Γράφει ο Θάνος Μπούζας
Από το 2017 έως και σήμερα ο Δικέφαλος του Βορρά έχει κατακτήσει 2 +1 πρωταθλήματα και 4 κύπελλα. Μια συγκομιδή όχι απλά καλή, αλλά κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτή που περίμενε και ο πιο αισιόδοξος οπαδός του στα τέλη του 2016. Ο Ιβάν Σαββίδης συμπλήρωσε στις 10 Αυγούστου 12 χρόνια ως πρόεδρος και γενικός κουμανταδόρος στον ΠΑΟΚ.
Μέχρι το 2017 ο πρόεδρος προσπαθούσε να ενισχύσει την ομάδα ξοδεύοντας πολλά εκατομμύρια και δίχως να έχει το παραμικρό αποτέλεσμα. Σιγά-σιγά άρχισε να αντιλαμβάνεται το ότι η ποδοσφαιρική Ελλάδα λειτουργεί διαφορετικά από οποιοδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης. Η αρπαγή του τίτλου το 2018 από την ΑΕΚ με την ακύρωση του γκολ του Βαρέλα στο 90΄από Κομίνη και Ποντίκη αποτέλεσε το κύκνειο άσμα της απόλυτης διαφθοράς που το λεκανοπέδιο επέβαλε στο Ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η τεχνολογία (VAR) σε συνδυασμό με την απόφαση να «σφυρίζουν» ξένοι διαιτητές στα ντέρμπι ήταν τα θεμέλια για να χτιστεί μια «δικαιοσύνη» στο χορτάρι, που στο παρελθόν έμοιαζε με όνειρο θερινής νυκτός. Φυσικά, όλοι αυτοί που είχαν καλομάθει στο «κρίσιμο» σφύριγμα και στην «ανακουφιστική» υπόδειξη ενός επόπτη ή διαιτητή, προσπάθησαν και ακόμη προσπαθούν να διαβάλουν το σωστό και το δίκαιο.
Μέσα στο θετικότερο αγωνιστικό πλαίσιο ο ΠΑΟΚ κατέκτησε τους τίτλους με τη διαπίστωση ότι σε σημαντικό βαθμό η «ξένη» κυρίως διαιτησία αποδίδει καλά και τα λάθη είναι στα πλαίσια του φυσιολογικού. Βέβαια ακόμη παρατηρούμε ορισμένες υποδείξεις στα παιχνίδια των τριών με μικρότερες ομάδες που «δωρίζουν» βαθμούς. Όλα τα παραπάνω, λογικά και συνδυασμό με την πρωτιά φέτος, θα έπρεπε να σκορπούν μόνο χαμόγελα στους ασπρόμαυρους οπαδούς, τους παίκτες, τον Λουτσέσκου αλλά και τον Ιβάν Σαββίδη.
Αντ’ αυτού είμαστε μάρτυρες μιας κατάστασης η οποία δε συνάδει επ’ ουδενί με αυτά που έχει πετύχει η ομάδα. Ο υπεύθυνος δεν είναι ένας. Θα λέγαμε ότι υφίσταται ένας εμφύλιος, όσο βαριά κι αν ακούγεται αυτή η λέξη. Ο Λουτσέσκου θεωρεί ότι δεν του πήραν τους παίκτες που ήθελε στον κατάλληλο χρόνο και κυρίως τον Μεϊτέ. Η παραφιλολογία ότι δεν μπορεί να δοθεί συμβόλαιο μεγαλύτερο από του Ζίβκοβιτς όχι απλώς είναι εκτός ποδοσφαιρικής λογικής, αλλά αν ίσχυε θα προξενούσε ζημιά άνευ λόγου και αιτίας στον ΠΑΟΚ.
Ο Γιώργος Σαββίδης δεν θέλει τον προπονητή, διαπίστωση που δε χωρά αμφιβολία. Ο πατέρας του και πρόεδρος είναι μάλλον κάπου στη μέση. Συμπερασματικά : παρά το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ κατακτά τίτλους που πριν δέκα χρόνια ούτε ονειρευόταν, είναι εμφανέστατος ο «τυφώνας» της «γκρίνιας» που επικρατεί στο στρατόπεδο του και μπορεί να του επιφέρει πολύ μεγαλύτερη ζημία απ’ ότι οι άμεσοι αντίπαλοί του.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες «ψιθύρων» που σε ελάχιστο χρόνο μεταποιούνται σε κραυγές αγωνίας, απόγνωσης αλλά και μίσους. Δυστυχώς δεν έχουμε ούτε τη δυνατότητα, αλλά ούτε και την ικανότητα να κάνουμε τους πάντες να στραφούν στους σημερινούς στόχους, την πρωτιά και να αφήσουμε στην άκρη ότι έχει συμβεί στο παρελθόν. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά στην ομάδα.
Το έχουμε ζήσει δεκαετίες. Όμως να κατακτά τίτλους και να διαπιστώνουμε ότι οι «ασπρόμαυρες σχέσεις» πάνε από το κακό στο χειρότερο μοιάζει με εφιαλτικό παραμύθι που μετατρέπεται σε σκληρή πραγματικότητα. Επιζητούμε, ακόμη και απαιτούμε όλοι οι αυτοί που ασχολούνται με τον Δικέφαλο να πλημμυρήσουν το μυαλό, την σκέψη τους με το πως θα υποστηριχθεί ο σύλλογος για να πετύχει τον στόχο του.
Είναι επείγον σε μέγιστο βαθμό να βάλουν στο περιθώριο αυτούς που θεωρούν τον εαυτό τους πάνω από τον ΠΑΟΚ και οι επιτυχίες των τελευταίων ετών «ξεχάστηκαν» από το ερμαφρόδιτο συλλογισμό τους. Για όλους ο ΠΑΟΚ είναι μια ομάδα της προσφυγιάς που σήμερα αποζημιώνει όσους περίμεναν όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια. Βάλτε τέλος στη μιζέρια την γκρίνια και την άθλιά προσπάθεια μιας ασπρόμαυρης αλληλοεξόντωσης.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
