Σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης προχώρησε ο Σωκράτης Διούδης, μιλώντας μεταξύ άλλων για την πορεία του στον Παναθηναϊκό, τα πρώτα του βήματα στον Άρη, τον σοκαριστικό τραυματισμό του στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό αλλά και τα όσα βιώνει πλέον στην Ζαγκλέμπιε της Πολωνία.
Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στη Ζαγκλέμπιε: «Είμαι πολύ ικανοποιημένος από τον χρόνο που έχω ήδη περάσει εδώ. Πριν από μερικά χρόνια, πραγματικά δεν πίστευα ότι θα μου άρεσε τόσο πολύ η ατμόσφαιρα στην ομάδα και το πολωνικό πρωτάθλημα. Το να έρθω κοντά σου ήταν μια καλή απόφαση. Μου αρέσει να περνάω χρόνο εδώ και να παίζω στη Ζαγκλέμπιε. Πιστεύω ότι η επόμενη σεζόν θα είναι πολύ καλύτερη και μπορούμε να πετύχουμε πολλά περισσότερα. Γι’ αυτό επέλεξα να μείνω εδώ».
Για τις φήμες περί ενδιαφέροντος της Ρέιντζερς: «Είχα πολλές επιλογές και προτάσεις από άλλες χώρες. Έπαιξα μια καλή μισή σεζόν και είχα ένα σύντομο συμβόλαιο, γι’ αυτό με εντόπισαν. Αλλά ήθελα να μείνω στη Ζαγκλέμπιε. Ένιωσα από τους ανθρώπους του συλλόγου ότι νοιάζονται για μένα. Οπότε δεν σκέφτηκα πολύ να πάρω μια απόφαση».
Για το παρατσούκλι «Μπάτμαν»: «Ξεκίνησε από τον προηγούμενο σύλλογο μου, τον Παναθηναϊκό. Οι φίλοι μου ήξεραν ότι ο αγαπημένος μου υπερήρωας από μικρός ήταν ο Μπάτμαν. Έπαιξα μερικά καλά παιχνίδια και άρχισαν να με αποκαλούν έτσι. Οι Έλληνες δημοσιογράφοι το κατάλαβαν γρήγορα και άρχισαν να με αποκαλούν έτσι. Εξαπλώθηκε γρήγορα».
Για τη θητεία του στον Παναθηναϊκό: «Πήγα στον Παναθηναϊκό όταν ο σύλλογος είχε οικονομικά προβλήματα και έπρεπε να ξαναφτιάξει πλήρως την ομάδα. Πήρα την ευκαιρία μου και πολύ γρήγορα έγινα πρώτος τερματοφύλακας. Ξέρεις, όταν παίζεις για έναν τόσο μεγάλο σύλλογο, έχεις μεγάλες φιλοδοξίες και τεράστια κίνητρα. Γι’ αυτό ήξερα ότι έπρεπε να εξελιχθώ για να βελτιώσω το παιχνίδι μου. Παίζοντας σε αυτόν τον σύλλογο, έπρεπε να είμαι ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες στο ελληνικό πρωτάθλημα».
Για τον τραυματισμό στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό: «Ήταν μια τρομερή, τρομερή στιγμή. Δεν θυμάμαι πολλά από αυτή την κατάσταση. Με κλωτσούσαν στο πρόσωπο και δεν ήξερα τι συνέβαινε. Μόλις παρακολούθησα το βίντεο κατάλαβα πόσο τρομακτική ήταν η κατάσταση. Φοβήθηκα και μόνο κοιτάζοντάς το γιατί φαινόταν σοβαρό. Ήμουν όμως πολύ τυχερός γιατί μετά από λίγο επέστρεψα στις προπονήσεις.
Οι πρώτες μέρες μετά την επιστροφή στις προπονήσεις ήταν οι χειρότερες. Για δύο εβδομάδες το είχα στο κεφάλι μου, φοβόμουν, πρόσεχα πολύ τον εαυτό μου. Αλλά μετά έβγαλα αυτή τη σκηνή από το μυαλό μου – βγήκα στο γήπεδο και έπαιξα όπως πριν».
Για τον Άρη: «Η Θεσσαλονίκη είναι η πατρίδα μου – Εκεί γεννήθηκα, εκεί πήγα σχολείο και έκανα τα πρώτα μου βήματα στο ποδόσφαιρο. Ονειρευόμουν να παίξω επαγγελματικά και μια μέρα αυτό το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Από την ομάδα νέων έφτασα στην πρώτη ομάδα. Ένιωσα χαρούμενος όταν μπορούσα να παίξω στον σύλλογο όπου μεγάλωσα. Ο Άρης είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου».
Για το ασημένιο μετάλλιο με την Εθνική Κ19: «Είχαμε μια πολύ δυνατή ομάδα. Στον τελικό όμως συναντήσαμε τους Ισπανούς που ήταν καταπληκτικοί. Τους άξιζε η νίκη. Αλλά όταν είσαι τόσο κοντά στο τρόπαιο, πάντα εύχεσαι να μην το είχες. Ωστόσο, το να παίξω στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ήταν κάτι εκπληκτικό! Έχω ακόμα όλα αυτά τα παιχνίδια στο μυαλό μου και οι αναμνήσεις θα κρατήσουν μια ζωή».
Για την Εθνική ανδρών: «Όταν ήμουν βασικός τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού, με καλούσαν συχνά στην εθνική ομάδα. Δυστυχώς δεν έπαιξα στον σύλλογο πέρυσι και έτσι έχασα τη θέση μου. Είμαι όμως υγιής, νιώθω καλά και ελπίζω μετά από μια επιτυχημένη σεζόν στη Zαγκλέμπιε, το επιτελείο της ελληνικής ομάδας να με λάβει ξανά υπόψη».
Για την περίοδο που ήταν αναπληρωματικός στον Παναθηναϊκό: «Μερικές φορές στο ποδόσφαιρο η κατάστασή σου μπορεί να αλλάξει σε μια στιγμή. Ο Παναθηναϊκός μετά άλλαξε προπονητή, μπήκε νέος, μπήκε νέος τερματοφύλακας. Στην αρχή της σεζόν έπαιζα, άλλωστε πρόσφατα ψηφίστηκα ως ο καλύτερος τερματοφύλακας στην Ελλάδα. Μετά από μερικές συμμετοχές, όμως, αρρώστησα με Covid. Έχασα δύο αγώνες. Και μετά ο προπονητής με έβαζε όλο και λιγότερο.
Ζήτησα λοιπόν μεταγραφή. Υπήρχαν αρκετές προσφορές, αλλά ο σύλλογος ζήτησε ένα τεράστιο ποσό για μένα και δεν μου επέτρεψαν να φύγω. Έτσι, έμεινα στη θέση μου για σχεδόν ένα χρόνο χωρίς να παίξω για πολύ καιρό. Με συνόδευαν πολλά συναισθήματα. Ήμουν θυμωμένος, απογοητευμένος. Αλλά η νοοτροπία μου πάντα μου έλεγε να δουλεύω σκληρά ό,τι κι αν γίνει και να βρίσκω το θετικό σε κάθε περίσταση. Αυτά που πέρασα πέρυσι στον Παναθηναϊκό με έκαναν να εξελιχθώ ακόμα περισσότερο ως αθλητής και ως άνθρωπος».
