Φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού, ενώ αγωνίστηκε πολλά χρόνια με τη φανέλα του Ηρακλή. Πλέον, όπως είπε, παρακολουθεί ελάχιστα. Ο Γιώργος Ξενίδης μίλησε στο «Metropolis 95,5» για όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια, για ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα και γενικότερα για την όλη κατάσταση στον σύλλογο. Είπε πολλά…
«Πλέον, να πω την αλήθεια, παρακολουθώ λίγο τον Ηρακλή. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια ο Ηρακλής είναι όλο και χειρότερα.
Φέτος ξεκίνησε κάτι διαφορετικό, αλλά καταλήξαμε τελικά πάλι στα ίδια. Εσωτερικές και εμφύλιες διαμάχες, αυτό δηλαδή που είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ηρακλή. Το πρόβλημα ανέκαθεν αυτό ήταν», είπε αρχικά ο Ξενίδης και απάντησε για την περίοδο, που είχε ακουστεί το όνομα του στα διοικητικά.
«Κάποια στιγμή, ναι, επειδή φίλοι μου ήταν μπροστά εκείνη την εποχή, γι’ αυτό και είχε ακουστεί και είχε γίνει απλά συζήτηση γενικά για τον Ηρακλή».
Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στον Ηρακλή; Τί φταίει; Τί γίνεται με τα χρέη και την Πολιτεία; «Το μεγαλύτερο θέμα και πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει υπομονή στον Ηρακλή για να μπουν κάποιοι στην ομάδα και να κάνουν δουλειά. Χρειάζονται άμεσα αποτελέσματα, κι αυτό δημιουργεί γκρίνια και έτσι δημιουργείται τεράστιο πρόβλημα στην ομάδα.
Επειδή, ο Ηρακλής πέρασε ‘χρυσή’ εποχή με τον Χατζηπαναγαγή, άσχετα αν είναι παλιά, επομένως ο κόσμος του Ηρακλή είναι απαιτητικός. Είναι από τους πλέον απαιτητικούς οπαδούς στην Ελλάδα. Δυστυχώς, είναι απίθανο και δύσκολο να γίνει ξανά αυτό.
Εκεί που παίζαμε για την Ευρώπη κάθε χρόνο, έφτασε ο σύλλογος να παίζει με την τελευταία ομάδα ντέρμπι για την επιβίωσή του. Συν τοις άλλοις πέσαμε κατηγορίες αδίκως. Ολα αυτά απαξίωσαν την ομάδα και μεγάλωσαν την γκρίνια».
«Δεν υπάρχει ηγέτης – Σημαία ο Χατζηπαναγής»
Στη συνέχεια, τόνισε. «Από την άλλη, ο Ηρακλής δυστυχώς δεν έχει παράγοντες. Το άσχημο είναι ότι δεν μπορεί να ηγηθεί κάποιος και να αντιστρέψει το κλίμα. Ο εγωισμός του καθένα μπαίνει πάνω από τον σύλλογο. Είναι δύσκολη ομάδα με απαιτητικό κόσμο. Επίσης, υπάρχει κι άλλο περίεργο. Οτι γίνεται στον σύλλογο, βγαίνει προς τα έξω. Πάντα κάποιος με κάποιον μαλώνει. Οι δημοσιεύσεις δημιουργούν πρόβλημα και διογκώνεται το πρόβλημα μέσα στην ομάδα.
Ο Ηρακλής έχει κόσμο. Για να τραβήξεις τον κόσμο και να έχεις έσοδα, πρέπει να έχεις υγεία στον σύλλογο, να υπάρξει κάποιος με όραμα, που να τον εμπιστευτεί ο κόσμος, να τον τραβήξει. Δεν γίνεται αυτό στον Ηρακλή. Δεν υπάρχει ηγέτης.
Αυτά συμβαίνουν, γι’ αυτά που έλεγα πριν. Για μένα, η σημαία του Ηρακλή είναι ο Χατζηπαναγής. Επρεπε να είναι μπροστά, να είναι κοντά. Μπορεί ο ίδιος να μην ξέρει τα της εταιρίας, να μη γνωρίζει τα της ΠΑΕ. Ποιος άλλος να είναι μπροστά πέρα από τον Βασίλη; Αν υπάρχει κάποιος, αυτός είναι ο Βασίλης.
Δεν υπάρχει και παράγοντας με πυγμή να επιβάλει πράγματα για να φανούν αποτελέσματα. Κι αν τον πείσουν, κιόλας, τον Βασίλη… Δεν είναι εύκολο να τον πείσεις και να μπει σε αυτή τη διαδικασία, γιατί ξέρει ότι στον Ηρακλή δεν άκουσε ευχαριστώ κανένας. Δεν θα μπει εύκολα. Δεν θέλει να έχει και αυτή τη φθορά. Ο Ηρακλής έχει μεγάλη φθορά. Ασχημη καθημερινότητα. Πρέπει να έρθει κάποιος που να εμπνεύσει τον κόσμο, ένας ηγέτης, οικονομικά δυνατός, για να γίνει μεθοδική δουλειά με αποτέλεσμα. Ο τίτλος είναι ότι τα κάστρα πέφτουν πάντα από μέσα. Ολοι καταλαβαίνουν τι εννοώ. Στον Ηρακλή όλοι θέλουν να κάνουν κουμάντο. Δεν μπορεί να γίνει αυτό, σε καμία ομάδα».
Για Τομ Παπαδόπουλο αρχικά: «Δεν έχω εικόνα. Απ’ αυτά που διαβάζω κι εγώ, νομίζω δεν κατάφερε τα παραπάνω, που είπα. Δεν έμειναν στεγανά στην ομάδα. Οταν βγαίνουν κόντρες και γίνεται μπάχαλο, δεν μπορείς να κρατήσεις τα αποδυτήρια, τα στεγανά. Υπάρχει διαμάχη απ’ ότι ακούω για το ποιος κάνει κουμάντο. Δεν μπορείς να πας πουθενά έτσι».
Για τον Ηλία Θεοδωρίδη. «Από τον Αγροτικό Αστέρα; Ηταν με τον κουμπάρό μου (τον Ακη Στολτίδη), κι είχε πει άσχημα λόγια απ’ όσο ξέρω, όταν έφυγε. Τον Ηλία Θεοδωρίδη δεν τον ξέρω, παρά μόνο όσα άκουσα από τη θητεία του στον Αστέρα. Πάντα, όλοι κρινόμαστε από το αποτέλεσμα. Στον Ηρακλή δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένος, όποιος είναι τώρα στον Ηρακλή. Είναι λογικό. Για ποιο λόγο γίνεται αυτό; Αυτό πρέπει να ψαχτεί, να σταματήσει αυτό το πράγμα...».
Για την απογοήτευσή του. «Δεν ασχολούμαι πλέον, όντως, μετά την τελευταία ενασχόλησή μου το 2011. Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Απογοητεύτηκα απίστευτα. Δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθώ».
