Οταν ο Χερμάν Μπούργος αποφασίσει τη δημοσιοποίηση της πολυτάραχης ζωής του, ενδεχομένως, το έργο του να γίνει best seller καθώς είναι τόσες οι ιστορίες που τον συντροφεύουν, γεγονότα ενδεικτικά της έμφυτης τρέλας, του αιρετικού χαρακτήρα αλλά και του πάθους που έχει για το ποδόσφαιρο.
Οι παλιότεροι θυμούνται μια cult φυσιογνωμία, έναν εκρηκτικό τερματοφύλακα με τις πολύχρωμες εμφανίσεις, ένα «κλώνο» του θρυλικού Χιγκίτα καθώς προσπαθούσε να εντυπωσιάσει αποκρούοντας με το στήθος, το κεφάλι, στα χρόνια του στη Ρίβερ Πλέιτ.
Οι νεότεροι τον έχουν ως εικόνα στο μυαλό να στέκεται όρθιος δίπλα στο alter ego του, τον Ντιέγκο Σιμεόνε, μπροστά στον πάγκο της Ατλέτικο Μαδρίτης με την επιβλητική εμφάνισή του, τα 1.89μ. ύψους του και τη περήφανη κορμοστασιά του. Σχεδόν όλοι διατηρούν ως θύμηση την προειδοποίηση προς τον Ζοζέ Μουρίνιο σ’ ένα ντέρμπι μεταξύ της Ατλέτικο με τη Ρεάλ όταν του έδειξε με χαρακτηριστική χειρονομία ότι τον παρακολουθούσε και του είπε… «εγώ δεν είμαι ο Τίτο Βιλανόβα, θα σου βάλω το κεφάλι στη γη».
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 έως και σήμερα, είναι πάρα πολλά τα περιστατικά με πρωταγωνιστή τον Αργεντίνο τεχνικό. Από την καριέρα του στη Ρίβερ Πλέιτ, τα χρόνια που ακολούθησαν στην Ισπανία, την εθνική Αργεντινής, κυρίως όμως την 9ετία του δίπλα στον Σιμεόνε όπου το ασχημόπαπο της Ατλέτικο μεταμορφώθηκε σε πρίγκιπα.
Οι… αυτόπτες μάρτυρες έχουν ομολογήσει ότι είναι ο άνθρωπος που χάραζε την τακτική και ο λόγος της τρομακτικής ικανότητας της Ατλέτικο στις στημένες μπάλες. Το 2020 αποφάσισε να τραβήξει το δικό του μονοπάτι, να αποτραβηχτεί από τη σκιά του Σιμεόνε καθώς διαταράχθηκαν οι σχέσεις τους, αλλά δεν του βγήκε η πρώτη επαγγελματική επιλογή. Πέρυσι, στον πάγκο της Νιούελς Ολντ Μπόις κάθισε σε 14 αγώνες με απολογισμό τεσσάρων νικών, έξι ισοπαλιών και τεσσάρων ηττών. Προσπάθησε να αλλάξει πολλά αλλά του γύρισε μπούμερανγκ καθώς σ’ αυτούς τους αγώνες χρησιμοποίησε εννιά φορές τον σχηματισμό 3-4-3 και από μία τους 3-5-2, 5-4-1, 4-4-2 και 3-4-2-1.
Ο Μπούργος είναι άνθρωπος που δεν φοβάται, το απέδειξε το 2003 όταν διαγνώστηκε με καρκίνο στο νεφρό, πρόβλημα που αντιμετώπισε με τόλμη. Λίγο μετά ολοκληρώθηκε η καριέρα του, είχε προηγηθεί η απόκρουση ενός πέναλτι (με εκτελεστή τον Λούις Φίγκο) με τη μύτη σε ντέρμπι της Ατλέτικο με τη Ρεάλ. Δεν έφυγε από το γήπεδο, συνέχισε να παίζει με σπασμένη μύτη! Τόσο έντονο είναι το πάθος του. Κάποτε του ζητήθηκε να φανταστεί τον εαυτό του, αν δεν ήταν ποδοσφαιριστής και η απάντησή του ήταν… «γυναίκα ποδοσφαιριστή», εννοώντας ότι δεν θα μπορούσε να λείπει από τον χώρο. Το δεύτερο πάθος του είναι η μουσική. Σε αυτή αφοσιώθηκε μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής καριέρας του έχοντας τη δική του ροκ μπάντα. Εως ότου δηλαδή συναντήσει ξανά τον Σιμεόνε. Οι δυο τους ήταν μέλη της εθνικής Αργεντινής στο Μουντιάλ του 2002.
Ο Μπούργος δεν έπαιζε, αλλά δεν κράτησε κακία στον Μαρσέλο Μπιέλσα. Ισα-ίσα σηκώθηκε από τη θέση του και αγκάλιασε τον προπονητή του, μετά την ομιλία του Μπιέλσα, δευτερόλεπτα μετά τον οδυνηρό αποκλεισμό στη φάση των ομίλων. Τότε αντιλήφθηκε ο Σιμεόνε ποιος ήταν ο Μπούργος και από τότε έγιναν αδερφικοί φίλοι. Ασχέτως που λόγω σωματοδομής του λειτουργούσε και σαν σωματοφύλακας του αδερφού του.
