Το έχουμε αφομοιώσει και το έχουμε εμπεδώσει προ πολλού το μάθημα και τίποτε δεν μας εκπλήσσει πλέον. Μια ακόμη νίκη που την άξιζε ο
ΠΑΟΚαλλά την έχασε μέσα από τα χέρια του. Αλλοι δύο χαμένοι βαθμοί με ένα γκολ που δέχτηκε με τρόπο παράδοξο.
Η μπάλα φεύγει, κακώς, πλάγια. Με την εκτέλεση η μπάλα σκάει στην καρδιά της άμυνας του ΠΑΟΚ και κάνει ένα ακόμη γκελ. Δεν υπάρχει κανείς από τους δύο στόπερ για να τη διώξει. Προσπαθεί να το κάνει ο Ουάρντα. Πάει να αποκρούσει και ο Μουνάφο, χωρίς καν να το καταλάβει, βάζει κόντρα. Γίνεται η καραμπόλα και η μπάλα πάει στη γωνία της εστίας ενώ μπορεί να πάει άουτ ή σε σημείο που να μπορεί να αντιδράσει ο Πασχαλάκης. Δεν το είχαμε δει μέχρι τώρα αυτό το γκολ, αλλά φαίνεται ότι ο φετινός ΠΑΟΚ έχει σκοπό να εξαντλήσει όλο το αρνητικό ρεπερτόριο.
Εκ πρώτης όψεως, αυτό λέγεται ατυχία. Σύμφωνοι. Πώς, όμως, λέγεται η απουσία των κεντρικών αμυντικών από το κέντρο της άμυνας μετά από εκτέλεση πλαγίου άουτ; Σ' αυτό πρέπει να απαντήσουν οι παίκτες του ΠΑΟΚ και σ' αυτό πρέπει να εστιάσουν, γιατί αν καθίσουμε να ψάξουμε τι είναι τύχη και τι είναι ατυχία δεν θα βγάλουμε ποτέ άκρη.
Κρίμα, όμως. Ο ΠΑΟΚ είχε την ευκαιρία να πλησιάσει τον 'Αρη στον ένα βαθμό και να ενισχύσει τις ελπίδες του για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης. Και, μολονότι, δεν ήταν ιδιαίτερα καλός, έπρεπε να πάρει τους τρεις βαθμούς σύμφωνα με τις ευκαιρίες που δημιούργησε.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο Αστέρας πήρε την ισοπαλία με δύο όλα κι όλα (κι αυτά χλιαρά) σουτ προς τον Πασχαλάκη και καμία μεγάλη φάση. Ούτε καν το γκολ που πέτυχε ήταν φάση. Ενώ ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε με ένα εξαιρετικό σε δημιουργία (Αουγκούστο) και εκτέλεση (Σφιντέρσκι) γκολ, είχε δοκάρι με τον Σφιντέρσκι και είδε τον Παπαδόπουλο να κάνει σωτήριες αποκρούσεις σε τρεις ακόμη περιπτώσεις.
Ισως να καθάριζε ο ΠΑΟΚ το ματς και μάλιστα εύκολα αν δεν είχε παίκτες που υστέρησαν. Ενώ αμυντικά ήταν περίπου άψογος και εκτέθηκε μόνο στη φάση της ισοφάρισης, μεσοεπιθετικά δεν πήρε τίποτε από τον Σβαμπ, τον Ουάρντα, τον Τζόλη, τον Ελ Καντουρί, όσο έπαιξε, αλλά και τον Ζίβκοβιτς, παρά το πάθος με το οποίο αγωνίζεται σε όλα τα ματς. Μόνο με τον Αουγκούστο, τον Σφιντέρσκι, τον Βιειρίνια και τον Μπάμπα, που βοήθησε πολύ στην επίθεση, δεν ήταν εύκολο να δημιουργηθούν περισσότερες ευκαιρίες. Σίγουρα οι οκτώ τελικές για την ομάδα που έχει τις περισσότερες στο Πρωτάθλημα είναι λίγες,
Από την άλλη πλευρά, ας είμαστε ειλικρινείς. Κανείς δεν θα μπορούσε να διαμαρτυρηθεί αν ο Καραντώνης σφύριζε πέναλτι στη φάση που η μπάλα βρίσκει το χέρι του Κρέσπο, ή στη φάση που ο Κρέσπο... πλονζάρει και μπλοκάρει τον Ριέρα. Στην πρώτη περίπτωση, ήταν μια σύμπτωση. Στη δεύτερη, όμως, ήταν μια άγαρμπη ενέργεια που θα μπορούσε να κοστίσει.
ΥΓ. Τίποτε δεν έχει κριθεί ακόμη στα πλέι οφ και ο βασικός στόχος του ΠΑΟΚ είναι το Κύπελλο. Μπορεί η ομάδα να πετύχει και στα δύο ταμπλό, αρκεί να βρει, έστω και τώρα, έναν τρόπο για να αποφεύγει τις γκάφες και έναν άλλο για να σκοράρει πιο εύκολα.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
