Το
“Metrosport.gr”
ανοίγει τους ποδοσφαιρικούς
ορίζοντες και σας ταξιδεύει στο Πρωτάθλημα
της Βολιβίας. Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς,
η Club Always Ready έγραψε
ιστορία. Οχι, δεν κάνουμε κάποιο λάθος.
Για όσους γνωρίζουν ή για όσους το έχουν
ψάξει τέλος πάντων, η νέα πρωταθλήτρια
φέρει αυτό το όνομα.
Ηθελε
μόνη τη νίκη για να “καπαρώσει” τον
τίτλο, στην έδρα της Νασιονάλ Ποτόσι.
Είχε 48 βαθμούς σε 25 ματς. Η Δε Στρόνγκεστ
είχε 47 και η Μπολιβάρ 46. Τρεις ομάδες
διεκδικούσαν τον τίτλο στην τελευταία
αγωνιστική.
Τελικά, οι “Los
Millionarios”, όπως είναι το
προσωνύμιο τους, οι “εκατομμυριούχοι”
δηλαδή, δεν άφησαν επιλογή στους διώκτες
τους, διότι με ένα γκολ σε κάθε ημίχρονο
επικράτησαν εκτός έδρας με 2-0 (το δεύτερο
ήρθε στις καθυστερήσεις του ματς),
έφτασαν τους 51 πόντους και στέφθηκαν
πρωταθλητές
στη χώρα τους.
Μετά από 63 χρόνια
Χρειάστηκε να περάσουν 63
ολόκληρα χρόνια. Καμία ομάδα της Νότιας
Αμερικής δεν περίμενε τόσο πολύ για να
στεφθεί
πρωταθλήτρια
και πάλι.
Βλέπετε, η τελευταία φορά, την οποία
γεύτηκε τη χαρά ενός Πρωταθλήματος ήταν
το μακρινό 1957. Εκείνη η δεκαετία ήταν η
“χρυσή” εποχή, αφού κατέκτησε τον τίτλο
και το 1951.
Τότε, μάλιστα, παρά το γεγονός
ότι δεν είχε επίσημο καθεστώς το
Πρωτάθλημα, ο νικητής του τουρνουά
θεωρήθηκε ευρέως ως ο πρωταθλητής της
Βολιβίας.
Τη φετινή σεζόν, η “La Banda
Roja”, η “Κόκκινη Μπάντα”, όπως ονομάζεται
επίσης, σημείωσε
16 νίκες, τρεις ισοπαλίες και επτά ήττες.
Συν τοις άλλοις, η κατάκτηση του
Πρωταθλήματος σημαίνει αυτόματα ότι
τσέκαρε και το εισιτήριο
για το “Copa Libertadores”.
Θα παίξει για δεύτερη φορά
στην ιστορία της, μετά το 1968. Φέτος, τον
Φεβρουάριο του 2020, έπαιξε στο “Copa
Sudamericana”, ωστόσο αποκλείστηκε
από τον πρώτο γύρο, με ήττα 2-0 στο πρώτο
ματς από την Μιγιονάριος (Κολομβία).
Επικράτησε εντός έδρας με 1-0 στον
επαναληπτικό, αλλά αποκλείστηκε.
Ο υποβιβασμός και το Κύπελλο
Το 1977 το
club
από τη Λα Πας, όπου αρχικά ήταν η έδρα του (το Λα Πας είναι η διοικητική πρωτεύουσα της Βολιβίας),
ήταν ένα από τα 16 ιδρυτικά μέλη του
νέου εθνικού επαγγελματικού Πρωταθλήματος,
όπου παρέμεινε εκεί μέχρι το 1981, όταν
και υποβιβάστηκε
στη δεύτερη κατηγορία. Κατάφερε
να επιστρέψει
το 1987, αλλά το 1991 έπεσε
ξανά.
Το 2018, η
Club Always Ready ή αλλιώς CAR
για τη συντομία επέστρεψε
στις
υψηλές
πτήσεις για πρώτη φορά μετά
από το 1991, κατακτώντας το Πρωτάθλημα
στη δεύτερη κατηγορία και κερδίζοντας
ταυτόχρονα
το “Copa Simón Bolívar”, το Κύπελλο της Βολιβίας,
το οποίο φέρει το όνομα του
ηγέτη διαφόρων κινημάτων ανεξαρτησίας
σε όλη τη Νότια Αμερική.
Η
Always Ready νίκησε
εντέλει την
Avilés Industrial στον μεγάλο τελικό. Βέβαια,
ο τελικός έγινε σε τρεις δόσεις. Εχασε
στο πρώτο ματς εκτός έδρας με 1-0, επικράτησε
εντός στον δεύτερο με 5-0 και στον τρίτο
και καθοριστικό, νίκησε με το ευρύ 3-0.
Ιδρυση και χρώματα
Τα χρώματα και η εμφάνισή της CAR είναι
“καρμπόν” με αυτά της
περίφημης, Ρίβερ Πλέιτ, από την Αργεντινή.
Αλλωστε και το παρατσούκλι τους είναι
το ίδιο.
Από το 1980, όταν και έγινε η
δεύτερη τροποποίηση, η
επίσημη ενδυμασία της είναι
η άσπρη φανέλα με κόκκινη ρίγα διαγώνια
και μαύρο παντελονάκι.
