Για τον Αρη ο στόχος στο προχθεσινό παιχνίδι με τον Εθνικό στο Ελ Πάσο ήταν
το αυτονόητο, η πρόκριση στην επόμενη φάση του Κυπέλλου. Αποστολή την
οποία οι Κιτρινόμαυροι διεκπεραίωσαν αλλά πιο δύσκολα του αναμενόμενου. Για τον Ακη Μάντζιο όμως το παιχνίδι στο Ελ Πάσο είχε κι άλλο διακύβευα
πλην του εισιτηρίου για την 5 η φάση. Να δώσει ευκαιρίες για να κρίνει την
αγωνιστική ετοιμότητα παικτών οι οποίοι δεν είχαν τόσο χρόνο και… χώρο
στο πλάνο του στα ματς του Πρωταθλήματος.
Κρίνοντας από την εικόνα που είχε η ομάδα, το παιχνίδι Κυπέλλου
έδειξε ποιον δρόμο είναι αναγκασμένος ν’ ακολουθήσει ο προπονητής του
Αρη στη συνέχεια του Πρωταθλήματος. Διότι εκτός κάποιων ελαχίστων
εξαιρέσεων, ο Μάντζιος δεν πήρε πίσω την εμπιστοσύνη που έδειξε
αλλάζοντας κατά 8/11 την ομάδα του σε σχέση με αυτή της περασμένης
Κυριακής που έφτασε στη νίκη επί του Ολυμπιακού.
Δεν είναι τυχαίο ότι αναγκάστηκε να αλλάξει το πλάνο του στο πρώτο
10άλεπτο παιχνιδιού στο β’ ημίχρονο και αντί να χρησιμοποιήσει παίκτες
όπως ο Παναγίδης, ο Φατόρε ή ο Πάρντο, χρησιμοποίησε τους Μόντσου,
Μάνου Γκαρθία, Σίστο, Σιφουέντες, προκειμένου να… αποφύγει τυχόν
εκπλήξεις. Ποδοσφαιριστές τους οποίους μάλιστα αν πήγαινε… σβηστά ο
Αρης στην πρόκριση, ενδεχομένως να μην έπαιρναν και καθόλου χρόνο
συμμετοχής στο ματς.
Το κακό όμως για τον Μάντζιο και ενδεικτικό
του προβληματισμού που του έβγαλαν με την εικόνα τους κάποιοι
ποδοσφαιριστές είναι ότι χρειάστηκε να παίξουν παίκτες «πρώτης γραμμής»
περισσότερο χρόνο απ’ όσο υπολόγιζε.
Το κακό για εκείνους που πήραν ευκαιρία και δεν την κέρδισαν, είναι ότι όπως
είναι δομημένο το φετινό ρόστερ, με την ποιοτική αναβάθμιση που
προσφέρουν οι μεταγραφές και το πρόγραμμα που ακολουθεί, δύσκολα να
έχουν πολλές ακόμη.
Ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιήσει ως ελαφρυντικό την απουσία
αγωνιστικού ρυθμού, αλλά εκείνο που προβληματίζει περισσότερο είναι άλλο.
Η προσπάθεια που κάνει ο κάθε παίκτης για να βρει ρυθμό και να κερδίσει
την εμπιστοσύνη του προπονητή μέσα από την εικόνα του στο γήπεδο. Και
δεν αναφέρομαι στον Χουάνκαρ ο οποίος ήταν σοβαρός αλλά φάνηκε
ανέτοιμος, γιατί έχει να παίξει από τον περασμένο Μάιο και το καλοκαίρι έκανε
ατομικές προπονήσεις.
Ούτε στον Νταρίντα, ο οποίος επιβεβαίωσε τη
νοοτροπία επαγγελματία και τι πάστα παίκτη είναι. Θα περίμενε κανείς για
παράδειγμα από τον Σαβέριο ή τον Φετφατζίδη να κάνουν μια εξτρά ενέργεια, να βάλουν περισσότερη ένταση στο παιχνίδι τους, από τον δε Ζαμόρα να βρει τρόπο
εκτέλεσης, από τον Ζουλ ν' αποδείξει με την απόδοσή του ότι λανθασμένα ο
Μάντζιος δεν του έδωσε περισσότερο χρόνο στο Πρωτάθλημα, επιλογή για
την οποία… κατηγορήθηκε σε προηγούμενους αγώνες.
Εκ του αποτελέσματος όμως, στην περίπτωση του Αφρικανού, δικαιώνεται
προσώρας ο Μάντζιος.
Η ουσία είναι ότι ο Άρης πέτυχε τον στόχο του, ο Μάντζιος έβγαλε τα
συμπεράσματά του και αυτά προφανώς θα παίξουν ρόλο στις μελλοντικές
αποφάσεις του και «πάμε παρακάτω».
Άλλωστε, ακολουθεί ένα ντέρμπι-
πρόκληση στην Τούμπα και εκεί ασφαλώς θα δούμε έναν άλλον Άρη.
