Δεν είναι εύκολο, έστω να λειανθούν, οι γωνίες της τοξικότητας που επικρατεί στο εγχώριο ποδόσφαιρο. Τόσο χρόνια χτίζεται αυτό το… προφίλ που προκαλεί θυμό σ’ όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο, οπότε είναι δύσκολο να γκρεμιστεί. Αλλωστε για να συμβεί αυτό θα πρέπει να συμβούν θεματικά πράγματα. Το κυριότερο; Να υπάρχει πραγματικά θέληση από τους ιδιοκτήτες για ένα πρωτάθλημα, όπου θα υπάρχουν λάθη από τους διαιτητές αλλά θα έχει πειστεί η κοινωνία του ποδοσφαίρου ότι ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπινων. Αν και αμφιβάλω ότι με την αμφισβήτηση που υπάρχει μπορεί εύκολα να αλλάξει αυτό το κλίμα.
Σε κάθε περίπτωση όμως είναι αναγκαίο κάτι να γίνει, γιατί η καχυποψία βλάπτει σοβαρά της αξιοπιστία του Πρωταθλήματος. Ωραίες οι υποσχέσεις της νέας διοίκησης της ΕΠΟ για μία ανεξάρτητη διαιτησία και η διαδικασία επιλογής των ανθρώπων της Κ.Ε.Δ., αλλά όλα αυτά δεν έχουν μειώσει ούτε στο ελάχιστο την καχυποψία απέναντι στη διαιτησία. Από την πρώτη αγωνιστική άρχισαν οι γκρίνιες οι οποίες «φούντωσαν» μετά την… εκπαιδευτική ανάλυση των επίμαχων φάσεων από τον Λανουά.
Το κακό συνεχίστηκε και είναι σίγουρο ότι θα το βρίσκουμε μπροστά μας κάθε αγωνιστική. Στο τέλος της ημέρας, τα πυρά θα πλήξουν και τη νέα διοίκηση της Ε.Π.Ο. η οποία είναι η «μητέρα» της Κ.Ε.Δ. Οσο κι αν ο Χρυσόστομος Γκαγκάτσης επιχείρησε να απογαλακτιστεί από την Κ.Ε.Δ, δύσκολα στην κοινωνία του ποδοσφαίρου θα εδραιωθεί η άποψη ότι η διαιτησία είναι ανεξάρτητη. Φροντίζουν οι ίδιοι οι παράγοντες να παραμείνει ισχυρή αυτή η άποψη, με τις διαρροές ή τις ανακοινώσεις τους, οπότε μάταιος κόπος.
Το μόνο αξιόπιστο όπλο ώστε να καταπολεμηθεί η δυσπιστία απέναντι στα σφυρίγματα των διαιτητών είναι να κάνουν λιγότερα λάθη. Επειδή όμως τα λάθη είναι μέρος του παιχνιδιού, χρειάζεται λιγότερη γκρίνια από τους διοικητικούς παράγοντες. Αν γκρινιάζουν γιατί ξέρουν κάτι περισσότερο και θέλουν πραγματικά καθαρή Κ.Ε.Δ ας κάνουν το βήμα παραπάνω. Δεν νοείται να συμφωνούν στη σύνθεση της Κ.Ε.Δ και με το πρώτο φαλτσοσφύριγμα να χαλούν τον κόσμο.
Εκεί όμως που επιχειρείται να… σβήσει η φωτιά, γίνονται πράγματα τα οποία τη φουντώνουν. Και πολύ περισσότερο όταν μία απόφαση αφορά έναν αγώνα ντέρμπι, για το αποτέλεσμα του οποίου ενδιαφέρονται περισσότερες από μία ομάδες. Το μπρος-πίσω του Λανουά στον ορισμό του διαιτητή του αγώνα Αρης-Ολυμπιακός, φούντωσε την αμφισβήτηση.
Αρχικώς υπήρξαν δημοσιεύματα που σχεδόν προδίκαζαν την αλλαγή και μετά ήρθε η επιβεβαίωση. Οσο καλοπροαίρετα κι αν αντιμετωπίσει κάποιος το γεγονός, δεν μπορεί να το ξεπεράσει. Ο Λανουά με την εμπειρία που έχει δεν είναι δυνατόν να έχει πέσει σε τέτοια «παγίδα». Να έχει ορίσει έναν διαιτητή ο οποίος θα δηλώσει αδυναμία να είναι παρών.
Η αντικατάσταση λοιπόν του Μαρέσκα με τον Παϊρέτο, έχει ήδη προκαλέσει ερωτηματικά, τη δικαιολογημένη αντίδραση του Αρη και στοχοποίησε τον διαιτητή. Οι ξένοι διαιτητές έρχονται στην Ελλάδα προκειμένου να υπάρχει μεγαλύτερη αξιοπιστία απέναντι στα σφυρίγματα τους.
Αποφάσεις όμως όπως αυτή του Λανουά γκρεμίζουν αυτό το πλεονέκτημα των ξένων διαιτητών. Οπότε γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο Παϊρέτο είναι… καταδικασμένος να κάνει μία υποδειγματική διαιτησία. Γίνεται; Δύσκολα. Σε 90 λεπτά αγώνα, όσο ικανός κι αν είναι δύσκολα να αποφύγει το λάθος. Το οποίο εύκολα θα γίνει σημαία από την ομάδα που θα έχει την αίσθηση ότι αδικήθηκε. Κι αυτό μεγαλώνει το κακό.
