Τι ψάχνεις;

Οξάνα Κορένεβα: «Θα κυνηγήσω το Ευρωπαϊκό - Έκλαιγα όταν πήρα την υπηκοότητα»

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Δείτε το φωτογραφικό υλικό

Στρέφοντας το βλέμμα στο τριπλούν, τη βλέπεις ήρεμη και με τα ακουστικά της να προσπαθεί να συγκεντρωθεί. Αναρωτιέσαι τι σκέφτεται, τι ακούει; Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν θα περνούσε από το μυαλό σου ότι στα αυτιά της ηχεί το «Πού ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια».

Είναι ετοιμόλογη, ενθουσιώδης και έχει επιλέξει να κοιτά τη ζωή με θετική ματιά. Αγαπάει τα άλματα, νιώθει ελεύθερη όταν «πετά» σε κάθε προσπάθεια και δεν μπορεί να αντισταθεί στο λατρεμένο της κοτόπουλο. Η Οξάνα Κορένεβα ανέβηκε στο πρώτο σκαλί του βάθρου στο τριπλούν στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στο ΣΕΦ και μίλησε στο metrosport.gr για την επίδοση, τους στόχους και την επιθυμία της να βρεθεί στο Ευρωπαϊκό της Ρώμης.

Ξετύλιξε το κουβάρι της ζωής της από τη Ρωσία στην Ελλάδα, τις πρώτες της προπονήσεις που δεν καταλάβαινε τα ελληνικά, το μόντελινγκ και το σέρβις μέχρι και το περσινό νταμπλ στο Βόλο. Ακόμη, αναφέρθηκε στην κατάσταση των εγκαταστάσεων στο Ζηρίνειο καθώς και στη μηδαμινή χρηματοδότηση που υπάρχει στο άθλημα. Τέλος, διηγήθηκε την «περιπέτεια» της μέχρι να αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα και το πάρτι που έκανε ότι εγκρίθηκε το αίτημα της.

«Χαίρομαι που βγήκα πρώτη αλλά για μένα περισσότερο μετράει η επίδοση»

Πώς βίωσες τη συμμετοχή σου ως τριπλουνίστρια για πρώτη φορά σε κλειστό;

«Ήθελα να κάνω καλύτερη επίδοση αλλά δεδομένων των συνθηκών του γηπέδου και μιας αρρώστιας που είχα περάσει πριν ένα μήνα είμαι αρκετά ικανοποιημένη. Ξέρω ότι μπορώ να κάνω μεγαλύτερα άλματα και θα δουλέψουμε περισσότερο με στόχο τον ανοιχτό. Ήταν μια όμορφη διοργάνωση και χάρηκα που συμμετείχα ως τριπλουνίστρια για πρώτη φορά. Χαίρομαι που βγήκα πρώτη αλλά για μένα περισσότερο μετράει η επίδοση».

Ποιος είναι ο στόχος σου για φέτος;

«Ο μεγάλος μου στόχος είναι να συμμετέχω στο Ευρωπαϊκό. Θέλω να κυνηγήσω την πρόκριση και το ranking. Θα συμμετέχω σε αρκετούς αγώνες για να μπορέσω να βρεθώ στη Ρώμη».

«Αυτό που πετάς, ταξιδεύεις σε κάνει να νιώθεις ελεύθερος»

Ποιο ήταν το ερέθισμα για να αρχίσεις την ενασχόληση σου με τον στίβο;

«Το ερέθισμα ήταν η μαμά μου. Έκανα πατινάζ μέχρι τα 12 στη Ρωσία αλλά όταν ήρθαμε στην Ελλάδα δεν υπήρχαν διαθέσιμα παγοδρόμια και η μαμά μου, που ήταν και παλιά μηκίστρια, μου πρότεινε να αρχίσω στίβο. Δοκίμασα σχεδόν όλα τα αγωνίσματα όπως μήκος, επί κοντώ, εμπόδια, τρέξιμο. Με κέρδισε το μήκος και στα 28 μου άλλαξα άθλημα και άρχισα να κάνω τριπλούν. Το αγαπώ».

Τι σε εντυπωσιάζει σε αυτά τα δύο αγωνίσματα;

«Μάλλον το συναίσθημα ότι πετάς. Είναι μια ικανότητα που ο άνθρωπος δεν την έχει. Αυτό που πατάς, πετάς, ταξιδεύεις σε κάνει να νιώθεις ελεύθερος».

Ποιος είναι ο λόγος που αγαπάς το τριπλούν περισσότερο;

«Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Είναι παρόμοια αγωνίσματα αλλά δεν μπορώ να σου πω με λόγια γιατί αγαπώ το τριπλούν. Μου πάει περισσότερο».

