Κατά τον μέγιστο Έλληνα, το Γιώργο Σεφέρη, Νομπελίστα του 1963… «Σβήνοντας κομμάτι τού παρελθόντος είναι σαν να σβήνεις ένα κομμάτι τού μέλλοντος». Με άλλα λόγια; Το πάθημα πρέπει ανυπερθέτως, να καθίσταται μάθημα.
Περί τού αποκλεισμού του Πρωταθλητή από τη Μάλμε, ο λόγος μας. Τούτο δε, καθώς παρακολουθήσαμε (όχι από… βίτσιο, έτσι;) τον αγώνα της Μάλμε με την Σπάρτα Πράγας για τα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ.
Εξαιρετικές ομάδες. Έπαιξαν πολλή καλή μπάλα. Νίκησε η τσέχικη (προηγήθηκε με αυτογκόλ…) εκτός έδρας την σουηδική με 2-0 κάνοντας ό, τι ακριβώς δεν έκανε η ελληνική. Πιέζοντας ως φιλοξενούμενη ασφυκτικά την γηπεδούχο ε κάθε σπιθαμή του γηπέδου. Σουτάροντας με κάθε ευκαιρία έξω από τη μεγάλη περιοχή. Κλείνοντας ερμητικά τα άκρα της άμυνας της. Τοιουτοτρόπως η Σλάβια πάει για τη ρεβάνς με αέρα πρόκρισης. Η Μάλμε φυσικά, πάει στη ρεβάνς στην Πράγα με μειονέκτημα. Παραμένει ικανή φυσικά, για την ανατροπή έχοντας την τύχη την οποία είχε στην Τούμπα. Να εξηγιόμαστε, για να μη παρεξηγιόμαστε.
Εξαιρετικές ομάδες αμφότερες. Έπαιξαν πολλή καλή μπάλα. Τη Μάλμε την γνωρίζουμε. Στέρεες ομάδες. Την Σλάβια δεν την γνωρίσαμε αλλά… Και να την γνωρίζαμε, δε θα ήταν φόβητρο για έναν απλά, καλό Πρωταθλητή.
Εδώ, μη μάς πείτε… Περασμένη, ξεχασμένη η Μάλμε. Διαφωνούμε. Εάν κι εφ’ όσον ο Πρωταθλητής ξεχάσει τη Μάλμε, θα περάσει το πάθημα του δίχως μάθημα. Ήτοι, η ζημιά του θα είναι μεγαλύτερη καθώς έπαθε και δεν έμαθε.
Σήμερα ο Πρωταθλητής στην Τούμπα κόντρα τη Σάμροκ Ρόβερς ναι μεν, καίγεται για πλεονέκτημα πρόκρισης στη ρεβάνς. Συνάμα θέλει, να στείλει και μήνυμα βελτίωσης του, δε. Να διώξει τον μολυβένιο ουρανό πάνω από τον κόσμο του. Να εμφυσήσει αισιοδοξία στις πικραμένες ψυχές των φίλων του.
Καλά είναι όλα, λέγονται κι ακούγονται για ενισχύσεις. Είναι ζωτικής σημασίας ανάγκες για τον Πρωταθλητή. Μετρά από μία πλευρά, η πάση θυσία πρόκριση. Μετρά κι από την άλλη η πνοή κάποιας θετικής αύρας μετά τις τελευταίες άπνοιες στην Τούμπα.
Για τον κόσμο του όμως, μετρά η μαχητικότητα του Πρωταθλητή. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου δήλωσε «μαχητής». Το λέει και το κάνει. Οι παίκτες του; Ε, χρειάζεται να κάνουν κάτι αυτοί… Να κάνουν κάτι παραπάνω, κατά πως λέγαμε και τις προάλλες…
ΥΓ 1: Ημέρα σαν τη σημερινή, 22 Αυγούστου του 2015 «έφυγε» ο Δημήτρης Παρίδης. Εμβληματική μορφή του Πρωταθλητή. Αέρινος εξτρέμ. Η …προέκταση του Γιώργου Κούδα! Πρωταγωνιστής της «χρυσής ομάδας». Χρυσό παιδί. Λατρεμένος του κόσμου του Πρωταθλητή…
ΥΓ 2 : Ελπίζουμε η ΠΑΕ ΠΑΟΚ να τον τιμήσει (έστω…) με την ανάκρουση – απόψε στην Τούμπα- του συγκλονιστικού ύμνου, τον οποίο άδει ο καλλικέλαδος Δημήτρης Παρίδης!
ΥΓ 3 : Να μην ξύσουμε πάλι, πληγές… Για τις ευθύνες Ερασιτέχνη, ΠΑΕ και βέβαια, Βετεράνων για την έλλειψη «Κιβωτού» του ΠΑΟΚ. Του ιστορικού του Μουσείου, για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί.
ΥΓ 4 : Νιοί ήμασταν και γερνούμε… Και Μουσείο δεν βλέπουμε στον ορίζοντα κύριοι Ιβάν Σαββίδη και Θανάση Κατσαρή και κύριοι βετεράνοι…
