Το «εγώ» του συνόλου

Μία εβδομάδα απομένει, για να γίνει ο απολογισμός του “καυτού” Ιανουαρίου. Σε 24 μέρες στον πρώτο μήνα του χρόνου, γράφεται… τόμος σχετικά με όσα συμβαίνουν εντός και εκτός γραμμών.

Σήμερα, που “μιλάμε”, ο Αρης είναι κερδισμένος ή καλύτερα φτιαγμένος, για να κερδίζει. Χθες, κόντρα στην Ξάνθη, απλώς αντιληφθήκαμε ότι οι “κιτρινόμαυροι”, με καλά τους και τα στραβά τους, απέχουν μόλις δύο βαθμούς από την 4η θέση, ενώ περιμένουν τον Ατρόμητο στους “8” του Κυπέλλου.

Προς τα πού θα γείρει η ζυγαριά, όσο περνά ο καιρός, δεν το γνωρίζει κανείς κοινός θνητός. Οταν, όμως, μια ομάδα αντιμετωπίζει τραυματισμούς, τιμωρίες, απαγορεύσεις μεταγραφών και συγκεκριμένος αριθμός παικτών ανταπεξέρχεται παραπάνω από ικανοποιητικά σε διαδοχικά παιχνίδια κλιμακούμενης δυσκολίας, τότε κάτι σημαίνει για την ποιότητα των προσώπων.

Οποιος νομίζει ότι είναι εύκολο να κερδίζεις τέσσερις φορές τον ίδιο αντίπαλο (βλ. Ξάνθη) οι τρεις εκ των οποίων εντός μερικών ημερών, πλανάται… πλάνην οικτράν. Η ομάδα του Ενινγκ, όμως, το κατάφερε και προς το παρόν οι ποδοσφαιριστές αποδεικνύονται… σκυλιά, τα οποία “τρέχουν” για τη νίκη και στις δύο διοργανώσεις.

Το πόσο αντέξουν σε αυτούς τους ρυθμούς θα το ψάξει το ιατρικό επιτελείο, το οποίο παίζει την μπάλα που δεν φαίνεται. Το συμπέρασμα, ωστόσο, από τις νίκες (χωρίς να εξετάζουμε τις εμφανίσεις) είναι ότι, όταν ο ατομικός εγωϊσμός αξιοποιείται από το σύνολο, τότε η ομάδα μεγαλώνει, η φανέλα “ματώνει” και οι στόχοι έρχονται όλο και πιο κοντά.

Σε περίπτωση, που διατηρηθεί η απαγόρευση μεταγραφών από τη FIFA, εξυπακούεται ότι η κριτική και ο σχολιασμός θα προσαρμοστούν αναλόγως, γιατί θα μιλάμε για κανονικό… κουπί και θα χρειαστεί αυταπάρνηση, για να συνεχίζει ο Αρης να παίρνει νίκες.