Ούτε το dna του πρωταθλητή “μέτρησε”, ούτε η δύναμη της Τούμπας “μίλησε”, ούτε καν η ποιοτική ανωτερότητα του ΠΑΟΚ έκρινε το αποτέλεσμα του αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Ο ΠΑΟΚ ήταν ξεκάθαρα καλύτερος απέναντι σε έναν αντίπαλο προβληματικό και αγωνιστικά και ψυχολογικά, αλλά δεν βρήκε τρόπο να τον νικήσει. Δεν σκόραρε καν σε βάρος μιας ομάδας που μέσα στη Λεωφόρο δέχτηκε 26 τελικές και δύο γκολ από την Καλλιθέα...
Μετά τη νίκη επί του Ατρόμητου έλεγα ότι ο ΠΑΟΚ ψάχνει ακόμη να βρει τον καλό εαυτό του, ότι αμυντικά πήγε καλά, αλλά ότι μεσοεοπιθετικά είχε θέματα, ότι η νίκη ήρθε χάρη κυρίως στις συγκυρίες που βοήθησαν στο φινάλε και ότι καλό είναι να ξέρουμε τι μας γίνεται, να αναγνωρίζουμε τις αγωνιστικές αδυναμίες που από την αρχή της σεζόν έχει ο ΠΑΟΚ και να μην “απογειωθούμε” ξαφνικά επειδή έγινε αυτό το 2-1, έτσι όπως έγινε, στο Περιστέρι, γιατί σε κανέναν δεν αρέσουν και κανέναν δεν ωφελούν οι ανώμαλες “προσγειώσεις”.
Να, λοιπόν, που οι θριαμβολογίες είναι εύκολες μετά από νίκες, αλλά το γνώθι σαυτόν είναι πολύ πιο χρήσιμο. Σ’ αυτό το ντέρμπι όσοι θέλουν να αναγνωρίζουν την αλήθεια είδαν ότι τα τρία “βαριά” χαρτιά του ΠΑΟΚ στην επίθεση είχαν λίγες καλές προσπάθειες και αρκετές λανθασμένες τελικές ενέργειες στην περιοχή του Παναθηναϊκού. Τάισον, Ζίβκοβιτς και Κωνσταντέλιας ούτε δημιούργησαν, ούτε απείλησαν τόσο όσο θα αρκούσε για να έρθει η νίκη. Μαζί με τον Μπάμπα και τον Σβαμπ πρωταγωνίστησαν στα πρώτα 30 λεπτά, όταν ο ΠΑΟΚ έπαιξε μονότερμα τον Παναθηναϊκό, αλλά ούτε αυτοί, ούτε και ο… άτσαλος Τσάλοφ κατάφεραν να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα. Υστερα, σταδιακά, “έπεσε” η απόδοσή τους, με συνέπεια να “πέσει” όλη η ομάδα και σε όλο το δεύτερο ημίχρονο να απειλήσει μόο δύο φορές.
Και τις δύο με μια κεφαλιά άουτ και ένα μακρινό ωραίο σουτ του Σβαμπ, που απέκρουσε σωτήρια ο Ντραγκόφσκι, όπως είχε κάνει και στο πρώτο ημίχρονο πάλι σε ένα ωραίο συρτό σουτ του Σβαμπ. Ναι, ο Ντραγκόφσκι κράτησε όρθιο τον Παναθηναικό σ’ αυτές τις δύο περιπτώσεις, αλλά και ο Κοτάρσκι δεν πήγε πίσω. Ηταν εκεί σε δύο επικίνδυνα σουτ του Τετέ και έσωσε τον ΠΑΟΚ στο φινάλε με τη φοβερή απόκρουση στο σουτ του Ιωαννίδη.
Αν προσθέσουμε και την τεράστια κλασική ευκαιρία του Πελίστρι που φάτσα-κάρτα με την εστία σούταρε άουτ στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου, μετά από καταπληκτική προσπάθεια του Ιωαννίδη, θα συνειδητοιποιήσουμε ότι αυτός ο… τίποτε και καθόλου Παναθηναϊκός θα μπορούσε να φύγει ακόμη και με τη νίκη από την Τούμπα, με έναν Ντραγκόφσκι, έναν Αράο, έναν Ιωαννίδη και κανέναν άλλο παίκτη του να κάνει αισθητή την παρουσία του. Κι’ αυτό γιατί ο ΠΑΟΚ δεν τον “σκότωσε” από το πρώτο κιόλας ημίχρονο, για να τον βυθίσει ακόμη πιο πολύ στην εσωστρέφεια που τον “δέρνει”.
“Μικρό το κακό”, λένε κάποιοι. Δεν είναι έτσι. Δεν υπάρχει μεγάλο και μικρό κακό. Δύο βαθμοί χάθηκαν κι αυτό είναι κακό. Είναι απώλεια που δεν αναπληρώνεται. Η ταυτόχρονη ανέλπιστη απώλεια δύο βαθμών για τον Ολυμπιακό αποτελεί μια κάποια παρηγοριά, αλλά αυτόχρονα “πονάει”. Διότι με νίκη ο ΠΑΟΚ θα είχε αφήσει πίσω δύο βαθμούς τον Ολυμπιακό και οκτώ τον Παναθηναϊκό.
Στα επιμέρους, αρχίζω να αναρωτιέμαι αν και φέτος ο ΠΑΟΚ θα διαθέτει φορ γκολτζή. Με τον Τσάλοφ χάνω σιγά-σιγά τις ελπίδες μου. Μου θυμίζει περισσότερο… Σαμάτα και λιγότερο έναν παίκτη που ήρθε για να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Μέχρι στιγμής, είναι και επιπόλαιος και… γκαντέμης σε όλες τις προσπάθειές του απέναντι από την εστία. Ο Μπράντον ξέρουμε καλά ποιος είναι και τι περιμένουμε από αυτόν, ο Σαμάτα θα είναι τεράστια έκπληξη αν παίζει και αν αρχίσει να σκοράρει, οπότε οι ελπίδες μου εναποτίθενται αναγκαστικά στον Τισουντάλι.
Ο Οτο έκανε πάλι μια καλή εμφάνιση στο ματς με τον Παναθηναϊκό και δείχνει ότι φέτος θα προσφέρει περισσότερα. Συγχαρητήρια αξίζουν στον Μιχαηλίδη για μία ακόμη φορά. Κάποιες στιγμές φάνηκε λίγο… λάιτ, αλλά να μην ξεχνάμε ότι αντιμετώπισε τον κορυφαίο Ελληνα επιθετικό που λέγεται Ιωαννίδης. Μπράβο και στον Σβαμπ, που ήταν σε όλα του καλός, που ήταν μέσα στις περισσότερες καλές ευκαιρίες και αν ο ΠΑΟΚ κέρδιζε ουσιαστικά σ’ αυτόν θα το όφειλε.
Κοντολογίς: Η καλή ανασταλτική λειτουργία του ΠΑΟΚ φαίνεται ότι επανήλθε σταθερά στις εργοστασικές ρυθμίσεις της. Με καλή οργάνωση, με σοβαρότητα, με συγκέντρωση και χωρίς προσωπικά λάθη. Ζητούμενο παραμένει να φορμαριστούν όλοι οι παίκτες στη μεσαία γραμμή και την επίθεση. Πότε ο ένας, πότε ο άλλος, δίνουν τη λύση, αλλά για να δουλέψει σωστά η μηχανή του πρωταθλητή ΠΑΟΚ πρέπει όλοι μαζί να ξαναβρούν τον καλό περσινό πρωταθλητή εαυτό τους.