Ποια ήταν η καλύτερη σου στιγμή;

«Η περσινή χρονιά, όπου στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στο Βόλο κέρδισα και στο μήκος και στο τριπλούν. Μου έλειψαν τα 13 εκατοστά για να φτάσω στα 14 μέτρα αλλά ο αγώνας μου έδειξε ότι μπορώ να τα φτάσω και ήμουν ευτυχισμένη».

Είναι στόχος τα 14μ;

«Θα ήθελα να ξεπεράσω τα 14. Ας γράψει και 14.00 για αρχή (γέλια)».

Πώς αντιδράς στις δύσκολες στιγμές;

«Είμαι θετικός άνθρωπος και όταν δεν πάει κάτι καλά, δεν το βλέπω αρνητικά. Συμφωνώ με τη φράση του Νέλσον Μαντέλα «Δεν χάνω ποτέ, ή κερδίζω ή μαθαίνω. Αν δεν μου βγει κάτι, μαθαίνω από τα λάθη μου και συνεχίζω να δουλεύω. Όποιος επιμένει, θα πετύχει».

«Κάθε αθλητής στην Ελλάδα που ασχολείται με τον στίβο, πρέπει να δουλεύει για να ζήσει»

Πού κάνεις προπονήσεις; Είσαι ικανοποιημένη με τις εγκαταστάσεις;

«Προπόνηση κάνω στο Ζηρίνειο στην Κηφισιά. Δεν είμαι πολύ ικανοποιημένη από τις εγκαταστάσεις. Έχουμε πιο μικρό γήπεδο, κάπου το ταρτάν είναι φουσκωμένο. Ωστόσο κάνουμε τις προπονήσεις μας και ελπίζω κάποια στιγμή το γήπεδο θα αλλαχτεί όλο».

Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του προπονητή σου στην εξέλιξη σου;

«Χωρίς τον προπονητή μου δεν θα βρισκόμουν ούτε στο βάθρο ούτε στο άθλημα αυτό. Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο καθώς εκτός από προπονητής, είναι και μπαμπάς και ψυχολόγος. Ξέρει πως είμαι από το «καλημέρα» που θα του πω. Ζει μαζί μας κάθε στιγμή του αγώνα».

Ποια είναι η σημαντικότερη συμβουλή του;

«Η αλήθεια είναι ότι συνεργαζόμαστε χρόνια και μου έχει δώσει πολλές συμβουλές. Θα κρατήσω τις συζητήσεις μας μετά από κάθε αγώνα, όπου βλέπουμε τα καλά και τα λάθη».

Υπάρχει επαρκής χρηματοδότηση;

«Κάθε αθλητής στην Ελλάδα που ασχολείται με τον στίβο, πρέπει να δουλεύει για να ζήσει. Όταν σε στηρίζουν οι γονείς σου, είναι καλά. Θέλω να πω και ένα μεγάλο μπράβο στους γονείς που στηρίζουν τα παιδιά τους για να κάνουν το άθλημα που αγαπούν. Δεν μπορούν όλοι οι γονείς να το κάνουν αυτό και σίγουρα δεν μπορούν να το κάνουν για πάντα. Εγώ έπιασα δουλειά από μικρή και στα 27 μου σταμάτησα να δουλεύω γιατί κατάλαβα ότι δεν μπορώ να δουλεύω και να κάνω προπόνηση. Κάνω απλά μαθήματα personal και είναι ένα εισόδημα για εμένα. Με βοηθά πολύ ο σύλλογος και ο σύντροφος μου».

«Δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω όταν πήρα την υπηκοότητα»

Εκτός από τον στίβο, με τι άλλο είχες ασχοληθεί;

«Έχω κάνει μόντελινγκ. Ήμουν στο Πρακτορείο «Happy People Models» και ήταν μια από τις καλύτερες συνεργασίες που έχω κάνει. Έκανα τη σερβιτόρα, τελείωσα φωτογραφία και ήμουν και φωτογράφος ενώ έχω τελειώσει Γυμναστική Ακαδημία Αθηνών».

Τι έχεις κερδίσει από την ενασχόληση σου με τόσα επαγγέλματα;

«Έχω κερδίσει εμπειρία. Από το μόντελινγκ κέρδισα χρήματα, το μικρόβιο της φωτογραφίας το κόλλησα από τον μπαμπά μου και την αγαπώ. Θέλω να ασχοληθώ στο μέλλον. Από το σέρβις έμαθα να είμαι υπομονετική και έχω πόνους στη μέση (γέλια). Όταν πήγαινα σεζόν ήταν η καλύτερη στιγμή της ζωής μου διότι συνδύαζα διακοπές και δουλειά».

