Τo metrosport.gr σας παρουσιάζει τις μεγαλύτερες τραγωδίες που συγκλόνισαν τον χώρο του αθλητισμού...
Ήταν 5 Σεπτεμβρίου του 1972, όταν σημειώθηκε στο Μόναχο ένα από τα πολιτικά γεγονότα που έχουν σημαδέψει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ερχόμενο σε καταφανή αντίθεση με το ολυμπιακό πνεύμα. Ο λόγος για τη σφαγή του Μονάχου…
Οι Γερμανοί διοργανωτές αποσκοπούσαν να μετατρέψουν τους 20ούς Ολυμπιακούς Αγώνες σε μια παγκόσμια γιορτή ειρήνης και συμφιλίωσης των λαών μέσω του αθλητισμού, όπου δεν θα κυριαρχούσαν ούτε ο εκφοβισμός ούτε, φυσικά, η προπαγάνδα που διέκριναν του Αγώνες που διεξήχθησαν στο Βερολίνο, το 1936, από τους Ναζί.
Πιστεύοντας ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να διώξουν τις σκιές του παρελθόντος, οι διοργανωτές δαπάνησαν υπέρογκα ποσά για τις αθλητικές εγκαταστάσεις, κλιμακώνοντας τον ενθουσιασμό θεατών και αθλητών, με την επιθυμία για «ανέμελους αγώνες» να αμαυρώνονται πολύ σύντομα από κάτι που δεν περίμενε κανείς ότι θα συνέβαινε.
Οι άκαρπες προειδοποιήσεις για τρομοκρατικό χτύπημα και τα κενά ασφαλείας
Μάλιστα, παρά τις προειδοποιήσεις για πιθανό τρομοκρατικό χτύπημα, η Γερμανία εφάρμοσε μάλλον χαλαρά μέτρα ασφαλείας, ιδιαίτερα στο Ολυμπιακό Χωριό, χωρίς να μεριμνά για τη φύλαξη των αθλητών, που μπορούσαν να μπαινοβγαίνουν χωρίς έλεγχο από τους υπάρχοντες φύλακες, με αρκετούς να παρακάμπτουν τα σημεία ελέγχου και να σκαρφαλώνουν πάνω από τους φράχτες που περιέβαλαν το Χωριό.
Το παράδοξο, όμως, της υπόθεσης είναι ότι κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των αγώνων, είχε ζητηθεί από ειδικούς να χαραχτεί ένα πλάνο για ενδεχόμενα τρομοκρατικά χτυπήματα, με ένα από αυτά να είναι η εισβολή Παλαιστινίων τρομοκρατών στο Ολυμπιακό Χωριό με απαίτηση απελευθέρωσης συμπατριωτών τους, που κρατούνταν σε φυλακές του Ισραήλ, με τους διοργανωτές να φαίνονται μάλλον απρόθυμοι να ασχοληθούν με το εν λόγω ζήτημα.
Ακριβώς την ίδια ανησυχία είχε εκφράσει στις αρμόδιες αρχές και ο αρχηγός της αποστολής του Ισραήλ, με τους αθλητές του να τοποθετούνται σε ένα σχετικά απομονωμένο τμήμα του Ολυμπιακού Χωριού, σε ένα μικρό κτήριο κοντά στην πύλη, κάνοντας την ομάδα ιδιαίτερα ευάλωτη σε ενδεχόμενη εξωτερική επίθεση.
Η επίθεση του «Μαύρου Σεπτέμβρη» και το τελεσίγραφο του Τελ Αβίβ
Η ημέρα, όμως, που «στοίχειωσε» τους Ολυμπιακούς Αγώνες ήρθε τα ξημερώματα της 5ης Σεπτεμβρίου, όταν μέλη της εξτρεμιστικής παλαιστινιακής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης», που είχε δημιουργηθεί μετά τον διωγμό και τις δολοφονίες χιλιάδων αμάχων Παλαιστινίων από την Ιορδανία, τον Σεπτέμβριο του 1970, εισέβαλαν στο Χωριό.
Τη «μαύρη» εκείνη ημέρα, οι τρομοκράτες έπιασαν ομήρους 11 μέλη της ισραηλινής αποστολής, απαιτώντας την απελευθέρωση περισσότερων από 200 φυλακισμένων Παλαιστινίων που κρατούνταν σε ισραηλινές φυλακές, αλλά και των ιδρυτικών στελεχών της RAF «Φράξια Κόκκινος Στρατός», Αντρέας Μπάαντερ και Ούλρικε Μάινχοφ.
