετε από τώρα για να στρώσετε την ομάδα της επόμενης σεζόν. Βάλτε να παίξουν αυτοί που σίγουρα θα μείνουν, βάλτε και όσους μπορείτε περισσότερους νεαρούς και αν τυχόν βγούμε και τρίτοι, γιατί... ποιος Παναθηναϊκός τώρα; ε, ακόμη καλύτερα θα είναι.
Ναι, με την αξιολύπητη εικόνα του ΠΑΟΚ μέχρι εκείνη τη στιγμή του αγώνα με την ΑΕΚ, δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτε άλλο. Δεν μπορούσα να διανοηθώ αυτό που συνέβη μετά. Με φανταστικό Κωνσταντέλια, με υπέροχο Μιχαηλίδη και με μια εξαιρετική ενέργεια του Τσάλοφ, απίθανη ολική ανατροπή που βάζει δυνατά τον ΠΑΟΚ στη μάχη για τη δεύτερη θέση, οπότε... καλώς ήρθατε και πάλι άγχος και αγωνία. Αφού ο ΠΑΟΚ αρνήθηκε να γίνει κομπάρσος στα πλέϊ οφ, κράτησε την ΑΕΚ στους 53 και πήγε ο ίδιος στους 49 βαθμούς, άρα όλα έγιναν πάλι “ανοιχτά” και πιθανά.
Ωστόσο, δεν θα βιαστώ αγαπητοί να αποθεώσω τον Λουτσέσκου και (όλους) τους παίκτες. Θα το κάνω όταν και εάν η ομάδα λειτουργήσει σαν μεγάλος ΠΑΟΚ στα υπόλοιπα πέντε ντέρμπι των πλέι οφ. Δεν αφήνω την αισιοδοξία μου να απογειωθεί γιατί θεωρώ πολύ πιθανό χτυπητές αδυναμίες που εκδηλώθηκαν σ' αυτό το 2-3 να εμφανιστούν και να κοστίσουν στα επόμενα ματς.
Με άλλα λόγια: Πουθενά δεν γράφει ότι ο ΠΑΟΚ θα καταφέρει να γυρίσει πάλι αγώνα στον οποίο θα είναι απών επί 58 λεπτά, με τους 8 από τους 11 παίκτες του να παρουσιάζουν τραγική εικόνα. Σ' αυτό το ντέρμπι, είχε Ντέλια, είχε Μιχαηλίδη, είχε και ολίγη από Μπάμπα, μόνο επιθετικά και δεν είχε τίποτε άλλο, εκτός από τον Κοτάρσκι, που δεν μπορούμε να τον κατηγορήσουμε για τίποτε. Εκανε στην ΑΕΚ δώρο δύο γκολ, γλίτωσε από ένα τρίτο χάρη σε ελάχιστα εκατοστά οφ σάιντ που “έπιασε” το VAR, ενώ ο ίδιος απείλησε θεωρητικά μόνο με μία άγαρμπη κεφαλιά του Καμαρά πολύ ψηλά άουτ.
Πουθενά επίσης δεν γράφει ότι ο ΠΑΟΚ θα γυρίσει πάλι αγώνα χάρη στους δύο μοναδικούς με καλή απόδοση παίκτες του. Οτι δηλαδή θα βγάλει πάλι μια ασύλληπτη κάθετη ο Μιχαηλίδης στον Ντέλια και ότι εκείνος με κινήσεις παγκόσμιας ακτινοβολίας θα σκοράρει. Οτι ο Μιχαηλίδης θα ξαναβγάλει παρόμοια πάσα στον Ζίβκοβιτς και εκείνος επίσης θα σκοράρει, επειδή, όμως, ο τερματοφύλακας άφησε άδεια την εστία του για να αποκρούσει τη... σέντρα. Οτι ο Τσάλοφ θα... ξαναθυμηθεί να κάνει μια φοβερή τρίπλα και μια φοβερή πάσα για να σκοράρει ο Πέλκας ή οποιοσδήποτε άλλος (καθώς ο ίδιος ακόμη και σε απόσταση αναπνοής “κατάφερε” να πλασάρει αναιμικά και παράλληλα με την εστία). Ούτε και είναι σίγουρο ότι θα ευτυχήσει και σε άλλα ματς ο ΠΑΟΚ να αποφύγει τον καταλογισμό δύο πέναλτι επειδή θα υπάρχουν ικανότατοι διαιτητές και στο χορτάρι και στο VAR.
