Έχει ενδιαφέρον η ανακοίνωση που εξέδωσαν οι Έλληνες διαιτητές και η απόφασή τους να μην διαιτητεύσουν «σε κανένα αγώνα, ξεκινώντας από την 14η αγωνιστική της Super League 1 και μέχρι οι συνθήκες να καταστούν ομαλές για την σωματική ακεραιότητά μας», όπως αναφέρουν, καθιστώντας σαφές ότι «στόχος όλων από αυτήν μας την ενέργεια είναι να προστατεύσουμε εμάς και τις οικογένειές μας»
Καιρός ήταν να υπάρξει μια τέτοια κίνηση από την πλευρά των Ελλήνων διαιτητών. Δεν ξέρω ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό αυτή η ενέργειά τους θα ευαισθητοποιήσει κι αν θα βρουν -αληθινούς- συμμάχους οι οποίοι θα συνδράμουν ώστε να υπάρξει, επιτέλους, μετά από πολλά χρόνια, ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούν οι Ελληνες διαιτητές να κινούνται με αξιοπρέπεια, να απολαμβάνουν τον σεβασμό όλων των εμπλεκόμενων στο χώρο του ποδοσφαίρου και να μην αποτελούν τον εύκολο στόχο.
Η αλήθεια είναι ότι οι Έλληνες διαιτητές αποτελούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο τον τελευταίο τροχό της αμάξης. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι οι δυνατότητές τους είναι περιορισμένες, και ότι είναι πολύ εύκολο να χειραγωγηθούν, ότι για τις μεγάλες ομάδες είναι πάρα πολύ εύκολο να τους επηρεάζουν και να εξασφαλίζουν την εύνοιά τους.
Αυτός, ασφαλώς, ήταν και ο λόγος για τον οποίο πριν από μερικά χρόνια αποφασίστηκε να πεταχτούν οι Έλληνες διαιτητές στον κάλαθο των αχρήστων, να επιλεγεί η κλήση ξένων διαιτητών για να διευθύνουν τα ντέρμπι του πρωταθλήματος της Super League 1, ακόμη και να είναι ξένοι στο VAR.
Το χειρότερο απ' όλα, βέβαια, αυτό που έχει αποτελέσει την σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, είναι οι απειλές σε βάρος των Ελλήνων διαιτητών, οι εμπρησμοί αυτοκινήτων ή καταστημάτων ιδιοκτησίας τους, ο κίνδυνος της σωματικής ακεραιότητας των ιδίων αλλά και των μελών των οικογενειών τους.
Η απόφασή τους να απέχουν από τους αγώνες μέχρι να καταστούν ομαλές οι συνθήκες, ήταν το ύστατο μέσο για να προστατευτούν. Και, όπως προανέφερα, άργησαν κιόλας να προχωρήσουν σε αυτή την ενέργεια.
Αν δεν αποδώσει ούτε αυτή η προσπάθειά τους κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα, πραγματικά, δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει κάτι άλλο για να σταματήσουν τα φαινόμενα βίας σε βάρος των Ελλήνων διαιτητών.
Πρέπει, βέβαια, εκτός από την αποχή, να ανοίξουν, πλέον, και τα στόματα των διαιτητών. Να μιλήσουν στην δικαιοσύνη και να διευκολύνουν την έρευνά της...
