Μέτρα, έλεγχοι, απαγορεύσεις,, η αστυνομία επί ποδός, λες και βρισκόμαστε σε κατάσταση πολέμου, όχι στα Χριστούγεννα, όχι λίγες μέρες πριν αποχαιρετήσουμε το 2020.
Κι όμως... Μας αρέσει δεν μας αρέσει, που δεν μας αρέσει αλλά και τι να κάνουμε, αυτή είναι η πραγματικότητα την οποία είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχθούμε και να συμβιβαστούμε μαζί της, για όσον καιρό ακόμη χρειαστεί μέχρι να νικήσουμε την πανδημία του κορωνοϊού.
Διότι αυτό που προέχει είναι η μάχη με την πανδημία. Οσο κι αν μας κακοφαίνεται που εξαιτίας αυτής της μάχης έχουμε στερηθεί την ελευθερία μας, έχουμε απομακρυνθεί από τους αγαπημένους μας ανθρώπους, δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε Χριστούγεννα με τους παππούδες, τους γονείς μας, δικούς μας ανθρώπους τους οποίους θέλουμε να προστατεύσουμε επειδή ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες και κινδυνεύουν με μια νόσηση που δεν θα έχει καλή κατάληξη.
Δεν είναι απλά... περίεργα τα φετινά Χριστούγεννα. Είναι... σκληρά. Περισσότερο πόνο μας προκαλούν, παρά χαρά. Ενα σφίξιμο στο στομάχι έχουμε οι περισσότεροι, ένα κενό νιώθουμε.
Τα παιδιά μας ακόμη πιο πολύ. Δεν θα μπορέσουν, τα μικρότερα, να βγούνε για τα κάλαντα, τα μεγαλύτερα για να κάνουν βόλτες ανεμελιάς με τους φίλους τους, δεν θα μπορέσουν να συναντηθούν με τα ξαδέρφια τους, να δούνε παππούδες και γιαγιάδες, θείες και θείους, δεν θα μπορέσουν κάποιες οικογένειες να ταξιδέψουν για να δούνε συγγενείς τους που βλέπουν μια φορά το χρόνο ή και μια φορά στα 2-3 χρόνια.
Εχει αλλάξει τα πάντα στη ζωή μας η πανδημία. Αλλά, θα τη νικήσουμε, θα την αφήσουμε πίσω μας, θα ξανακερδίσουμε τις ζωές μας.
Κι όπως λέει ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, Αναστάσιος, ο υπέροχος αυτός Ιεράρχης στο φετινό μήνυμά του για τα Χριστούγεννα "μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα της περίεργης απομόνωσης που μας έχει επιβάλει η πανδημία, στη μοναξιά, την αγωνία και τον φόβο, ας αντισταθούμε γιορτάζοντας τα φετινά Χριστούγεννα με προσήλωση κυρίως στη λυτρωτική παρουσία του ακτίστου Υιού και Λόγου του Θεού, ο οποίος εισέρχεται στην κτιστή δημιουργία, διατηρώντας τον τελευταίο λόγο στην πορεία της ζωής μας και ολοκλήρου της κτίσεως.
Στην απροσδιόριστη, απρόσμενη μοναξιά που μας παγώνει, η μυστική παρουσία του Χριστού ζεσταίνει τη σκέψη και ζωογονεί τους πνεύμονες. Αυτό το αισιόδοξο άγγελμα των Χριστουγέννων, καθαρό σαν διαμάντι, χωρίς ποικίλα στολίδια, χρυσόσκονη και εντυπωσιακά περιτυλίγματα, πρέπει φέτος ιδιαίτερα να αναδειχθεί και να βιωθεί.
Όχι σαν απλή ανάμνηση ενός αξιαγάπητου βρέφους, αλλά ως καθοριστικό μήνυμα ελπίδος, ως η μοναδική έκφραση της αγάπης, της παντοδυναμίας του Πατρός, του Κυρίου και Δημιουργού του σύμπαντος, ως εγγύηση του γεγονότος ότι δεν είμαστε μόνοι στην προσωπική και παγκόσμια περιπέτειά μας ούτε στην πρόσφατη πανδημία.
Αυτή την καθοριστική εμπειρία οφείλουμε όχι μόνο να την ενισχύσουμε μέσα μας, αλλά να τη μεταδώσουμε ως πνευματικά αντισώματα στους γύρω μας. Με στοργή, με ταπείνωση, με τον λόγο, με τη σιωπή, χωρίς προκλητική οίηση. Δεν είναι μόνον ο κορωνοϊός που μεταδίδεται αθόρυβα και δραστικά. Πολύ περισσότερο, η πίστη σε αυτή τη λυτρωτική παρουσία μεταδίδεται ήρεμα και αποτελεσματικά από πιστό άνθρωπο σε άνθρωπο και από ομάδα σε ομάδα.
Το πιο ουσιαστικό, λοιπόν, χριστουγεννιάτικο δώρο, αδελφοί μου, που μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας αλλά και στους γύρω μας είναι η συναίσθηση και η μαρτυρία της παρουσίας του Σωτήρος Χριστού στην καθημερινή μας πορεία"
Καλά Χριστούγεννα!
