Γράφει ο Θάνος Μπούζας
Έκαναν το καθήκον τους. Ένα καθήκον που κυρίως για τον ΠΑΟΚ έμοιαζε σχεδόν αυτονόητο και επιβεβλημένο. Η Κοπεγχάγη μαζί με τον Δικέφαλο νίκησαν στις έδρες τους με το ίδιο σκορ (2-0) και προκρίθηκαν σε διαφορετικούς γύρους βέβαια, δίνοντας ωστόσο ραντεβού Ευρωπαϊκό για τον επόμενο Φεβρουάριο.
Είναι ο μόνος σίγουρος στόχος που πρόλαβε τελικά τις μεταγραφές του Ιανουαρίου όπου η διοίκηση θα δείξει και θα αποδείξει ότι πράγματι θέλει να ενισχύσει θεαματικά τον ΠΑΟΚ. Πράγματι και αγωνιστικά και ψυχολογικά η νίκη-πρόκριση ήταν το φιλί της ζωής για τον ΠΑΟΚ. Έναν ΠΑΟΚ που μαστίζεται από εσωστρέφεια, διχόνοια και έχει σκεπαστεί από αμφιβολία και απογοήτευση.
Τώρα και σε συνδυασμό με επερχόμενα αποτελέσματα σε πρωτάθλημα και κύπελλο μπορεί να ανασυντάξει τις δυνάμεις του και να ξαναθυμίσει ομάδα εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Όσο αφορά το χθεσινό παιχνίδι: ο ΠΑΟΚ χωρίς να πιάσει κάποια υψηλά στάνταρ απόδοσης , έκανε φανερή τη διαφορά ποιότητας που είχε μέσα στο γήπεδο. Είχε κατοχή, έκλεβε μπάλες κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο και εκτός από τα δύο γκολ δημιούργησε 4-5 πολύ καλές ευκαιρίες με Μουργκ και Μπίσεσβαρ κυρίως.
Οι φιλοξενούμενοι της Λίκολν δεν έδειξαν τίποτε το ιδιαίτερο και απείλησαν μόνο μια φορά την εστία του Πασχαλάκη όταν ο τελευταίος απέκρουσε θεαματικά απευθείας χτύπημα φάουλ. Στα μειονεκτήματα του χθεσινού παιχνιδιού η στατικότατα πολλών παικτών κυρίως στο πρώτο ημίχρονο. Στα θετικά η πολύ καλή εμφάνιση του Ζίφκοβιτς, του Σίντκλεϊ επιθετικά αλλά και το πολύ ωραίο τέρμα με κεφαλιά του Σβαμπ που όμως για μια ακόμη φορά δεν ήταν καλός.
Τέλος ήταν άκρως ενθαρρυντική και σίγουρα επιβεβλημένη τόσο η παρουσία του Λύρατζη όσο και του Τσιγγάρα που κατά τη γνώμη μας έδωσαν πνοή και κινητικότητα και θα έπρεπε να μπουν μόλις σημειώθηκε το δεύτερο τέρμα. Άλλωστε από τους 3 χθεσινούς τραυματισμούς φαίνεται πόσο κακή είναι η ως τώρα διαχείριση των δυνάμεων των παικτών του Δικεφάλου.
