Οι εκλογικές πολιτικές μάχες, τελικά παραδοσιακά, είναι αυτές στις οποίες υπάρχουν μόνο κερδισμένοι. Δε θυμάμαι μετά το τέλος της καταμέτρησης των ψήφων, ηγέτη να έχει παραδεχτεί ευθαρσώς ότι έχασε η παράταξη του. Ανεξαρτήτως από το αποτέλεσμα οι μετεκλογικές δηλώσεις, έχουν την ίδια βάση. Στρογγυλεύονται οι γωνίες και ερμηνεύονται τα αποτελέσματα στο πλαίσιο που βολεύει την κάθε παράταξη. Οι εκλογές είναι το μοναδικό «παιχνίδι» στο οποίο υπάρχουν μόνο νικητές. Είναι εκπληκτικό, αυτό που ακολουθεί της ολοκλήρωσης των αποτελεσμάτων.
Το ίδιο έγινε και μετά τις πρόσφατες ευρωεκλογές, όπου υπήρξε αποχή του 60% των ψηφοφόρων. Δείκτης ο οποίος από μόνος του φανερώνει αποστροφή των Ελλήνων για το πολιτικό σύστημα. Η προχθεσινή αποχή ήταν ρεκόρ σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές του 2019 όπου σημείωσε 41,3 τοις εκατό.
Ακόμη όμως κι αυτή η ήττα, επιχειρήθηκε να στρογγυλευθεί. Η ερμηνεία γνωστή: Οι ψηφοφόροι πήγαν στις παραλίες. Λες και υπάρχει ένδειξη ότι βούλιαξαν οι παραλίες από τα εκατομμύρια των Ελλήνων που πήγαν για μπάνιο, αντί στις κάλπες. Η ανάλυση της τεράστιας αποχής μία ακόμη προσπάθεια να χρυσωθεί το χάπι, της αποτυχίας των πολιτικών να ευαισθητοποιήσουν τους ψηφοφόρους.
Η αποχή μπορεί να έχει πολλές ερμηνείες, άξιες για ανάλυση, αλλά δεν αξίζει μία η υπεραπλουστευμένη και επιδερμική «προτίμησαν τις θάλασσες οι ψηφοφόροι». Το πιθανότερο είναι ότι οι πολιτικοί απογοήτευσαν ή δεν ενέπνευσαν αρκετά όσους δεν πήγαν στην κάλπη.
Οι ψηφοφόροι παλεύουν με την ακρίβεια και τους χαμηλούς μισθούς και δεν ασχολούνται με την Ευρώπη. Η καθημερινότητα είναι αυτή που τους «καίει». Οι πολιτικές αντιπαραθέσεις, κατά την προεκλογική περίοδο, απ’ ότι φαίνεται δεν άγγιξαν τα πραγματικά προβλήματα των ψηφοφόρων. Κυριάρχησαν οι προσωποκεντρικές διαμάχες, που έμοιαζαν με επικοινωνιακά παιχνίδια.
Δεν έγινε κουβέντα για την αξία της ευρωπαϊκής ψήφου, για το μέλλον της Ε.Ε., για τα κέρδη της χώρας από την κυριαρχία στις εκλογές του άλφα ή του βήτα κόμματος. Η ευρωπαϊκή ιδέα μοιάζει με… «βαλσαμωμένο» πουλί και οι ευρωεκλογές εθνικοποιούνται με αποτέλεσμα το διακύβευμα να είναι η ισχύς των παρατάξεων και όχι της Ε.Ε.
Οι ψηφοφόροι δεν είναι πεπεισμένοι ότι οι εκλεγέντες ευρωβουλευτές, μπορούν να αλλάξουν την καθημερινότητα τους. Οι ευρωπαίοι διακατέχονται από απογοήτευση γιατί διαπιστώνουν ότι εδώ και δεκαετίες η ζωή τους δεν αλλάζει, ότι μειώνεται η αγοραστική τους δύναμη, ότι μεγαλώνει το μεταναστευτικό κλίμα. Κι όσο μεγαλώνει η αποχή των σκεπτόμενων ψηφοφόρων, τόσο θα ενισχύονται τα ακροδεξιά κόμματα που εισπράττουν ψήφους διαμαρτυρίας ανθρώπων που βρίσκουν τον δρόμο προς την κάλπη.
Τα μηνύματα από τις ευρωεκλογές, σ’ όλη την Ευρώπη αξίζουν, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, σοβαρή ανάλυση πριν η Ε.Ε. χάσει όλη την εμπιστοσύνη των ευρωπαίων.
Η επόμενη ημέρα της ΑΕΚ
Και μια που μιλάμε για εμπιστοσύνη. Την εμπιστοσύνη των φίλων της ΑΕΚ ζητά ο νέος ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Μάριος Ηλιόπουλος. Ο εμβληματικός ηγέτης Δημήτρης Μελισσανίδης, πούλησε τις μετοχές του, στον εκατομμυριούχο κ. Ηλιόπουλο, τον οποίο τον θεωρεί αξιόπιστη λύση προκειμένου να συνεχίσει το έργο του.
Στο ελληνικό ποδόσφαιρο όμως, δεν είναι πάντα αρκετά τα χρήματα για να κατακτήσει μία ομάδα τίτλους. Κι αυτό προφανώς κάνει συγκρατημένα αισιόδοξους τους φίλους της «Ενωσης». Γιατί άλλη σιγουριά έδινε η παρουσία του «Τίγρη» στο τιμόνι και διαφορετικά είναι τα συναισθήματα για τον νέο ιδιοκτήτη, ο οποίος θα πρέπει να μάθε τα κατατόπια του χώρου. Αυτό όμως δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να αποδειχθεί περισσότερο αποτελεσματικός απ’ ότι ο προκάτοχος του. Αλλωστε ο «Τίγρης» θα συνεχίσει να είναι δίπλα του για όσο χρειαστεί.
