Όλες τις σημαντικές ενέργειες και δράσεις, που έχουν γίνει μέχρι σήμερα για τη διάσωση και αξιοποίηση του ιστορικού Κυβερνείου της Θεσσαλονίκης, του εμβληματικού κτιρίου που βρίσκεται “ξεχασμένο” στη θέση Μικρό Έμβολο του δήμου Καλαμαριάς ανέλυσαν σήμερα διεξοδικά μέλη του Συλλόγου “Φίλοι του Κυβερνείου (Παλατάκι)” σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας – Θράκης.
Συγκεκριμένα, μέλη και φίλοι του Συλλόγου συμφώνησαν με την εκτίμηση που αναφέρει, ότι η υπόθεση του Κυβερνείου έχει πια ωριμάσει γεγονός που σημαίνει ότι το ταχύτερο δυνατό θα πρέπει να παρθούν όλες εκείνες οι απαραίτητες αποφάσεις από την πολιτική ηγεσία της χώρας, αρχικά για την αποδέσμευσή του από την ΕΤΑΔ και στη συνέχεια για τη διάσωση και αξιοποίηση αυτού του «θησαυρού» που διαθέτει η πόλη και επί σειρά ετών παραμένει αναξιοποίητος.
«Πέρασαν 18 χρόνια από τότε που κατοικήθηκε για τελευταία φορά το Κυβερνείο. Στα χρόνια αυτά παραμένει ένα ξεχασμένο «κουφάρι» παραδομένο στις φθοροποιές δυνάμεις του χρόνου και των καιρικών συνθηκών», είπε ανοίγοντας τη συνέντευξη Τύπου, ο δημοσιογράφος και γενικός γραμματέας του Συλλόγου, Μπάμπης Γιαννακίδης, υπενθυμίζοντας πως τελευταίος ένοικος του κτιρίου ήταν ο εκ Κοζάνης προερχόμενος υπουργός Μακεδονίας Θράκης, Νικόλαος Τσιαρτσιώνης, την περίοδο 2004-2006.
Υπενθύμισε ακόμη πως το κτίριο χαρακτηρίστηκε διατηρητέο το 2001, με ενέργειες του τότε ΥΜΑΘ, Γιώργου Πασχαλίδη.
Ο ίδιος, έχοντας επισκεφθεί και φωτογραφίσει εσωτερικά και εξωτερικά το κτίριο τόνισε ότι «οι καταστροφές που προκλήθηκαν είναι εμφανείς, ενώ παραμένει απροσδιόριστο το μέγεθος του «πλιάτσικου» που σημειώθηκε στα πολύτιμα και ιστορικά αντικείμενα που φιλοξενούσε αυτό το πανέμορφο νεοκλασικό κτίριο».
Κλείνοντας την παρέμβασή του τόνισε μεταξύ άλλων πως «η πρωτοβουλία των πολιτών που ξεκίνησε αρχικά ως κίνηση πολιτών και μετεξελίχθηκε σε Σύλλογο, κινείται υπερκομματικά και έξω από μικροσυμφέροντα επιδιώκοντας να αφυπνίσει την κοινή γνώμη αλλά και όλες τις υγιείς δυνάμεις της πόλης και του τόπου, ώστε να βοηθήσουν για βρει το Κυβερνείο τον ρόλο που του αρμόζει, διατηρώντας, σε κάθε περίπτωση, τον δημόσιο χαρακτήρα του».
