Μια ακόμη μεγάλη μάχη καλείται να δώσει ο Σίνισα Μιχαϊλοβιτς απέναντι στη λευχαιμία. Ο Σέρβος προπονητής πριν από λίγες ημέρες παραχώρησε έκτακτη συνέντευξη τύπου και γνωστοποίησε ότι λόγω του προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζει, θα χρειαστεί να μείνει εκτός πάγκων για μερικά παιχνίδια ώστε να κάνει θεραπείες.
«Θα πρέπει να αρχίσει μία νέα θεραπευτική αγωγή για να αποφύγω τις επιπλοκές. Στην αρχή της εβδομάδας που έρχεται θα νοσηλευτώ σε νοσοκομείο: ξέρω πως θα είμαι σε καλά χέρια. Αυτή τη φορά με βλέπετε πιο ήρεμο επειδή ξέρω τι πρέπει να κάνω και η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική. Ελπίζω όλο αυτό να περάσει γρήγορα αλλά θα απουσιάσω από μερικά παιχνίδια. Θα παρακολουθώ την ομάδα από το δωμάτιο του νοσοκομείου».
Ο «εχθρός» χτυπά την πόρτα του για δεύτερη φορά και εκείνος όχι απλά δεν τρόμαξε αλλά είναι έτοιμος να τον πολεμήσει με κάθε μέσο και να βγει νικητής και πάλι. «Αυτή η αρρώστια είναι πολύ θαρραλέα για να έχει διάθεση να τα βάλει ξανά με κάποιον όπως εγώ. Εάν δεν της έφτανε ένα μάθημα, εγώ είμαι εδώ για να της δώσω και ένα δεύτερο. Μπορεί να πέσεις αλλά χρειάζεται να βρεις τη δύναμη για να σηκωθείς ξανά».
Τον θυμούνται για τα φάουλ
Γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου του 1969 στο Βούκοβαρ. Αγωνίστηκε ως αμυντικός και ήταν γνωστός ως εξαιρετικός εκτελεστής φάουλ. Άρχισε την καριέρα του το 1988 από τη Βοϊβοντίνα Νόβι Σαντ και έπειτα, υπέγραψε στον Ερυθρό Αστέρα. Κατέκτησε και το Ευρωπαϊκό Κύπελλο το 1991.
Ένα χρόνο αργότερα, μετακόμισε στην Ιταλία, όπου και αγωνίστηκε μέχρι το τέλος της καριέρας του το 2006. Πέρασε από τις Ρόμα, Σαμπντόρια, Λάτζιο και Ίντερ. Πανηγύρισε ένα Κύπελλο Κυπελλούχων (1999, Λάτσιο), πρωτάθλημα (2000, Λάτσιο), Κύπελλο Ιταλίας (2005, 2006 Ίντερ).
Είναι κάτοχος του ρεκόρ της Serie A για τα περισσότερα γκολ από εκτελέσεις φάουλ αφού σε 14 χρόνια πέτυχε 27.
Ακολούθησε την προπονητική
Όταν πήρε την απόφαση να κρεμάσει τα παπούτσια του, ήξερε ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το ποδόσφαιρο. Έτσι, αποφάσισε να ακολουθεί το δρόμο της προπονητικής. Για δύο χρόνια (2006-2008) βρέθηκε ως βοηθός του Ρομπέρτο Μαντσίνι στη Μίλαν. Έπειτα, πέρασε από τον πάγκο των Μπολόνια, Κατάνια, Φιορεντίνα, Σερβία, Σαμπντόρια, Μίλαν, Τορίνιο, Σπόρτινγκ Λισαβόνας και από το 2019 βρίσκεται στην Μπολόνια.
Κερδίζει, όποιος πολεμά
Το 2019 διαγνώσθηκε για πρώτη φορά με λευχαιμία. Με δάκρυα στα μάτια γνωστοποίησε το πρόβλημα του και παράλληλα, εξέφραζε την πεποίθηση του ότι θα βγει νικητής.
«Είμαι εξοργισμένος, αλλά ελπίζω πως θα κερδίσω αυτή τη μάχη και θα τα αφήσω πίσω μου. Δυστυχώς στη ζωή τίποτα δε μου δόθηκε, έπρεπε να αγωνιστώ για όλα. Τρελαίνομαι, γιατί σκεφτόμουν πως είμαι από τους τελευταίους που θα μπορούσαν να αρρωστήσουν. Ημουν δυνατός, έκανα εξετάσεις στις 28 Φεβρουαρίου και ήταν όλα φυσιολογικά.
Εκανα τα πάντα μέχρι τον Μάη, ούτε κόπωση, ούτε πόνους, όλα φυσιολογικά. Ο πατέρας μου πέθανε από καρκίνο, οπότε πάντα έκανα εξετάσεις τακτικά. Αν δεν είχαμε κάνει αυτές τις εξετάσεις, δεν θα έδειχναν συμπτώματα για ένα χρόνο.
