Πόσα μπορείς να καταλάβεις για το χαρακτήρα ενός ανθρώπου μέσα από ένα reality; Εξαρτάται από το reality θα έλεγε κάποιος, από την παραγωγή του και το μοντάζ, από το τι θέλει να αναδείξει και τι να «κουκουλώσει», από το αν πάνε καλά τα νούμερα τηλεθέασης ή πρέπει να τα «πουσάρουν» με κάποιον τρόπο – πάντως σε γενικές γραμμές μια κάπως ασφαλή εικόνα μπορείς να τη σχηματίσεις. Απ’ αυτά που λέει και κάνει κάποιος, αλλά και από τη στάση του σώματος. Απ’ όσα λένε γι’ αυτόν συμπαίκτες και αντίπαλοι αλλά ακόμα κι από το βλέμμα ή τον τρόπο που αντιμετωπίζει μια νίκη και μια ήττα.
Ο Παύλος Γαλακτερός, ο γιος του παιχταρά Νάσου, δεν ήταν στο Survivor από την αρχή αλλά μπήκε σε κάποια «στάση». Και μέσα στις εβδομάδες που τον «ζήσαμε», είδαμε ένα παιδί ακέραιο, ηθικό, συγκροτημένο, με αρχές και αξίες απ’ αυτές που θέλουμε να βλέπουμε όχι μόνο στην τηλεόραση αλλά και στον κοινωνικό μας περίγυρο ή στον εργασιακό μας χώρο. Ένα παιδί που μεγάλωσε σωστά – μόνο ένα τέτοιο παιδί ορθώνει το ανάστημά του όταν η ομάδα αποφασίζει να τρώει μόνη της τα ψάρια και να μένει νηστικός αυτός που αντιπαθούν (ο Τριαντάφυλλος εν προκειμένω) λέγοντας πως «αν δεν τρώμε όλοι, ούτε εγώ επιθυμώ να συμμετέχω στο φαγοπότι».
Αυτό το παλικάρι, που σε καμία ίντριγκα δεν μπήκε και καμία κλίκα δεν «πότισε», που αγωνίστηκε παθιασμένα σε όλα τα αγωνίσματα τηρώντας το fair-play και δεν μείωσε ή ειρωνεύτηκε κανέναν, που θύμωσε όταν ένιωσε πως έθιξαν ή πήγαν να εκμεταλλευτούν το όνομα του πατέρα του και αντέδρασε όπως ένας γιος οφείλει να κάνει, που ήταν πάντα χαμογελαστός και έλεγε την άποψή του με επιχειρήματα και σωστά ελληνικά και όχι βελάζοντας, το τηλεοπτικό κοινό δεν τον στήριξε στην τελευταία ψηφοφορία. Προφανώς, είναι πολύ «κανονικός άνθρωπος» για να συνεχίσει στο Survivor.
πηγή: ratpack.gr
