Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο ΠΑΟΚ του πρώτου 45λεπτου με το κεραυνοβόλο 2-0 και με τη σιγουριά αλλά και την ανωτερότητα του, θα άφηνε «στη μέση τη δουλειά» που είχε ξεκινήσει και θα άραζε σε έναν απίστευτο αγωνιστικό εφησυχασμό, ο οποίος κράτησε σχεδόν ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο, με συνέπεια να οδηγηθεί και να κριθεί η πρόκριση στα πέναλτι.
Ασυγχώρητη θα έλεγε κανείς και πέρα ως πέρα αδικαιολόγητη η αγωνιστική υπνηλία που έδωσε το δικαίωμα στους κατατρομαγμένους Δανούς να σηκώσουν κεφάλι και να αναστρέψουν την φυσιολογική ροή των πραγμάτων.
Στο καταστροφικό δεύτερο ημίχρονο παρατηρήθηκαν πολλά αρνητικά και απρόβλεπτα. Ο περίπατος και η εκ προοιμίου βεβαιότητα που διαφάνηκαν μέσα από το εξαιρετικό πρώτο 45λεπτο, κλονίστηκαν και μάλιστα σοβαρά. Το άγχος κυρίευσε την ομάδα.
Οι αλλαγές δεν βοήθησαν στο να αλλάξει η εικόνα της εκτός από κάποιες σπινθιροβόλες ενέργειες του ταχύτατου Μιτρίτσα. Είναι αλήθεια ότι στην παράταση άλλαξαν προς το καλύτερο οι παίκτες του Λουτσέσκου, αφυπνίστηκαν αγωνιστικά και ξαναμπήκαν δυναμικά στην μάχη για την πρόκριση.
Τα 120 λεπτά όμως κύλησαν χωρίς να έχουμε σκορ που θα έδινε εισιτήριο σε μία από τις δύο ομάδες, με συνέπεια να κληθούν οι τερματοφύλακες κάτω από τα γκολπόστ για να κλείσουν ή να ανοίξουν λογαριασμό, για το ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο.
Στην συγκλονιστική μονομαχία που ακολούθησε ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης όρθωσε το τεράστιο ανάστημα του και έβαλε την υπογραφή του φαρδιά πλατιά μαζί με τους υπόλοιπους πέντε εκτελεστές (Τσόλακ, Σίντκλεϊ, Μιτρίτσα, Σβαμπ) με τελευταίο τον εμβληματικό για πολλούς λόγους Κούρτιτς.
Έτσι, ήρθε η πολυπόθητη πρόκριση με τους πάντες να πανηγυρίζουν, να ξεχνούν το άγχος που πέρασαν και να νιώθουν περήφανοι γιατί οι αετοί του βορρά αυτή τη στιγμή, είναι η μοναδική ελληνική ομάδα που συμμετέχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Αδιαμφισβήτητα μέσα στο χθεσινό συγκλονιστικό αυτό παιχνίδι, κοντά σε όλα τα θετικά ή αρνητικά, το άγχος ή τις δραματικές εκτροπές και αναστροφές, κάποιοι και στο πιο κρίσιμο σημείο έδειξαν ότι είχαν μεγάλη ψυχή.
Ας μην ξεχνάμε όμως ότι αυτοί οι παίκτες πριν από λίγα 24ωρα είχαν δώσει άλλο ένα απαιτητικό παιχνίδι, σε ένα εξίσου σημαντικό τοπικό ντέρμπι. Σε κάποιους φάνηκε η κούραση.
ΥΓ: Και κλάμα στο λιμάνι. Το μανιάτικο μοιρολόι (Θαναηλάκης και σία) ακουγόταν μέχρι το Μπέργκαμο.
