Σφοδές αντιδράσεις έχει προκαλέσει η σκηνοθετική εκδοχή της Λένας Κιτσοπούλου της αρχαίας κωμωδίας «Σφήκες» του Αριστοφάνη, που πραγματοποιήθηκε στις 14 και 15 Ιουλίου στην Επίδαυρο. Η προσαρμογή του έργου από τη γνωστή σκηνοθέτρια, είχε ως απόρροια ακόμα και την αποχώρηση πολλών θεατών κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Επιπλέον, χαρακτηριστικό είναι ότι το Twitter έγινε «πεδίο μάχης» με πολλούς να υπερασπίζονται το καλλιτεχνικό όραμα της Λένας Κιτσοπούλου και ίσως ακόμα περισσότεροι να κατακεραυνώνουν τη θεατρική παράσταση.
Ο Βασίλης Μπισμπίκης, ήταν από τα πρόσωπα που αποφάσισε να στηρίξει δημόσια τη Λένα Κιτσοπούλου και να σταθεί στο πλευρό της εν μέσω μιας τέτοιας στηλίτευσης.
Συγκεκριμένα, ο ηθοποιός κατέφυγε στον προσωπικό λογαριασμό του στο Instagram, για να δημοσιεύσει δύο κείμενα του κριτικού Σάββα Πατσαλίδη.
Σύμφωνα με αυτά, μια παράσταση από τη στιγμή που παίζεται υποχρεωτικά και αδιαμφισβήτητα θα κριθεί από τον κόσμο. Ωστόσο, άσκησε κριτική στο γεγονός ότι το όνομα της σκηνοθέτριας μπήκε στο «στόχαστρο» και η επίθεση γίνεται προσωπική.
Αναλυτικά, οι δηλώσεις του Σάββα Πατσαλίδη που αναδημοσίευσε ο Βασίλης Μπισμπίκης:
«Μια παράσταση εφόσον μπαίνει στη δημόσια σφαίρα μοιραία μπαίνει και στο ραντάρ της κριτικής. Καθ’ όλα αναμενόμενο αυτό και επιθυμητό. Εκείνο όμως που θεωρώ άθλιο είναι όταν η κρίση στρέφεται στο ίδιο το πρόσωπο του/της δημιουργού (είτε συγγραφέα είτε σκηνοθέτη, ηθοποιού κ.λπ). Η προσωπική επίθεση που εξαπέλυσαν όλοι οι «ενοχλημένοι», οι «θιγμένοι» και «αγανακτισμένοι» ζητώντας λίγο έως πολύ την κεφαλή της Κιτσοπούλου επί πίνακι (και των ηθοποιών, αν είναι δυνατόν!!), ήταν ό,τι πιο βρωμερό».
«Το ξαναλέω: Δικαίωμα του καθενός να μην αρέσει η δουλειά της όποιας Κιτσοπούλου (ή η απόδοση των ηθοποιών). Δικαίωμα του καθενός να τη θεωρεί αυτή ή και τους συνεργάτες της μέτριους ή κατώτερους των προσδοκιών του και δεν ξέρω τι άλλο. Για θέατρο μιλάμε. Δεν είναι ποτέ μονόδρομος. Οι εκτιμήσεις είναι όπως ένα καρδιογράφημα. Πάνω-κάτω. Σχετικοί και άσχετοι μαζί.
Ο καθένας με τα γούστα του, τα στάνταρ του, τις αγκυλώσεις του, την παιδεία ή την έλλειψη παιδείας του, και φυσικά τις κωλοτούμπες του (χθες υπέρ του τάδε, σήμερα κατά, αύριο, ε, ό,τι ήθελε προκύψει!). Τουλάχιστον αυτό το δικαίωμα, να έχεις άποψη και να την εκφέρεις χωρίς τον κίνδυνο τιμωρίας και εξοστρακισμού είναι η ευλογία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Δεν είναι όμως δικαίωμα κανενός να προσβάλει την προσωπικότητα του άλλου. Είναι αισχρό, ανέντιμο και πέραν από κάθε έννοια δημοκρατίας και λογικής. Αυτό δεν είναι κριτική. Είναι κανιβαλισμός. Έλεος, κυρίες και κύριοι! Έτσι δεν χτίζεται ο ευεργετικός διάλογος».