Ευθύς εξ’ αρχής, η πρωθυπουργός του Ισραήλ, Γκόλντα Μέιρ, τόνισε ότι δεν πρόκειται να δεχθεί τα αιτήματα των τρομοκρατών, καθώς αν το κάνει, «το Ισραήλ θα είναι πάντα ευάλωτο σε τέτοιου είδους εκβιαστικές απαιτήσεις».
Οι σκληρές διαπραγματεύσεις διήρκεσαν αρκετές ώρες και τελικά αποφασίστηκε η μεταφορά των Παλαιστινίων εξτρεμιστών και των Ισραηλινών ομήρων στο κοντινό στρατιωτικό αεροδρόμιο του Φίρστενφελνμπρουκ, από όπου θα έφευγαν για χώρα της επιλογής τους.
Την ίδια ώρα, η γερμανική αστυνομία, αρνούμενη τη συνεργασία των Ισραηλινών, προσπαθούσε με κάθε διαθέσιμο μέσο να εξουδετερώσει τους τρομοκράτες και να απελευθερώσει όλους τους ομήρους στο αεροδρόμιο, καταλήγοντας, ωστόσο, σε λαθεμένους χειρισμούς, με αποτέλεσμα το σχέδιό της να γίνει αντιληπτό και να αποτύχει παταγωδώς.
Ο απολογισμός της «μάχης» ανάμεσα σε αστυνομία και τρομοκράτες ήταν τραγικός, στοιχίζοντας τη ζωή σε 17 ανθρώπους, 11 Ισραηλινούς αθλητές, 5 τρομοκράτες και 1 αστυνομικό.
Κατά τη διάρκεια της αρχικής διάρρηξης, αλλά και των πυροβολισμών που έπεσαν πριν και κατά διάρκεια της συμπλοκής της αστυνομίας και των δραστών σκοτώθηκαν οι:
Moshe Weinberg, προπονητής πάλης
Yossef Romano, αρσιβαρίστας
Ze'ev Friedman, αρσιβαρίστας
David Berger, αρσιβαρίστας
Yakov Springer, κριτής άρσης βαρών
Eliezer Halfin, παλαιστής
Yossef Gutfreund, διαιτητής πάλης
Kehat Shorr, προπονητής σκοποβολής
Mark Slavin, παλαιστής
Andre Spitzer, προπονητής ξιφασκίας
Amitzur Shapira, προπονητής στίβου
Anton Fliegerbauer, αστυνομικός της Δυτικής Γερμανίας
Από την πλευρά των τρομοκρατών, οι απώλειες ήταν οι:
Luttif Afif («Issa»)
Yusuf Nazzal («Tony»)
Afif Ahmed Hamid («Paolo»)
Khalid Jawad («Salah»)
Ahmed Chic Thaa («Abu Halla»)
Την επαύριον της τραγωδίας, η Δ.Ο.Ε. διέκοψε για μια μέρα τα αγωνίσματα, με τον πρόεδρο της επιτροπής να ανακοινώνει την επομένη πως: «the games must go on», παρά την κατακραυγή και τις διαδηλώσεις του κόσμου.
Στην επικήδεια τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο, έδωσαν το «παρών» 80.000 θεατές, ενώ οι σωροί των τρομοκρατών τάφηκαν στη Λιβύη του Καντάφι με τιμές ηρώων.
Όσο για τους τρομοκράτες που επέζησαν, συνελήφθησαν και απελευθερώθηκαν λίγους μήνες αργότερα, ως αντάλλαγμα για τη ζωή των επιβατών, ύστερα από αεροπειρατεία σε αεροσκάφος της γερμανικής Λουφτχάνσα και, αφού επέστρεψαν στη Λιβύη, δολοφονήθηκαν από τη Μοσάντ, κατά την ολοκλήρωση της επιχείρησης «Οργή Θεού». Μάλιστα, οι απόπειρες εξουδετέρωσης των τρομοκρατών και, κατ’ επέκταση της ανώτερης παλαιστινιακής ηγεσίας, ανεστάλησαν τον Ιούλιο του 1973, όταν Ισραηλινοί πράκτορες σκότωσαν κατά λάθος έναν αθώο άνδρα στο Λιλεχάμερ της Νορβηγίας.
