Δεν είμαι
από εκείνους που τους αρέσει να ρίχνουν…
χρυσόσκονη σε μία ήττα. Αλίμονο αν μία
ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη φτάνει
στο σημείο να δηλώσει ότι είναι
ικανοποιημένη επειδή έχασε με 1-0 από
τον βασικό αντίπαλό της τα τελευταία
χρόνια, τον μοναδικό με τον οποίο πλέον
ανταγωνίζεται. Μία τέτοια σκέψη μάλλον
θα συνδυαζόταν με φόβο πριν από το
παιχνίδι ότι το σκορ θα μπορούσε να
ξεφύγει. Ο ΠΑΟΚ, όμως, δεν είχε δώσει
τελευταία κανένα σημάδι ότι θα μπορούσε
να κινδυνεύσει με βαριά ήττα.
Μπορεί να
κατέβηκε στο Καραϊσκάκη χωρίς Βιεϊρίνια,
Ινγκασον, Σβαμπ, Ελ Καντουρί, Μουργκ,
τον Αντριγια στον πάγκο και τον Κρεσπο
επίσης, επειδή μόλις είχε επιστρέψει
από τραυματισμό, αλλά σε καμία περίπτωση
δεν είχε δώσει σημάδια ότι υπάρχει λόγος
να τον φοβάσαι.
Εδώ και
αρκετές εβδομάδες έχει βρει την συνταγή
για να εμφανίζεται ανταγωνιστικός στα
παιχνίδια, είχε καλή ψυχολογία και
φάνηκε από την ορμητικότητα με την οποία
μπήκε στο γήπεδο πώς σε καμία περίπτωση
δεν υπήρχε λόγος για φοβικότητα.
Το τελικό
1-0 προφανώς πρέπει να ενοχλεί τον Πάμπλο
Γκαρσία και τους ποδοσφαιριστές του.
Γιατί πολύ απλά παίζουν στον ΠΑΟΚ και
πρέπει να τους ενοχλεί κάθε ήττα. Αυτή
είναι η νοοτροπία μίας ομάδας που θέλει
να βρίσκεται στην κορυφή και ας έφτασε
φέτος να έχει πολύ μεγάλη διαφορά από
τον Ολυμπιακό.
Επομένως, το
συναίσθημα που πρέπει να κυριαρχεί
είναι προβληματισμός: «γιατί να χάσουμε».
Όχι όμως μεμψιμοιρία. Προφανώς ο Γκαρσία
δεν είχε κανένα λόγο να βάλει στο χθεσινό
ματς παίκτες ταλαιπωρημένους, ανέτοιμους
ή προερχόμενους από τραυματισμό. Η
διαχείρισή του ήταν απολύτως λογική. Ο
στόχος της δεύτερης θέσης ήταν κλειδωμένος
από την προηγούμενη αγωνιστική και
αποδείχθηκε με τις ισοπαλίες χθες στο
«Κλ. Βικελίδης» και στο «Θ. Κολοκοτρώνης»
κι αυτό που προείχε ήταν το φρεσκάρισμα
βασικών παικτών και το τεστάρισμα
ορισμένων άλλων ενόψει τελικού Κυπέλλου.
Κάτω από αυτό
το πρίσμα, λοιπόν, οφείλουμε να κάνουμε
και εμείς την κριτική γύρω από το χθεσινό
ματς. Για μένα το βασικότερο συμπέρασμα
είναι ότι πλέον ο Πάμπλο Γκαρσία (οφείλει
να) ξέρει όλο το έργο για το άλλο Σάββατο:
-Ότι είναι
πολύ σημαντικό ο Βιεϊρίνια να είναι
πανέτοιμος για τον ρόλο του λίμπερο,
συμπληρωματικά στους δύο στόπερ, γιατί
μόνο αυτός μπορεί να εγγυηθεί με την
παρουσία του ότι η μπάλα θα βγαίνει με
σιγουριά από την άμυνα και δεν θα γίνονται
ατομικά λάθη που έφεραν τις ευκαιρίες
του Ολυμπιακού στο δεύτερο μέρος χθες.
Δοκιμάστηκε ο Ροντρίγκο στον ρόλο του,
αλλά δεν μπορεί να τον υπηρετήσει,
ξεκάθαρα δεν είναι η θέση του.
