Οι τρεις ζωγραφιές και αναφέρομαι στα γκολ που σημείωσε ο ΠΑΟΚ τελικώς αποδείχθηκε πως δεν ήταν αρκετά για να καλύψουν το χάντικαπ που εξ αρχής γνωρίζαμε πως έπρεπε να αντιμετωπίσει και αναφέρομαι στον βαθμό ετοιμότητας του αντιπάλου του.
Αλλά ξέρω πως όλο το παραπάνω μπορεί να εκνευρίσει τον απογοητευμένο οπαδό του Δικεφάλου όταν βλέπει την ομάδα του στην τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας του αγώνα να δέχεται το γκολ της ισοφάρισης και να χάνει εκεί την μεγάλη ευκαιρία.
Αλλά θα επιμείνω γιατί αν ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε αυτή την ομάδα τον Οκτώβριο δεν θα έχανε και θα έπαιρνε την πρόκριση. Γιατί φάνηκε και μετά το 75’ της αναμέτρησης ποια ομάδα είχε ρυθμό και είχε την πολυτέλεια να πιέσει και να τρέξει.
Και ατύχησε να έχει εκτός τον Τάισον από το 49’ ενώ ο Λουτσέσκου επέλεξε να βγάλει τον Ζίβκοβιτς που ήταν ο πιο επιδραστικός παίκτης της ομάδας και η μοναδική λογική εξήγηση που μπορεί να υπάρχει είναι πως επειδή έχασε το βασικό στάδιο της προετοιμασίας, δεν είχε άλλες δυνάμεις. Αν είχε, ήταν λάθος η αλλαγή του. Ειδικά σε μια μέρα που έτρεχε παντού για να καλύπτει και τα λάθη των ακραίων αμυντικών που ήταν επίσης σε κακή μέρα.
Ο ΠΑΟΚ από τη στιγμή που έχασε την ευκαιρία στο δεύτερο μέρος να πετύχει αυτός το τέταρτο γκολ, αποφάσισε στα τελευταία λεπτά να καταστρέψει απλά το παιχνίδι του αντιπάλου αλλά κανείς δεν περίμενε αυτό το δώρο του Ντεσπόντοφ στη φάση του γκολ της ισοφάρισης λίγο πριν το τέλος της κανονικής διάρκειας.
Ανεξήγητο αυτό που έκανε ο Βούλγαρος που χάρισε ένα φάουλ και μια τελευταία ευκαιρία στην Μάλμε που την εκμεταλλεύτηκε. Και δεν μπορώ να σταθώ στην ατυχία στη φάση του γκολ γιατί ακόμη και ο τρόπος που έδιωξε η μπάλα ο Καμαρά ήταν λανθασμένος. Με αυτή την εμπειρία, δεν μπορείς να διώχνεις έτσι τη μπάλα. Και από τη στιγμή το ματς πήγε στην παράταση, το απόλυτο φαβορί ήταν η Μάλμε.
Το είπε και ο προπονητής της και έχει δίκιο. Με 21 επίσημα ματς στα πόδια της ήταν πιο φρέσκια και φάνηκε για παράδειγμα αυτό με την παρουσία του Αλί που έπαιξε μόνος του όλο τον ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ ήταν άδειος στην παράταση και η Μάλμε εύκολα διαχειρίστηκε το ματς. Και το ζητούμενο λοιπόν είναι πώς ο ΠΑΟΚ έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να διεκδικήσει το όνειρο και την έχασε.
Και η μοιραία ερώτηση είναι πλέον πότε θα έχει ξανά τέτοια ευκαιρία. Προφανώς και μπορεί και το προσεχές καλοκαίρι να ξαναβρεθεί στη συγκεκριμένη διοργάνωση αλλά αυτές οι ευκαιρίες δεν χάνονται. Τέτοιες ευκαιρίες δεν χάνονται.
Η επόμενη μέρα για τον ΠΑΟΚ είναι απλά να περιμένει να δει αν θα παίξει με την ομάδα από την Σλοβενία για την είσοδο του στο stage του Europa. Ξέρω ότι αυτή τη στιγμή αυτό δεν ενδιαφέρει τον φίλο της ομάδας αλλά αυτή είναι η επόμενη μέρα της ομάδας. Που αφορά και μεταγραφικό σχεδιασμό. Και μακάρι αυτός ο αποκλεισμός να μην ρίξει τα στάνταρ. Ή να μην φέρει πρόωρες πωλήσεις.