Δυσκολεύτηκες να προσαρμοστείς στην Ελλάδα; Ήταν εύκολο να μάθεις τη γλώσσα;

«Δυσκολίες δεν αντιμετώπισα. Πήγαινα σε ρωσικό σχολείο και ήξερα ρωσικά και αγγλικά. Φαντάσου πως όταν πήγαινα στην προπόνηση, δεν καταλάβαινα τίποτα από όσα μου έλεγαν και είτε μου έδειχναν τι να κάνω είτε έκανα ό,τι έκαναν και τα άλλα παιδιά. Σιγά σιγά άρχισα να μιλάω με τα παιδιά, έκανα φιλίες και επικοινωνούσαμε. Το μεγάλο μου πρόβλημα ήταν η γραμματική αλλά και αυτό το κομμάτι το κατάλαβα όταν ήθελα να περάσω πανεπιστήμιο. Όταν είσαι από άλλη χώρα, για να μπορέσεις να σπουδάσεις πρέπει να έχεις ένα χαρτί που να λέει ότι ξέρεις τη γλώσσα. Οπότε κάναμε σεμινάρια για ένα χρόνο στη Φιλοσοφική και με βοήθησαν να καταλάβω τα πάντα».

Υπήρξε περιστατικό ρατσισμού;

«Δεν έχω βιώσει ποτέ τέτοιο περιστατικό στη ζωή μου. Ποτέ κανείς δεν μου είχε πει κάτι ρατσιστικό».

Δυσκολεύτηκες να πάρεις την υπηκοότητα σου; Πώς αντέδρασες ότι το αίτημα σου έγινε δεκτό;

«Κατέθεσα τα χαρτιά μου το 2020 γιατί έπρεπε να συγκεντρώσω πάρα πολλά έγγραφα και να έχω και χρήματα. Περίμενα να πάρω την υπηκοότητα σε ένα χρόνο και η αλήθεια είναι ότι την πήρα μετά από τρία (γέλια). Πήρα τηλέφωνο στο Υπουργείο και μου είπαν ότι είχε εξεταστεί ο φάκελος μου και η απάντηση ήταν θετική. Άρχισα να κλαίω. Δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Είναι ευτυχία γιατί γίνεσαι κάτοικος της χώρας που αγαπάς και μπορείς να εκπροσωπείς την Ελλάδα ως αθλητής ή αθλήτρια. Μόλις πήρα την υπηκοότητα, το γιόρτασα με όλους».

Ποια η στάση των γονιών σου σε όλη την πορεία;

«Οι γονείς μου ήταν πάντα δίπλα μου. Μου έλεγαν να κάνω αυτό που θέλω και θα με στηρίξουν. Ακόμη και τώρα αποτελούν το στήριγμα μου».

Έχεις κάνει σκέψεις αποχώρησης;

«Δεν σκέφτομαι ακόμη το πότε θα αποχωρήσω. Βλέποντας και κάνοντας».

Γνωρίζοντας καλύτερα την Οξάνα

Πρότυπο: «Όχι, θαυμάζω τους ανθρώπους που καταφέρνουν να κάνουν αυτό που θέλουν».

Αγαπημένο φαγητό: «Κοτόπουλο. Δεν με νοιάζει το συνοδευτικό, αν υπάρχει κοτόπουλο είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στη γη».

Αγαπημένη σειρά/ταινία: «Το La Casa De Papel και το Me Before you».

Αγαπημένο τραγούδι: «Είμαι άνθρωπος της παρέας, οπότε ακούω τα πάντα. Βέβαια, στα ακουστικά μου στην προπόνηση και στους αγώνες παίζει ελληνική μουσική. Μη σου φανεί παράξενο αλλά στα αυτιά μου ακούγεται το «Πού ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια» ή «Είχα το όνειρο μου, το ποδήλατο μου» ή Φουρέιρα ή ό,τι άλλο ελληνικό. Με ανεβάζουν πολύ όταν τα ακούω».

Κατοικίδιο: «Στο σπίτι των γονιών μου έχουμε τρία γατάκια».

Ελεύθερος χρόνος: «Το καλοκαίρι πάω παραλία με ένα καφέ και ένα βιβλίο. Το χειμώνα είτε πηγαίνω για καφέ είτε μένω σπίτι».

Γούρι: «Έχω αλλά δεν μπορώ να το πω (γέλια)»

Τατουάζ: «Έχω ένα στο χέρι μου που γράφει το «Never give up». Σε μια σημαντική στιγμή της ζωής μου το ένιωσα και το έκανα».

Πως θα περιέγραφες τον εαυτό σου με μια λέξη/φράση: «Ενθουσιώδης, αισιόδοξη, κοινωνική. Είμαι ένας θετικός άνθρωπος. Σπάνια ξενερώνω και στεναχωριέμαι αλλά μετά από μια ώρα το ξανασκέφτομαι και πάω παρακάτω».