Ο κάθε χαρακτήρας έχει τη δική του προσωπικότητα και ιδιομορφία. Ωστόσο μπορεί να ενταχθεί σε κατηγοριοποιήσεις οι οποίες εν γένει τον εκφράζουν στην αντίδραση μιας συγκεκριμένης συμπεριφοράς. Όταν δώσεις σ’ έναν άνθρωπο, σ’ έναν οπαδό ελπίδα για κάτι καλύτερο τότε αυτός θα περιμένει και ενδόμυχα θα την αποζητά μέχρι αυτή να πραγματωθεί. Όταν μάλιστα αυτή ελπίδα συνοδεύεται με συγκεκριμένες υποσχέσεις οι οποίες αρχικά υλοποιούνται, τότε ο οπαδός αυξάνει τις προσδοκίες του ακόμη περισσότερο.
Στον ΠΑΟΚ η Διοίκησή του, Αρχικά έδωσε την ελπίδα. Στην συνέχεια με την εξόφληση των χρεών δημιούργησε μια σιγουριά. Με το στήσιμο της μεγάλης ομάδος και τους τίτλους, έφερε τη χαρά την ευφορία και την ακόμη μεγαλύτερη προσδοκία. Η διοίκηση υποσχέθηκε ότι θα διατηρήσει τον ΠΑΟΚ ψηλά, θα τον κάνει ακόμη μεγαλύτερο, η αγωνιστική του αντανάκλαση θα είναι ευρωπαϊκή.
Ο ΠΑΟΚ που ξεπερνούσε τα όρια της Ελλάδος λόγω του οπαδικού του ρεύματος θα το έκανε αυτή τη φορά λόγω της ανταγωνιστικής του ομάδος. Η υπόσχεση αυτή εμπεριείχε ένα ψυχικό έναυσμα. Ο οπαδός άρχισε να σκέφτεται την ομάδα του ως μόνιμη διεκδικήτρια του τίτλου που θα έχει αξιόλογες ευρωπαϊκές πορείες κυρίως στο τσάμπιονς λιγκ. Η διοίκηση υποσχέθηκε πολλά. Ο κόσμος περίμενε και περιμένει να γίνουν πράξη. Σήμερα δυστυχώς φτάσαμε στο σημείο ενός υποχρεωτικού ενδιάμεσου απολογισμού που μας δείχνει ότι η πορεία είναι αντιστρόφως ανάλογη με την προσδοκία.
Ο οπαδός περιμένοντας πολλά βλέπει ότι τα χάνει. Δεν τα είχε αποκτήσει ποτέ αλλά μέσα στην παοκτσήδικη συνείδησή του είχε δημιουργήσει έναν ιδανικό ασπρόμαυρο κόσμο ο οποίος θα εξελισσόταν . Όπου τα επιτεύγματα θα ήταν η συνήθεια και όχι η εξαίρεση. Δυστυχώς η πραγματικότητα για μια ακόμη φορά ήρθε να διαψεύσει τις ελπίδες και να εγκαταστήσει ένα διοικητικό σκιάχτρο στην ψυχή του κάθε παοκτσή που δεν ξέρει πως να το αντιμετωπίσει. Αυτό το σκιάχτρο είναι μια μηχανή παραγωγής άστοχων, παράλογων σχεδόν ύποπτων ενεργειών οι οποίες , συν τω χρόνω, έριξαν αντί να ανεβάσουν τον ΠΑΟΚ, επίπεδο.
Η ομάδα αντιμετώπισε την τελευταία διετία σωρεία προβλημάτων που άρχισαν και κορυφώθηκαν με το εξωαγωνιστικό κυνηγητό και την πολυιδιοκτησία και συνεχίστηκαν στο αγωνιστικό με τις εντελώς λανθασμένες επιλογές σε όλα τα επίπεδα. Είναι απίστευτο αλλά εκεί στην διοίκηση του ΠΑΟΚ είναι λες και προσπαθούν να βρουν ή να φτιάξουν ένα εξιλαστήριο θύμα με το οποίο θα ασχολείται ο κόσμος παρά να πάρουν τις αποφάσεις που πρέπει για να πάει η ομάδα μπροστά.
Τα εξιλαστήρια θύματα άρχισαν και θα συνεχίζονται με τους διάφορους παίκτες προπονητές ακόμη και δημοσιογράφους. Στο τέλος θα φάνε τον Γκαρσία και δε θα μείνει κανείς. Ή μάλλον θα μείνει ο Σαββίδης. Όσο τραβηγμένο κι αν ακούγεται ίσως και να μη χαλάει τους εδώ διοικούντες , που ασχολούνται με χίλια δυο άλλα εκτός από αυτό που πρέπει να ασχοληθούν το αγωνιστικό, να φτάσουν οι ευθύνες στον Σαββίδη. Παρά το γεγονός ότι πληρώνονται από αυτόν δε θα διστάσουν δεξιά και αριστερά να του ρίξουν τις ευθύνες.
Οπότε μην παραξενευτείτε αν δούμε κι αυτό το αντιφατικό το ανήκουστο σχεδόν παράταιρο: οι διοικούντες να κατηγορούν την διοίκηση. «Οι εδώ τους Εκεί»!! Όχι βέβαια στα φανερά. Στην ουσία το τελευταίο εξιλαστήριο θύμα θα είναι ο ίδιος ο Ιβάν Σαββίδης. Ένα θύμα που θα παράξει η παντελώς απογοητευμένη οικογένεια του ΠΑΟΚ αδικώντας τον εαυτό της . Διότι αν συμβεί σ’ αυτό δε θα μιλάμε για εξιλαστήρια θύματα αλλά για πραγματικά και αυτό θα είναι ο σύλλογος του ΠΑΟΚ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ; Σαββίδη έλα γρήγορα, άλλαξε και τα πόμολα και μετά αποφάσισε τι θα γίνει τη νέα χρονιά.
ΥΓ. Το άρθρο έχει γραφτεί πριν τον αγώνα του Κυπέλλου
