Εδώ και τρεις δεκαετίες οι εκάστοτε κυβερνήσεις επιχείρησαν να δώσουν λύση στο ζήτημα των οργανωμένων οπαδών. Απέτυχαν παταγωδώς. Κάπως έτσι θα αποτύχει και ο νυν αναπληρωτής υπουργός Αθλητισμού Γιάννης Βρούτσης. Άλλωστε η εξειδίκευσή του δεν τον βοηθάει. Πίστεψε πως αν εφάρμοζε το σχέδιο Αυγενάκη για τις Λέσχες Φιλάθλων, θα μπορούσε να μεταφέρει το πρόβλημα στις ΠΑΕ. Ούτε ο ίδιος ούτε ο προκάτοχός του αντιλήφθηκαν ότι τα ζητήματα ασφάλειας των αθλητικών χώρων και πέραν αυτών, αφορούν αποκλειστικά και κυρίαρχα στην ελληνική πολιτεία.
Ακόμη και οι υπερεθνικές ομοσπονδίες έχουν επισημάνει πολλές φορές ότι το πρόβλημα της αθλητικής βίας αντιμετωπίζεται από τις κυβερνήσεις των χωρών. Για έναν απλούστατο λόγο: Η βία της κερκίδας και της γειτονιάς δεν είναι ποδοσφαιρική. Είναι κοινωνική.
Στο πλαίσιο αυτού του λανθασμένου βηματισμού, ο αρμόδιος υπουργός έβαλε καταληκτική ημερομηνία στις πιστοποιήσεις των Λεσχών Φιλάθλων από τις ΠΑΕ. Μόλις οκτώ κατάφεραν να είναι συνεπείς. Ιστορικές ομάδες όπως η Λάρισα, ο Πανιώνιος και τα Γιάννενα δεν έχουν δηλώσει ποια είναι η μία και μοναδική Λέσχη που αναγνωρίζουν.
Μάλιστα στις περιπτώσεις του ΠΑΟΚ και του Αρη, δημιουργήθηκαν διευρυμένες Λέσχες Φιλάθλων που περιλαμβάνουν το σύνολο των Συνδέσμων! Κάπως έτσι δημιουργήθηκε η πλασματική εντύπωση ότι οι δύο ΠΑΕ της Θεσσαλονίκης δεν συναίνεσαν στην πιστοποίηση της Θύρας 4 και του Σούπερ 3. Ουδέν ψευδέστερον. Και οι δύο ιστορικοί, δυναμικοί και μαζικότεροι Σύνδεσμοι Φιλάθλων της συμπρωτεύουσας μετέχουν στις νέες Λέσχες που δημιουργήθηκαν.
Την ίδια στιγμή ο Ολυμπιακός πιστοποιούσε τη Θύρα 7 (παρά την εμπλοκή πολλών μελών της στην υπόθεση της δολοφονίας Λυγγερίδη) και η ΑΕΚ την Οriginal Θύρα 21. Μόνο ο Παναθηναϊκός έκανε την υπέρβαση. Πιστοποίησε την ΠΑΛΕΦΙΤ και όχι τη Θύρα 13.
Όλα αυτά αποτελούν ανθυπολεπτομέρειες. Είναι προφανές ότι ο νόμος Βρούτση προσκρούει στα συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών. Η Βουλή δεν μπορεί να απαγορεύσει τη λειτουργία ενός σωματείου, το οποίο έχει αναγνωριστεί με δικαστική απόφαση.
Αν έχει ή όχι πιστοποίηση από την ΠΑΕ, είναι παντελώς αδιάφορο. Αυτό αφορά μόνο στο ποδοσφαιρικό πειθαρχικό δίκαιο και στις διοικητικές κυρώσεις που επιβάλλει η ΔΕΑΒ. Η πολιτεία επιδιώκει να δημιουργήσει συνθήκες αντικειμενικής ευθύνης στις ΠΑΕ και κατ’ ουσίαν να μεταθέσει ολόκληρο το δικό της πρόβλημα στις ομάδες. Κάτι σαν τα ακαθάριστα οικόπεδα.
Δεν φταίει η κυβέρνηση που καίγεται ο τόπος κάθε καλοκαίρι. Φταίνε οι αμελείς ιδιοκτήτες που δεν φροντίζουν να καθαρίσουν τα οικόπεδά τους, όπως προβλέπει η σχετική χαώδης νομοθετική ρύθμιση! Τελικά αυτή η κυβέρνηση προκειμένου να αποποιηθεί τις ευθύνες, τα κάνει μπάχαλο.