Κανείς από εμάς δεν πρέπει να πιστεύει ότι είναι άτρωτος. Όλοι μας πιστεύουμε ότι δεν θα συμβεί σε μας, αλλά όταν συμβεί, είναι ένα συγκλονιστικό πλήγμα. Η μόνη ελπίδα μας είναι η πρόβλεψη, γιατί αν το ανακαλύψουν μετά από δύο μήνες ή μετά από ένα χρόνο θα έχει κάνει τη μεγάλη διαφορά.
Αλλαξε η ζωή μου σε μια στιγμή. Όταν κοιμάστε κι έχετε έναν εφιάλτη, ξυπνάτε και όλα καλά. Το πιο συγκλονιστικό είναι να ξυπνάς και να ξέρεις πως αυτό που συνέβη δεν είναι ένας εφιάλτης που πέρασε...».
Υπήρξαν στιγμές που λύγισε αλλά δίπλα του είχε ανθρώπους που έγιναν τα πιο δυνατά ερείσματα και του έδιναν δύναμη και κουράγιο. Ακόμη, και οι παίκτες της Μπολόνια τα έδιναν όλα στον αγωνιστικό χώρο για εκείνον και μετά το τέλος κάθε αναμέτρησης πήγαιναν στο ξενοδοχείο για να του δείξουν ότι δεν είναι μόνος στη μάχη αυτή. Ο Σίνισα Μιχαϊλοβιτς έδωσε τις μάχες του. Πάλεψε, ρίσκαρε και εν τέλει βγήκε νικητής!
Τι άλλο θα πρέπει να γνωρίζετε για τον Σίνισα
Οικογένεια
Προέρχεται από εργατική οικογένεια. Ο πατέρας του, Μπόγκνταν, είναι Σέρβος ενώ η μητέρα του, Βικτορίχα, είναι από την Κροατία. Ο μπαμπάς του δούλευε ως οδηγός φορτηγού και η μαμά του ήταν εργάτρια σε εργοστάσιο παραγωγής καουτσούκ και υποδημάτων.
Φιλίες
Διατηρεί φιλικές σχέσεις με κάποιες «αμφιλεγόμενες» προσωπικότητες. Για παράδειγμα, είναι φίλος με τον Ζέλικο Ραζνάτοβιτς, ο οποίος είναι αρχηγός των φανατικών οπαδών του Ερυθρού Αστέρα και γνωστός εγκληματίας που κατηγορείται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ενώ για τον Ράτκο Μλάντιτς, έναν στρατηγό που κατηγορείται για γενοκτονία, θεωρεί ότι «είναι ένας μεγάλος πολεμιστής που πολεμά για το λαό του».
Έμεινε από απουσίες
Φοιτούσε σε λύκειο μηχανολογίας και ήταν εξαιρετικός μαθητής. Ωστόσο, οι καθημερινές προπονήσεις και οι αγώνες τον ανάγκαζαν να απουσιάζει από πολλά μαθήματα. Σε άλλη περίπτωση, μπορεί οι απουσίες να δικαιολογούνταν αλλά ο μαθηματικός που ήταν υπεύθυνος στο τμήμα του δεν μπορούσε να συγχωρήσει ότι χάνει μάθημα για να παίζει ποδόσφαιρο.
Φιλανθρωπίες
Του αρέσει να βοηθά τους λιγότερο «τυχερούς» ανθρώπους. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έκανε πολλές φιλανθρωπίες και ακόμη, και όταν παντρεύτηκε, ζήτησε από τους καλεσμένους να μην φέρουν δώρα αλλά να κάνουν δωρεά στο Σπίτι για τα Ορφανά Παιδιά στο Σρέμσκι Καρλόβτσι. Είναι, επίσης, Πρέσβης Καλής Θελήσεως της UNICEF.
Στυλ παιχνιδιού
Έχει το παρατσούκλι λοχίας και όχι άδικα. Είναι ένας προπονητής που φημίζεται για την αποφασιστικότητα και την αυστηρότητα με τις οποίες ενθαρρύνει τους παίκτες να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό στο χορτάρι ενώ έχει την τάση να δίνει ευκαιρία στα νεότερα μέλη μιας ομάδας.
Θα τον χαρακτήριζες έναν ωραίο τύπο που βρίσκει 1000 λόγους για να σηκώνεται με διάθεση από το κρεβάτι κάθε πρωί. Δεν του χαρίστηκε τίποτα, έπρεπε να δουλέψει για να κερδίσει όσα ήθελε. Βίωσε καταστάσεις που θα μπορούσαν να λυγίσουν ακόμη και τον πιο δυνατό. Εκείνος δεν τα παράτησε, προσπάθησε, πάλεψε, έκανε τις υπερβολές του και θα μπορεί να διηγηθεί… τέλειες ιστορίες στα εγγόνια του. Είναι τελειομανής, ένας άνθρωπος με πάθος και τρέλα για τη ζωή και το ποδόσφαιρο. Θα δώσει τη μάχη του ξανά απέναντι σε αυτό το «θηρίο» και ευχή όλων μας να βγει νικητής!
