Για την εξάρτησή του από τον Τζόγο μίλησε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη ο γνωστός τραγουδιστής.
Έχετε πει ότι είχατε θέμα με τον τζόγο. Ποιο είναι το μεγαλύτερο ποσό που έχετε χάσει σε μια ζαριά;
«Σε μια ζαριά έχασα 500 χιλιάρικα. Αυτό ήταν όταν τα 'βγαζα όμως. Στην Αμερική τα 'χασα, όχι εδώ. Εγώ πιο πολύ έπαιζα όταν δεν είχα γίνει γνωστός. Όταν δεν έχουμε λεφτά, ξέρεις τι κάνουμε; Λέμε "πάμε μήπως και δέσουμε", και να μετά, κολλάς την αρρώστια... »
Τι σημαίνει "να δέσουμε";
Μήπως δέσεις ρε παιδί μου και πάρεις μια ζαριά και κερδίσεις κάτι, αυτό που λέμε, "κάτσε να ρίξω μια ζαριά ρε φίλε μου να δέσω", έτσι το λέγαμε εμείς τότε, κατάλαβες; Εγώ όμως το '70 έπαιρνα 5 χιλιάρικα το βράδυ, αυτά τα λεφτά που έχασα σε εκείνη τη ζαριά ήταν σαν να παίρνω 100 χιλιάρικα το βράδυ, κατάλαβες; Ήταν πολλά λεφτά για μένα.
Άμα όμως έφερνα καμιά καλή ζαριά, κατέληγα μετά στη Βουλιαγμένης τη λεωφόρο, όπου είχα τρεις τέσσερις καλές καβάτζες φυλαγμένες και έβαζα λεφτά από κάτω από πέτρες. Τα γράφω και στο βιβλίο αυτά. Εκεί κοντά σε μια καβάτζα μου ήταν που σκοτώσανε και τον Αλέξανδρο Παναγούλη και λέω σκοτώσανε γιατί είδα με τα μάτια μου πώς είχε μπει το αμάξι στη ράμπα.
Ήσασταν αυτόπτης μάρτυρας;
Ναι, ήμουν ανάμεσα στους 15-20 ανθρώπους που μαζεύτηκαν πρώτοι εκεί.
Κατέβαινα απ' τη Γλυφάδα με ένα ταξί να πάω να παίξω μπαρμπούτι στην Ομόνοια. Βλέπω, λοιπόν, εκεί στο δέλτα που είναι η Βουλιαγμένης και η Ηλιουπόλεως η οδός, εκεί που είναι η στάση του Μετρό σήμερα, βλέπω κόσμο μαζεμένο και σταματάω, άγνωστος εγώ ακόμα τότε, πάω εκεί "τι έγινε παιδιά", ρωτάω. "Άντε φύγε από δω", μου λέει ένας αστυνομικός, "ακόμα δεν ξέρουμε εμείς τι έγινε, σε σένα θα το πούμε;". Κάποια στιγμή κάνω έτσι και είδα το ασημί το αμάξι στη ράμπα, δεν ήξερα όμως ότι ήταν ο Παναγούλης αυτός, την άλλη μέρα μάθαμε από ραδιόφωνο και από την ΕΡΤ, ότι ήταν εκείνος μέσα σ' αυτό το αυτοκίνητο. Αλλά πως γίνεται τώρα ρε παιδί μου, πώς γύρισε το αμάξι έτσι εκεί, περίεργο.
Και όπως σου είπα, εγώ πάντα σταματούσα εκεί κοντά, γιατί είχα την πέτρα κι άφηνα κανά ψιλό από κάτω.
Και δεν τα είχε κλέψει ποτέ κανείς;
Ε, πού να ξέρει πού τα έκρυβα εγώ; Η Βουλιαγμένης τι νομίζεις ότι ήτανε το '70; Ένα σπίτι εδώ, ένα σπίτι απέναντι κι ένα πιο πέρα. Πέτρες ήταν.
Πηγή: oneman
