Γράφει ο Άρις Νικολάκης
Εάν υπάρχει ένας άνθρωπος στον κόσμο, ο οποίος μπορεί να διαχειρισθεί κι ως άνθρωπος αλλά κι ως προπονητής το - επί του παρόντος – ανεκτίμητο «κεφάλαιο» του
Τζόλη… Αυτός είναι ο
Γκαρσία.
Δίχως δεύτερη κουβέντα. Μόνον αυτός μπορεί, να ισορροπήσει αγωνιστικά (κι ουχί μόνον) το wonder boy του
ΠΑΟΚ. Μαζί φυσικά με την οικογένεια και το στενό, πολύ στενό περιβάλλον του διεθνούς φορ.
Τούτο δε, επειδή ο Τζόλης ως παιδί ακόμη είναι και «παιδί» του προπονητή και παιδί της οικογένειας του. Έτσι είναι αλλά… Δεν είναι συνηθισμένο παιδί είτε με, είτε δίχως εισαγωγικά. Και πώς να είναι; Όταν στις άγουρες ακόμη πλάτες του κουβάλησε ουκ ολίγες φορές τον ΠΑΟΚ ολόκληρο; Συνάμα κουβαλά τώρα και τις… τύψεις του. Αυτές τις οποίες τού φορτώνουμε επικαλούμενοι την ντεφορμέ περίοδο του, ως αιτία για πολλά κακώς κείμενα της ομάδας του.
Φυσικά κι έχει υποχρέωση στον εαυτόν και στην ομάδα του, να επανέλθει σε φόρμα. Φυσικά και στο δικό του επίπεδο, παρά την ανωριμότητα της ηλικίας, οι απαιτήσεις είναι μεγάλες. Δεν τον βοηθούμε όμως, να επανέλθει σε περίοδο φόρμας με τις συνεχείς αναφορές μας στη μη φόρμα (sic) του. Ως αιτία για την οποία ο ΠΑΟΚ δεν βρίσκει τα πατήματα του!
Γνωρίζει ο ίδιος σε ποια αγωνιστική κατάσταση βρίσκεται. Γνωρίζει κι ο προπονητής του. Γνωρίζει κι η οικογένεια του. Δεν είναι ο πρώτος, δεν είναι κι ο τελευταίος εκτός φόρμας στο ποδόσφαιρο αλλά η παρούσα κατάσταση του δεν είναι μήτε δικαιολογία, μήτε αιτιολογία για την αγωνιστική ισορροπία του ΠΑΟΚ.
Μην τρελαθούμε κιόλας…
Από την άλλη πλευρά πάντως, στα καλά του τον εξυμνούσαμε με πάθος. Τον υψώναμε σε δυσθεώρητα ύψη αξίας. Τον οδηγούσαμε σε αποστάσεις… ετών φωτός από τη γη. Κι είναι εύλογο όταν διανύει αυτήν την απόσταση ανάποδα τώρα στα κακά του, καθώς τον οδηγούμε (με τις κριτικές μας) πάλι πίσω στη γη, να φαίνεται η διαφορά. Μία διαφορά η οποία δεν φαίνεται ανάλογα σε συμπαίκτες του. Σε εκείνους μάλιστα, οι οποίοι με την απόδοση τους δεν ξεκολλούν εκατοστό από τη γη αλλά…
Αυτή είναι η μοίρα μεγάλων παικτών. Κι ο Τζόλης στα δικά τους μέρη οδεύει. Ως εκ τούτου βιώνει επί του παρόντος και θα βιώσει - ακόμη περισσότερο – στο μέλλον και τα υπέρ και τα κατά της μοίρας των μεγάλων παικτών…
Με λίγα λόγια; Ο Τζόλης είναι τυχερός μέσα στην (πρόσκαιρη…) ατυχία του. Ατυχία βλέπετε, είναι η περίοδος ντεφορμαρίσματος σε κρίσιμους χρόνους.
Τυχερός είναι επειδή είναι παιδί μιας σώφρονος οικογένειας με χαμηλούς τόνους. Κατά πως μαθαίνουμε. Είναι και «παιδί» του προπονητή – επιμένουμε - με τον οποίο αναδείχθηκε…
Αυτοί του βάζουν πλάτη. Να του βάλουμε κι εμείς. Δίχως να του χαρίζουμε κάστανα αλλά και δίχως, αν τον γεμίζουμε με… τύψεις!
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