Πότε ιδρύθηκε;
Τον Απρίλιο του 1933, όταν μία ομάδα μαθητών
πήρε την απόφαση για την ίδρυση του
συλλόγου, στο κέντρο του Πράδο, στην
πόλη Λα Πας, κάτω από το άγαλμα του
Χριστόφορου Κολόμβου.
Επέλεξαν να έχουν
αγγλικό όνομα, όπως πολλοί βολιβιανοί
σύλλογοι, ως ένδειξη
σεβασμού ίσως στην πατρίδα
του ποδοσφαίρου και τη χώρα, η
οποία “μετέφερε” ουσιαστικά
το ποδόσφαιρο στη Νότια Αμερική, μέσω
ιεραποστολών, επιχειρήσεων και πολέμου.
Η σύνδεση με την Ελλάδα
Ηταν ο πρώτος σύλλογος της Βολιβίας, ο
οποίος ταξίδεψε εκτός συνόρων και για
την ακρίβεια στην Ευρώπη. Εκανε μάλιστα
περιοδεία σε οκτώ διαφορετικές χώρες,
μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα, παίζοντας
φιλικά με ουκ ολίγους ευρωπαϊκούς
συλλόγους.
Στην Ελλάδα ο σύλλογος από τη Βολιβία βρέθηκε περί τα τέλη του Αυγούστου, το 1961, όταν έπαιξε αρχικά με την ΑΕΚ (1-1). Ο Παναθηναϊκός λίγες
μέρες μετά, τη διέλυσε με 5-0, ενώ στις 4
Σεπτεμβρίου η Always Ready επικράτησε
με 2-1 του Ολυμπιακού.
Η “Κόκκινη Μαφία”
Το 2016 ιδρύθηκε και
ο οργανωμένος σύνδεσμος, οπαδών
επονομαζόμενος ως “La Mafia
Roja”, η “Κόκκινη Μαφία”, η
οποία συγκροτήθηκε
παρεμπιπτόντως από φοιτητές και δη από
το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Βολιβίας,
το οποίο ήταν
ο κύριος υποστηρικτής
του συλλόγου.
Μπορεί το 2020, η χρονιά που έφυγε, να ήταν
ορόσημο για τον σύλλογο με την κατάκτηση
του τίτλου, ωστόσο το 2018 έγινε η μεγάλη
αλλαγή.
Μετακόμιση
στο Ελ Αλτο
Πέρα από την
επιστροφή στη μεγάλη κατηγορία, αλλά
και την κατάκτηση του Κυπέλλου, ήρθε
και η μετακόμιση από τη Λα Πας στη
γειτονική πόλη, Ελ Αλτο, μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες
στη χώρα, η οποία ουσιαστικά δημιουργήθηκε
το 1983.
Είναι τμήμα της
μητροπολιτικής περιοχής της Λα Πας. Το Ελ Αλτο είναι κτισμένο στα Αλτιπλάνος, σε
υψόμετρο 4.150 μέτρων και είναι η ψηλότερη - μεγάλη - πόλη στον κόσμο.
Την
ομάδα είχε ο πατέρας, Φερνάντο Κόστα
(ήταν τότε ιδιοκτήτης και πλέον τωρινός
πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου
της Βολιβίας, της FBF) και ο υιός του,
Αντρές Κόστα (είναι ο 24χρονος πρόεδρος, ο
οποίος “τρέχει” πλέον την ομάδα).
Οι διαρροές των φιλάθλων
Η
πόλη χρειαζόταν έναν ποδοσφαιρικό
σύλλογο από την ίδρυσή του και η Always
Ready έφτασε για να προσφέρει το απόλυτο
σημείο για την υπερηφάνεια των πολιτών.
Ετσι, η ομάδα απέκτησε νέους υποστηρικτές,
αφού όπως αναφέρει ο Βολιβιανός
δημοσιογράφος Μαουρίτσιο “Τσίπι”
Καμπαγιέρο, το 2013 η Always
Ready είχε
μέσο όρο φιλάθλων περί τα 500 άτομα.
Ο υποβιβασμός της
προκάλεσε μεγάλες διαρροές φιλάθλων,
αλλά και αποχή από το γήπεδο. Ωστόσο,
υπάρχουν κι αυτοί, οι οποίοι έμειναν
ακόμη πιστοί και συνδέουν το παρελθόν
με το παρόν.
*** Πλέον,
η ομάδα αγωνίζεται στο “Estadio Villa Ingenio”,
χωρητικότητας 25.000 θεατών.
“Δεν υπάρχουν
λόγια για να εξηγήσω πώς αισθάνομαι.
Ηταν ένα μεγάλο Πρωτάθλημα και αφιερώνουμε
αυτόν τον τίτλο σε όλους τους ανθρώπους
του Ελ Αλτο”, τόνισε ο Καμπρέρα, σκόρερ
του πρώτου τέρματος στο διπλό τίτλου
της περασμένης Πέμπτης (31/12).
*** Για την ιστορία,
πρώτος της σκόρερ στο Πρωτάθλημα, στην
πρώτη του χρονιά μάλιστα στην ομάδα,
ήταν ο 30χρονος Αργεντινός εξτρέμ, Χαβιέ Σαγκουϊνέτι, με 13 γκολ σε 24 παιχνίδια,
ενώ τον ακολούθησε στη δεύτερη σεζόν
του με την Always Ready ο επίσης
Αργεντινός, Μάρκο Οβεγιέρο, με οκτώ
τέρματα σε 23 ματς.