Koντολογίς, αυτή η μεγάλη νίκη προήλθε από την ατομική ποιότητα ορισμένων παικτών του ΠΑΟΚ και όχι από τη γενική λειτουργία της ομάδας, η οποία ήταν κάκιστη μέχρι το “μαγικό” γκολ του Κωνσταντέλια και απλώς καλή στη συνέχεια, σε συνδυασμό βέβαια και με το γεγονός ότι μετά το 2-1 το άγχος έπνιξε στην κυριολεξία τους παίκτες της ΑΕΚ, η οποία, έτσι κι αλλιώς, ήταν “λίγη”, απλώς βρέθηκε να κερδίζει 2-0 με τα δώρα του Ζίβκοβιτς στο πρώτο γκολ και των Βιετέσκα-Μπάμπα στο δεύτερο.
Και επειδή οι ποιοτικές μεμονωμένες προσωπικές στιγμές δεν αρκούν πάντα για να έρθει η νίκη, αλλά και επειδή δεν είναι υποχρεωτικό να είναι τόσο... λιγόψυχοι όλοι οι αντίπαλοι (όπως ήταν οι παίκτες της ΑΕΚ), λέω ότι περιμένω από τον ΠΑΟΚ, όλη την ομάδα δηλαδή, να παίξει καλό ποδόσφαιρο στα υπόλοιπα πέντε ντέρμπι. Να αποφύγει τις ανόητες προσφορές στους αντιπάλους, να αποφύγει τα πολύ μεγάλα “νεκρά” χρονικά διαστήματα και, επιτέλους, όλοι οι παίκτες του να δώσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να δουλέψει σωστά η μηχανή.
Οσο για τον μηχανοδηγό, τον Ραζβάν Λουτσέσκου, δεν θα πω ούτε ότι ήταν τραγική η έμπνευσή του να παίξει 10άρι ο Καμαρά, με συνέπεια να μην υπάρχει καν μεσαία γραμμή με Σβαμπ και Οζντόεφ, ούτε ότι... διέλυσε τον Αλμέιδα με τις (αυτονόητες) αλλαγές του. Αυτό το ματς το πήραν ο Ντέλιας με τον Μιχαηλίδη, με σημαντική βοήθεια φυσικά από Ζίβκοβιτς, Τσάλοφ και Πέλκα. Κανείς προπονητής δεν το κέρδισε και κανείς προπονητής δεν το έχασε. Αλλωστε ακόμη και για τις αλλαγές το έναυσμα στον Ρουμάνο ο Ντέλιας το έδωσε με το γκολ που πέτυχε. Θα πω, όμως, ότι η ηρεμία του Λουτσέσκου, που είχε γίνει σπάνιο φαινόμενο σε αγώνες με την ΑΕΚ, βοήθησε την ομάδα, σε αντίθεση με τα νεύρα και τις περιττές χειρονομίες που μόνο ζημιά προκαλούσαν.
ΥΓ. Κάποιοι οπαδοί της ΑΕΚ γιουχάισαν τον Κωνσταντέλια, επειδή, λέει, αργούσε να βει από τον αγωνιστικό χώρο στην αλλαγή του. Κάποιοι άλλοι τον χειροκρότησαν, αναγνωρίζοντας το αστείρευτο ταλέντο του και τις εντυπωσιακές εμφανίσεις του με τον ΠΑΟΚ και την Εθνική ομάδα. Οι φανατισμένοι στενόμυαλοι ποτέ δεν θα λείπουν από την παρέα μας. Απλά πρέπει κάποια στιγμή να προβληματιστούν μήπως αξίζει τον κόπο να σκεφτούν ότι παίκτες τύπου Κωνσταντέλια αποτελούν εθνικό θησαυρό. Οτι “ανήκουν” σε όλους τους φιλάθλους όλων των ομάδων. Οπως ο αείμνηστος Μίμης Παπαϊωάννου, όπως ο Θωμάς Μαύρος, όπως ο Βασίλης Τσάρτας, για να φέρουμε μόνο τρία ΑΕΚτσήδικα παραδείγματα...
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
