Θα περάσει καιρός, για να ξεπεράσει η οικογένεια του Αρη, αλλά και η υπόλοιπη Ελλάδα ό,τι συνέβη την Τρίτη τα ξημερώματα λίγα μέτρα πάνω από το γήπεδο Χαριλάου. Εκεί όπου χθες το βράδυ, υπήρχε ντέρμπι...
Και ποιος νοιαζόταν -πραγματικά- τι υπήρχε εντός γηπέδου, όταν εκτός αυτού χάθηκε με μαρτυρικό και βάναυσο τρόπο ο 19χρονος Αλκης. Ενα παιδί, που δεν πείραξε κανέναν, και που -πριν καταλάβει τι πάει να συμβεί- μετρούσε αντίστροφα, για να φύγει από τη ζωή.
Η νίκη του Αρη επί της ΑΕΚ έχει αξία για έναν -πολύ συγκεκριμένο- λόγο:
Ηρθε λίγες μόλις ώρες, μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλκη.
Τα υπόλοιπα είναι τα καθημερινά, τα κλασικά εικονογραφημένα -που λέμε- και που ελάχιστοι θα θυμούνται σε λίγα χρόνια. Ολοι, έτσι θέλω να πιστεύω, θα θυμούνται ότι ένα παιδί πέθανε από χέρια δολοφόνων, χωρίς να καταλάβουμε τον λόγο. Επειδή ήταν Αρης; Αλήθεια;
Το σοκ από την είδηση δεν αφήνει σκέψεις για κάτι αγωνιστικό, κάτι που να αφορά την προσπάθεια του Αρη να μπει στα play off. Γι' αυτά μπορούμε να μιλήσουμε σε άλλη στιγμή.
Εύχομαι, ο οργανισμός του Αρη να μην πάψε ποτέ να βρίσκεται δίπλα στην οικογένεια του 19χρονου φοιτητή, ούτε σε εκείνη του Τόσκο Μποζατζίσκι. Εύχομαι οι δύο αυτές οικογένειες να μην αυξηθούν στο μέλλον, εύχομαι να μη βλέπουμε σε άλλα σημεία στη Θεσσαλονίκη -και σε καμία περιοχή της χώρας- αυτοσχέδια μνήματα, «στολισμένα» με φωτογραφίες, κασκόλ, κεράκια και ό,τι άλλο παραπέμπει σε κάτι τόσο οδυνηρό.
Υ.Γ. Αξιος σεβασμού ο Σέρχιο Αραούχο, ο οποίος σχημάτισε με τα δάχτυλά του το γράμμα «Α», για να τιμήσει τη μνήμη του Αλκη, δευτερόλεπτα μετά το γκολ του.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
