Να μην μπορείς να αποφασίσεις αν πρέπει να χαρείς ή να στενοχωρηθείς. Να χαρείς για το μονότερμα που έπαιξε ο ΠΑΟΚ την Πλζεν όταν εκείνη έμεινε με παίκτη λιγότερο και για το τελικό 2-2 από 0-2;
Ή να... πέσεις σε κατάθλιψη γι' αυτό το άθλιο πρώτο ημίχρονο, αλλά και τα 20 πρώτα λεπτά του δεύτερου που δεν ήταν πολύ καλύτερα;
Είναι λογική νομίζω μια σχετική ικανοποίηση για την αντίδραση που «έβγαλαν» οι παίκτες του ΠΑΟΚ και την εμφάνιση που έκαναν έστω μετά το 70', είναι όμως ακόμη περισσότερο λογικός ο θυμός για το ότι μέχρι τότε σχεδόν κανείς από αυτούς δεν έκανε ούτε καν τα στοιχειώδη.
Μηδέν πίστη, μηδέν πάθος, μηδέν ταχύτητα στη σκέψη, μηδέν ταχύτητα στην κίνηση, μηδέν στα τρεξίματα, μηδέν στα μαρκαρίσματα, μηδέν σε οργανωμένες επιθέσεις, μηδέν σε καλές ευκαιρίες, μηδέν στην άμυνα, στη μεσαία γραμμή, στην επίθεση. μηδέν σε όλα, μηδέν παντού, μηδέν σε όλους εκτός από τον Κοτάρσκι και τον Κωνσταντέλια, που ήταν ο μόνος που «αισθάνθηκε» η Πλζεν.
Μια ομάδα που σίγουρα παρέδωσε μαθήματα έξυπνου και γρήγορου ποδοσφαίρου, απέναντι ωστόσο σε έναν ΠΑΟΚ ράθυμο έως και υπναλέο. Σε έναν ΠΑΟΚ του οποίου η απόδοση δεν μπορεί ούτε να εξηγηθεί, ούτε και να δικαιολογηθεί. Που αν ήταν έστω υποφερτός δεν θα επέτρεπε στην Πλζαν να μοιάζει με τη Μάντσεστερ Σίτι ή την Μπαρτσελόνα.
Έχω την αίσθηση ότι κόπηκε η διάθεση των παικτών του ΠΑΟΚ για το Europa League μετά τον αποκλεισμό από το Champions League, αλλά και τις ήττες από τη Γαλατάσαράι και τη Στεάουα Βουκουρεστίου. Εδειχναν στο ματς με την Πλζεν να μην πιστεύουν ότι μπορούν να έχουν κάποια καλή τύχη στη διοργάνωση και μάλλον δεν σκέφτηκαν ούτε καν ότι σε κάθε ματς ο καθένας από αυτούς έχει τη δυνατότητα να «δείξει» σε όλη την Ευρώπη τον εαυτό του.
Αφού, ωστόσο, άλλαξαν εντελώς πρόσωπο από τη στιγμή που η Πλζεν έμεινε με 10, ίσως πρέπει να σκεφτούμε και το άλλο. Οτι και μέχρι τότε ήθελαν, αλλά δεν μπορούσαν. Οτι απλά δεν κατάφεραν να βρουν αντίδοτο στην ταχύτητα των κινήσεων και τους αυτοματισμούς των αντιπάλων τους. Και ότι όλα τα βρήκαν μια χαρά όταν άρχισαν να παίζουν 11 εναντίον 10.
Αν ισχύει αυτό, πρέπει να καταλάβουν ότι όταν υστερούν σε ποιότητα, ως ομάδα, αλλά και ατομικά, τότε είναι που υποχρεούνται να κάνουν κατάθεση ψυχής πάνω στο χόρτο για να καλύψουν το μειονέκτημά τους. Διότι αυτό που έκαναν επί 70 λεπτά σ' αυτό το παιχνίδι ήταν κατάθεση νωθρότητας για να μην πω κατάθεση αδιαφορίας.
Δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση η πρόκριση. Σύμφωνοι. Αλλά πρέπει να παλέψουν σε κάθε αγώνα. Ο ΠΑΟΚ είναι. Τη φανέλα του ΠΑΟΚ φορούν. Αν είναι να «πέσουν», να «πέσουν» με ψηλά το κεφάλι. Οχι ντροπιασμένοι από διασυρμούς σαν αυτόν που λίγο έλειψε να υποστούν από την Πλζεν.
