Αυτό που γίνεται με την ποδοσφαιρική δικαιοσύνη στην Ελλάδα, δεν έχει προηγούμενο. Ούτε μπορεί να το συναντήσει κανείς σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα.
Προ πενταετίας ήρθαν οι τακτικοί δικαστές και οι εν ενεργεία εισαγγελείς. Ολοι πίστεψαν ότι η τοξική ατμόσφαιρα γύρω από τις πειθαρχικές αποφάσεις του ποδοσφαίρου θα ανατραπεί.
Είναι αλήθεια ότι περάσαμε ένα διάστημα νηνεμίας. Ισως ήταν και η ελπίδα που γεννήθηκε με τον νέο νόμο. Πολύ σύντομα άρχισαν οι αμφισβητήσεις και δημιουργήθηκαν αξεπέραστα προβλήματα που είχαν σχέση με τη δομή των δικαιοδοτικών οργάνων.
Φτάσαμε στο σημείο να παραιτούνται ο ένας μετά τον άλλον όλοι οι δικαστές της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ. Η Επιτροπή έμεινε ανενεργή πάνω από τρεις μήνες!
Όμως η κορυφαία πράξη του δράματος ήρθε από μια διάταξη του υπουργείου Δικαιοσύνης προ ημερών. Είναι η διάταξη που ήθελε να διορθώσει τα πράγματα και τα έκανε χειρότερα. Ενώ πέρασε το αυτονόητο, την επιλογή των αθλητικών δικαστών από τη Δικαιοσύνη και όχι από την ΕΠΟ, δεν φρόντισε να βρει τον τρόπο ώστε να παραμείνουν οι υπάρχοντες δικαστές.
Δικαίως ενοχλήθηκαν οι Αρεοπαγίτες του Διαιτητικού και δήλωσαν αποχή. Είπαν: «Για λόγους ευπρέπειας, δεν δικάζουμε»! Δηλαδή αρνήθηκαν να παίρνουν χρήματα που με τη διάταξη, η οποία ψηφίστηκε, δεν δικαιούνται να τα λαμβάνουν.
Πάλι καλείται να δώσει λύση ο υπουργός Δικαιοσύνης και η ηγεσία του Αρείου Πάγου. Για τόσο απλά πράγματα, χρειάζεται να πηγαίνουμε πάντα στην κορυφή. Μόνο στην Ελλάδα της ευθυνοφοβίας.