-Ότι η
μεγαλύτερη μάχη που πρέπει να κερδηθεί
είναι αυτή της μεσαίας γραμμής που ο
Ολυμπιακός με Καμαρά, Μπουχαλάκη και
Εμβιλά (αν δεν παίξει στόπερ) μπορεί να
μπλοκάρει απόλυτα τους χαφ του ΠΑΟΚ αν
δεν είναι σε καλή μέρα. Γι’ αυτό είναι
σημαντικό ο Σβαμπ να είναι στα πάνω του
και ο Ελ Καντουρί έτοιμος. Ειδικά ο
Μαροκινός, γιατί είναι εκείνος που
διαθέτει σε πολύ υψηλό επίπεδο την
ποιότητα στις επαφές με την μπάλα και
μπορεί να βάλει την δημιουργία, που
έλειπε χθες στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ.
-Ότι θα είναι
πολύ κομβικό να περιοριστεί η δράση του
Ελ Αραμπί που (και) χθες απέδειξε ότι
δεν είναι απλά ένας καλός γκολτζής, αλλά
μπορεί να βγαίνει έξω από την περιοχή,
να παίρνει μπάλα και να μοιράζει αυτός
ασίστ. Ο Μαροκινός δεν πρέπει να βρει
μεγάλο πεδίο δράσης στον τελικό κι αυτό
είναι ένα από τα στοιχήματα.
-Επίσης,
χρειάζεται παίκτες κλειδιά να βρεθούν
σε καλή μέρα. Ο Αντρίγια ειδικότερα
είναι άκρως κομβικός για την επίθεση
και το αντιληφθήκαμε όλοι στο πρόσφατο
ματς της Τούμπας. Ο βραχύσωμος Σέρβος
έχει την έμπνευση, την ποιότητα και την
προσωπικότητα να φέρνει τα πάνω κάτω
με μια του ενέργεια. Προφανώς αυτό ισχύει
πολύ για τους φορ. Το χθεσινό παιχνίδι
του Κρμέντσικ ήταν απόλυτο παράδειγμα
κακής οικονομίας στην παρουσία ενός
επιθετικού κορυφής. Ο Τσέχος δεν είχε
χθες την ουσία, του δόθηκαν αρκετές
ευκαιρίες, στο πρώτο μέρος, να είναι ο
man of the match, αλλά τις πέταξε στο καλάθι
των αχρήστων. Φιλότιμο, κινητικότητα,
ατελείωτος ιδρώτας πάνε χαμένα αν δεν
εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες για γκολ,
ειδικά σε τέτοια παιχνίδια που δεν
δημιουργούνται και πολλές.
-Ότι αυτές
τις μέρες πρέπει να δουλέψει στοχευμένα
και τακτικά και στην ψυχολογία παικτών
που μπορούν να αποδειχθούν
game changers στον τελικό, όπως συμβαίνει
με τον Τζόλη, Ο 19χρονος επιθετικός ήταν
χθες ορεξάτος, μέσα στις φάσεις, με
διάθεση και να επιτεθεί και να φανεί
συνεπής τακτικά, αλλά είναι οφθαλμοφανές
ότι η ψυχολογία του είναι πολύ πεσμένη.
Για την ακρίβεια, η αυτοπεποίθησή του
είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα, προφανώς
γιατί έχει επηρεαστεί από την παρατεταμένη
αφλογιστία.
-Ότι οφείλει
να δουλέψει και σε εναλλακτικό πλάνο
παιχνιδιού. Τόσο σε περίπτωση που ο
τελικός πάει καλά και ο ΠΑΟΚ πάρει
προβάδισμα στο σκορ, όσο και στο αντίθετο
σενάριο. Και φυσικά να έχει ετοιμάσει
και ψυχολογικά την ομάδα του για κάθε
ενδεχόμενο στο παιχνίδι.
Σε κάθε
περίπτωση, το γεγονός ότι ο ίδιος και
οι συνεργάτες του έχουν εννιά μέρες για
να δουλέψουν όπως θέλουν με την ομάδα,
μπορεί να είναι άκρως παραγωγικό και
γνωρίζω ότι ο Γκαρσία γουστάρει τις
προκλήσεις.
Κλείνοντας,
δύο λόγια για τον νεαρό Κωνσταντέλια.
Είναι οφθαλμοφανές ότι πρόκειται για
μεγάλο ταλέντο. Μία-δύο κινήσεις του στο ματς πρόδωσαν την ποιότητά του. Η σταδιακή
προώθησή του στην πρώτη ομάδα συνεχίζεται
και είναι βέβαιο ότι θα μας απασχολήσει
στο μέλλον. Αν μπορούσα να του δώσω μία
συμβουλή, θα του έλεγα κάτι που θα
αφιέρωνα και στους υπόλοιπους νεαρούς
κάθε... απόχρωσης (κάθε ομάδας): Να είσαι ο πιο αυστηρός
κριτής του εαυτού σου γιατί έτσι θα πας
πραγματικά μπροστά.
