Αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι ένα βρέφος ξεβράστηκε στην Τήλο, το οποίο για τρεις μέρες ήταν εγκλωβισμένο σε απόκρημνη περιοχή.
Όπως αποκάλυψε σε ανάρτησή της στο Facebook η δήμαρχος Τήλου, Μαρία Καμμά, επρόκειτο για ένα προσφυγόπουλο, το οποίο έλαβε το όνομα Ιωνάς, προς τιμήν του καλόγερου που έκτισε στο νησί το μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα.
Σύμφωνα με την ίδια, ο μπέμπης ήταν για τρεις μέρες εγκλωβισμένος σε απόκρημνη περιοχή και οι γονείς του έφτιαχναν το γάλα του με θαλασσινό νερό.
Η ανάρτηση της Μαρίας Καμμά
«Ιωνάς,
αυτό είναι το "όνομα" που του δόθηκε από τον φίλο μας Θανάσης Τσίτας, παρομοιάζοντάς τον με τον καλόγερο που ξεβράστηκε στην Τήλο και έχτισε το μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα...
Ένα προσφυγόπουλου 50 ημερών που για τρεις ημέρες ήταν αποκλεισμένο στο βουνό, οι γονείς του έφτιαχναν το γάλα του με νερό από τη θάλασσα...
Για άλλη μια φορά η κοινότητα της Τήλου, στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, βάζοντας "πλάτη" στην μεγάλη πίεση που ασκείται με το προσφυγικό.
Δεν έχει χάσει καμία ανθρώπινη ζωή και προσπαθεί να ανταπεξέλθει και να βοηθήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους ταλαιπωρημένους, τραυματισμένους και χτυπημένους ανθρώπους.
Ναι χτυπημένους, γιατί οι λαθροκινητές προκειμένου να τους φορτώσουν στις βάρκες, τους χτυπάνε...
Έγκυος γυναίκα παγιδευμένη στο βουνό, βρέφη και παιδιά πεταμένα σε απόκρημνα σημεία του νησιού, γυναίκες τραυματισμένες, άντρες χτυπημένοι άσχημα από τους Τούρκους διακινητές, συνθέτουν το σκηνικό απόγνωσης που βιώνει η κοινωνία του νησιού μου τους τελευταίους μήνες... και η εξωτερική βοήθεια; ελαχιστότατη...
Οι λιγοστοί λιμενικοί που υπηρετούν στο νησί έχουν ξεπεράσει τα όρια των αντοχών τους εδώ και καιρό και όμως δεν κάνουν πίσω, δεν δέχονται να χαθεί καμία ανθρώπινη ζωή!
Δύο τρεις αστυνόμοι που και αυτοί έχουν ριχτεί στο " παιχνίδι" με τον χρόνο να προλάβουν τους ανθρώπους ζωντανούς.
Διοικητής και στρατός συνδράμουν σε πολύ μεγάλο βαθμό μέρα νύχτα...
Όλοι μαζί μια γροθιά!
Μπράβο σας ρε παιδιά!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στους εθελοντές μας και στους ανθρώπους του Δήμου μου.
Σπύρο, Μίμη, Νίκο, Μαρία, Βασίλη, Μιχάλη, Μερκούρη και αρκετούς ακόμη, που δεν το βάζετε κάτω, που λέτε όχι ρε γαμώτο κανέναν δεν θα χάσουμε στο νησί μας!
Ευλογημένος τόπος με Ανθρώπους και λειτουργούς οι οποίοι αρνούνται να χάσουν την ανθρωπιά τους.
Έτσι πρέπει να είναι οι ανθρώπινες κοινωνίες και όμως μας κάνει εντύπωση όταν συναντάμε τέτοιες...γιατί στις μέρες μας τα αυτονόητα...σπανίζουν».
