Ακόμη κι αν... έφευγαν οι παίκτες του ΠΑΟΚ από το γήπεδο, αμφιβάλλω πολύ αν οι της Σάμροκ Ρόβερς θα κατάφερναν να σκοράρουν. Πολύ αδύναμη ομάδα, με μηδενική ποιότητα, δεν κατάφεραν οι παίκτες της να δημιουργήσουν ούτε υποψία ευκαιρίας, όσο για την αμυντική λειτουργία τους πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένοι που στα δύο ματς με τον ΠΑΟΚ δέχτηκαν μόνο έξι γκολ.
Συνεπώς, ο ΠΑΟΚ πέρασε στην κύρια φάση του Γιουρόπα Λιγκ με πολύ μεγάλη άνεση και η αυτονόητη επιτυχία δεν πρέπει να τυφλώσει τους παίκτες, τον Λουτσέσκου και, βέβαια, τους ανθρώπους της ΠΑΕ, που κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, πρωταγωνιστούν στο έργο “Είμαστε οι πρωταθλητές του παρά 1’ των μεταγραφών”. Ας μην ξεχνιόμαστε: Ο ΠΑΟΚ κάλλιστα θα μπορούσε να είναι τώρα στο Τσάμπιονς Λιγκ αν είχε συμπληρώσει εγκαίρως το ρόστερ του.
Η ομάδα αντιμετώπισε με σοβαρότητα τη ρεβάνς στο Δουβλίνο, παρά το 4-0 του πρώτου αγώνα. Πολύ θετικό αυτό για τη νοοτροπία της. Πέρασε, όμως, ένα ολόκληρο πρώτο ημίχρονο χωρίς να σκοράρει. Αλλά πώς να σκοράρει με αρνητικούς τον Οζντόεφ, τον Μουργκ και τον Ντεσπόντοφ; Στα χαφ υπήρχε μόνο ο Καμαρά που προσπαθούσε να τα κάνει όλα και στην επίθεση μόνο ο Ζίβκοβιτς, ενώ ο Τισουντάλι ζούσε τη μοναξιά μιας καλαμιάς που ξέμεινε στον κάμπο. Η δημιουργία “πνίγηκε” από τη φλυαρία στην κυκλοφορία της μπάλας και την αδυναμία να προκύψουν φάσεις, μετά από ένα καλό πρώτο 15λεπτο με δύο ευκαιρίες.
Λίγο μετά το πρώτο 15λεπτο σιγής και στο δεύτερο ημίχρονο, εμφανίστηκε ξαφνικά στο τερέν ο Οζντόεφ. Μετά την ωραία πάσα του στον Ζίβκοβιτς, πήρε το ριμπάουντ από την απόκρουση του γκολκίπερ στο εξ επαφής σουτ του Σέρβου και “έγραψε” το 0-1. Και λίγο αργότερα, εμφανίστηκε και ο Ντεσπόντοφ, που πέτυχε το 0-2 μετά από φοβερή πάσα του Σβαμπ και με ένα σουτ το οποίο θα κατέληγε στην αγκαλιά του γκολκίπερ αν εκείνος δεν προεξοφλούσε ότι ο Βούλγαρος θα έκανε σέντρα κι αν δεν έκανε πλονζόν στο πουθενά, αφήνοντας άδεια την εστία του.
Με τον Κωνσταντέλια, που μπήκε στο 71’, είχαμε αρχίσει να βλέπουμε όχι μόνο καλό θέαμα, αλλά και πάσες “πάρε-βάλε”. Εκανε ό,τι ήθελε την άμυνα της Σάμροκ Ρόβερς, αλλά τρεις πάσες του για γκολ χαραμίστηκαν. Μία από τον Τάισον και δύο από τον Ντεσπόντοφ, που ξαναθυμήθηκε την αφλογιστία του. Οπως νωρίτερα και ο Τισουντάλι, που από πολύ καλή θέση, σούταρε απελπιστικά άουτ.
Εν ολίγοις, μόνο με Ντέλια είδαμε ωραίο ΠΑΟΚ επιθετικά. Μέχρι τότε, απόντος και του Τάισον, η Σάμροκ είχε κινδυνεύσει σοβαρά μόνο στο ξεκίνημα του αγώνα και είχε δεχτεί το γκολ του Οζντόεφ. Αλλά και πάλι χάθηκαν γκολ αδικαιολόγητα. Αυτό το ματς θα μπορούσε να λήξει ακόμη και με μεγαλύτερο σκορ από το 4-0 της Τούμπας. Κι αν στο μυαλό παικτών και του Λουτσέσκου υπήρχε και το ματς με τον Ατρόμητο, οπότε η εξοικονόμηση δυνάμεων ήταν εύλογη, το γεγονός ότι παίκτες που εμφανίζονται στην αρχική ενδεκάδα είναι ακόμη ντεφορμέ δεν αλλάζει. Ο Ντεσπόντοφ ακόμη “ψάχνεται”, ο Μουργκ ακόμη πλατσουρίζει σε ρηχά νερά, ο Οζντόεφ ακόμη υπάρχουν πολλές στιγμές που αναρωτιέσαι αν υπάρχει. Ερχεται, όμως, ήδη η τρίτη αγωνιστική του Πρωταθλήματος, θα έρθουν σύντομα και οι οκτώ αγώνες στο Γιουρόπα Λιγκ. Η ουσιαστική ένταξή τους στο σύνολο είναι σημαντική και επείγουσα υπόθεση, όπως και του Τσάλοφ και του Τισουντάλι. Πόσο μάλλον, βέβαια, του Κόλει και του Μπακαγιόκο, που... παρά τρίχα πρόλαβε ο ΠΑΟΚ να τους εντάξει στο ρόστερ του…
Oσο για την κλήρωση του Γιουρόπα Λιγκ, προφανώς ο ΠΑΟΚ στάθηκε άτυχος, σε σχέση τουλάχιστον με τον Ολυμπιακό. Ομως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Σοσιεδάδ και η Γαλατάσαράϊ τού δίνουν την ευκαιρία να δοξαστεί. Και σίγουρα ένας κανονικός ΠΑΟΚ, καλύτερος (γιατί όχι;) και από τον περσινό μπορεί να τα φέρει βόλτα με Σλάβια Πράγας, Στεάουα Βουκουρεστίου, Πλζεν, Ρίγα και Φερεντσβάρος. Ναι, είναι όλες ομάδες ποιοτικές, ναι η απ’ ευθείας πρόκριση στην επόμενη φάση ισοδυναμεί με άθλο, αλλά το να μπει ο ΠΑΟΚ στους 24 πρώτους μεταξύ των 36 για να παίξει πλέι οφ και να προκριθεί στους 16 που θα συνεχίσουν παρακάτω, δεν είναι καθόλου απίθανο. Σε κάθε περίπτωση, η κλήρωση αποτελεί πρόκληση και προμηνύει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διαδικασία.
YΓ. Η τρομερή ρέντα του Παναθηναικού καλά κρατεί. Μονότερμα η Λανς, πέναλτι η Λανς, ένα σωρό ευκαιρίες η Λανς, μηδέν γκολ. Τρεις φάσεις ο Παναθηναικός, δύο γκολ, να η πρόκριση-θαύμα και αντί να στήσουν το άγαλμα του Ντραγκόφσκι και να το προσκυνήσουν, άρχισαν πάλι τις θριαμβολογίες για το dna και την ιστορία του Panathinaikos, το βάρος της φανέλας του και άλλα παρόμοια φαιδρά. Προφανώς μου αρέσει που επιτέλους θα συνεισφέρει και ο Παναθηναϊκός στη μάχη για τη βελτίωση της θέσης της Ελλάδας στο ranking της ΟΥΕΦΑ, προφανώς γουστάρω να δουλεύει κι αυτός υπέρ (και) του ΠΑΟΚ, αλλά μου τη δίνει στα νεύρα η εύνοια της τύχης που μονίμως απολαμβάνει αυτή η ομάδα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να ασχολείται με το ποδόσφαιρο, δηλαδή εδώ και 55 χρόνια...
