Συμβολική κίνηση από αδελφό θύματος των Τεμπών-Έγραψε το σύνθημα: «Δεν Έχω Οξυγόνο» σε χωράφι

Σε μία συγκινητική ενέργεια προχώρησε ο Κριστιάν Ρούτσι, ο οποίος βίωσε την απώλεια του αδελφού του από το έγκλημα των Τεμπών, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό μήνυμα με τη φράση «Δεν Έχω Οξυγόνο» σε μία αγροτική έκταση 100 στρεμμάτων. 

Ο Κρίστιαν Ρούτσι μαζί με τον φίλο του Ανέστη, μελέτησαν για μια εβδομάδα την ιδέα να γράψουν το «Δεν έχω οξυγόνο» σε μια έκταση που θα διακρίνεται από πολύ ψηλά. Επέλεξαν έναν αγρό σε μια περιοχή λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα στον Άγιο Αντώνιο. Οι λήψεις από τα drone είναι εντυπωσιακές και συγκινούν κάθε πολίτη που στηρίζει τον αγώνα της δικαίωσης των οικογενειών των 57 θυμάτων.

O Κρίστιαν Ρούτσι, αδελφός του Ντένις Ρούτσι που έχασε την ζωή του στο δυστύχημα των Τεμπών μίλησε το πρωί της Δευτέρας στον ΑΝΤ1 και την εκπομπή “Το Πρωινό”. «Όλο αυτό ξεκίνησε μαζί με τον πολύ καλό μου φίλο τον Ανέστη. Καθίσαμε, συζητήσαμε σχετικά με αυτό το ηχητικό που ακούσαμε το “δεν έχω οξυγόνο”. Είδαμε ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε γύρω στα 100 στρέμματα που έχει και να γράψουμε το “δεν έχω οξυγόνο”. 

Πάνω απ’ όλα σκέφτηκα τον αδερφό μου τον Ντένις, που έχασα 22 χρονών, δολοφονήθηκε βασικά 22 χρονών και λέω θα το κάνω εις μνήμην του και εις μνήμην των παιδιών και δεν θα το ξεχάσουμε και θα το κυνηγήσουμε μέχρι (το) τέρμα. Αυτό που σκεφτόμουν εκείνη τη στιγμή που άκουγα αυτό το ηχητικό, ήταν το τι είδαν τα παιδιά, το τι έζησαν και με πόσο άσχημο τρόπο έφυγαν».

Ερωτηθείς για το πώς είναι αυτά τα δύο χρόνια χωρίς τον Ντένις είπε ότι «η αλήθεια είναι ότι μου λείπει καθημερινά, ό,τι κάνω πλέον είναι για να τον κάνω περήφανο. Θέλω από εκεί πάνω να με βλέπει και να είναι χαρούμενος . Είναι σαν να έχω χάσει το άλλο μου μισό. Από τότε που έγινε όλο αυτό, νιώθω ότι και εγώ έφυγα μαζί του εκείνη την ημέρα. Μόλις έμαθα το τι έχει συμβεί, βρέθηκα μετά από λίγες ώρες στη Λάρισα και αυτό πού αντίκρισα εκεί πέρα ήταν ένα χάος. 

Ήμασταν όλοι σε κατάσταση σοκ. Ήταν σαν να βλέπω σκηνές πολέμου. Ήμουν τρεις – τέσσερις ημέρες εκεί μέχρι να ταυτοποιηθεί. Θυμάμαι καθημερινά το άγχος και το στρες που είχαμε. Δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε το βράδυ. Ήταν πολύ σκληρό και πολύ άσχημο όλο αυτό. Βλέπαμε ασθενοφόρα, άνθρωποι να κλαίνε να περιμένουν το παιδί τους να το δούνε. Τα ασθενοφόρα στην αρχή έβγαζαν ανθρώπους που ήταν ελαφρά χτυπημένοι και όσο περνούσε η ώρα έβγαζαν σάκους και σακούλες. Άκουσα χαρακτηριστικά να λέει ένας άνθρωπος ότι “μία σακούλα είναι ελαφριά” και να κατεβάζει το κεφάλι του».

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news

Μπείτε στην παρέα μας στο instagram

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook

Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube