Σε αυτή εδώ τη γωνία έχετε διαβάσει πολλές φορές σχόλια για τον φετινό Άρη και τα προβλήματά του, όπως και για τις χρόνιες παθογένειες της ομάδας, αυτές που δεν της επιτρέπουν να αλλάξει επίπεδο και να διεκδικήσει με καλές προϋποθέσεις μια μεγάλη επιτυχία, για την οποία τόσο διψάνε οι οπαδοί της.
Δυστυχώς για τους «κίτρινους», τα δεδομένα που οι ίδιοι διαμορφώνουν δεν επιτρέπουν ιδιαίτερη αισιοδοξία. Μοιάζουν να είναι τόσο άσχημα εγκλωβισμένοι και να είναι, σχεδόν, μη αναστρέψιμα όσα τους ταλαιπωρούν, που ορισμένοι επιμένουν πως είναι αδύνατο, υπό αυτές τις συνθήκες, να βρουν βηματισμό.
Δεν ξέρω τι είναι δυνατό για τον Άρη από δω και πέρα, για το υπόλοιπο της σεζόν... Αυτό για το οποίο δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία, είναι ότι ο Άρης, αν θέλει στ' αλήθεια να είναι... ισοϋψής με τις κορυφαίες ομάδες στο ελληνικό ποδόσφαιρο, θα πρέπει να αλλάξει πολλά στον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του.
Και θα πρέπει να το κάνει άμεσα. Να αρχίσει από τώρα να το χτίζει. Να μην περιμένει το καλοκαίρι. Το πρώτο βημα, άλλωστε, έγινε.
Ο Άρης έχει τεχνικό διευθυντή και μπορεί να ξεκινήσει τον σχεδιασμό του. Μπορούν οι «κίτρινοι» να σκέφτονται και σύντομα να καταλήξουν ποια θέλουν να είναι η φιλοσοφία τους, πώς θέλουν να δομήσουν το αγωνιστικό τμήμα τους, βάσει ποιων κριτηρίων θα επιλέξουν το νέο προπονητή τους, ποια χαρακτηριστικά θεωρούν ότι είναι απαραίτητα για τους παίκτες που θα επιλέξουν.
Αν αυτή η δουλειά δεν γίνει από τώρα και περιμένουν να τελειώσει η σεζόν και μετά να την ξεκινήσουν, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο για τους «κίτρινους», οι παθογένειες θα διατηρηθούν και «υποθηκευμένη» θα είναι και η επόμενη σεζόν.
Τα πράγματα είναι πολύ καθαρά για τον Άρη. Ακόμη κι αν υπήρχαν κάποιες αμφιβολίες, η τρέχουσα σεζόν έδωσε τις απαντήσεις, έδειξε τι γίνεται λάθος και πόσο ακριβά το πληρώνει η ομάδα.
Οπότε, περιθώριο για άλλα πειράματα δεν υπάρχει. Ή το μοντέλο θα αλλάξει και θα ξεκινήσει μια προσπάθεια, μέσω άλλης οδού, για να μπορέσει ο Άρης να κυνηγήσει υψηλούς στόχους, ή θα κινείται στη μετριότητα, υπό την έννοια της σταθερής αδυναμίας του να διεκδικήσει τίτλους, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια...
