Η άποψη των πολλών είναι ότι ελληνικό ποδόσφαιρο έκανε μία τρύπα στο νερό με την εποπτεία των ξένων. Ούτε εκσυγχρονίστηκαν οι θεσμοί, ούτε άλλαξε ο τρόπος διοίκησης της
ΕΠΟ, ούτε εκπαιδεύτηκαν τα στελέχη του ποδοσφαίρου.
Το σημαντικότερο; Δεν έγινε ούτε ένα βήμα, ώστε η διαιτησία να αποκτήσει τη χαμένη αξιοπιστία της. Οι διαιτητές συνεχίζουν να κάνουν επιλεκτικά λάθη, υπήρξαν αγώνες που αμφισβητήθηκαν ακόμη και οι ξένοι και το ελληνικό ποδόσφαιρο συνεχίζει να κυνηγάει την ουρά του. Μέσα στο ίδιο τοξικό περιβάλλον, των μικροπολιτικών και του εγχώριου λαϊκισμού. Αλλωστε μέχρι εκεί, προφανώς, φθάνει το όραμα των παραγόντων.
Και επειδή με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις, στον χορό μπήκαν και οι παράγοντες των μικρομεσαίων ομάδων και ακολουθούν τα ίδια τερτίπια με αυτά των μεγάλων. Διεκδικούν το Πρωτάθλημα του λαϊκισμού με τις ίδιες πιθανότητες και σκαρφίζονται οποιοδήποτε φτηνό τέχνασμα, πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στις ομάδες τους. Το σίγουρο πάντως είναι ότι στο μόνο που δεν προσφέρουν υπηρεσίες είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η ΟΥΕΦΑ όμως δεν δίνει μία για την εσωστρέφεια του ελληνικού ποδόσφαιρου. Εστειλε τους τοποτηρητές προκειμένου να επιβεβαιώσει τον θεσμικό της ρόλο, αλλά δεν θα κλάψει κιόλας αν συνεχίσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα να τρώει τις σάρκες του.
Σίγουρα όμως τα τεχνοκρατικά στελέχη της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας δουλεύουν με ορίζοντα το μέλλον. Με στόχο να ενισχυθεί το ενδιαφέρον των ευρωπαϊκών διοργανώσεων και να αυξηθούν τα έσοδα των ομάδων που συμμετέχουν σ’ αυτές. Εκεί όπου οι βασικοί πυλώνες είναι ποδοσφαιρικό θέαμα, ποιότητα διοργάνωσης και έσοδα. Αυτά απασχολούν τα μεγάλα club της Ευρώπης και όχι οι Βάτσιοι, οι Μανούχοι, οι Παπαπέτροι και οι ψήφοι των ΕΠΣ.
Αυτά είναι για τους παράγοντες της ψωροκώσταινας οι οποίοι κάνουν θόρυβο στις εγχώριες διοργανώσεις και στην ουσία έχουν τις ευρωπαϊκές ως καλοκαιρινές διακοπές που πάντα αποτελούν μία ευχάριστη ανάμνηση. Καμία σπουδή για εμφατική παρουσία των ομάδων τους σ’ αυτές και γι’ αυτό δεν τους κάηκε καρφάκι που θα αγωνίζονται πλέον στην τρίτη τη τάξη ευρωπαϊκή διοργάνωση και ο Πρωταθλητής θα χύνει ιδρώτα για να μπει στους Ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Μία χαρά θα μπορούσε το αποτέλεσμα να ήταν εντελώς διαφορετικό, αν το αποφάσιζαν οι παράγοντες.
Και όχι μόνο του big 4. Ολοι οι παράγοντες των επαγγελματικών ομάδων, με την παρουσία μάλιστα και εκπροσώπων από τις ομάδες των χαμηλότερων κατηγοριών. Οταν θέλεις να έχεις ένα υγειές δένδρο δεν ασχολείσαι μόνο με την κορυφή, αλλά και με τις ρίζες. Το πρόβλημα είναι συνολικό άρα και η λύση του θα έρθει με συνολική ζύμωση. Εκτός κι αν στην Ελλάδα αποφάσισαν, ίσως και με τη σύμφωνη γνώμη των υπολοίπων ομάδων, ότι τέσσερα είναι τα αφεντικά του ποδοσφαίρου και οι υπόλοιπες ομάδες παίζουν τον ρόλο των δορυφόρων. Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να δούμε την αντίδραση των ομάδων με πράξεις και όχι με λόγια.
Τι ετοιμάζει η ΟΥΕΦΑ; Να αυξήσει τις ομάδες του Τσάμπιονς Λιγκ σε 36, από το 2024 και συγχρόνως τα έσοδα των ομάδων. Επ’ αυτού θα τα πούμε προσεχώς.
FOCUS
Τώρα που κατά δήλωση του Α.Σ. Αρης τα ταμειακώς τακτοποιημένα μέλη του Συλλόγου έχουν φθάσει στον εξαιρετικό αριθμό των 4.000, μήπως είναι καιρός να γίνει και μία πολυπληθή Τακτική Γενική Συνέλευση, από την οποία να προκύψει μία δημοκρατικά εκλεγμένη διοίκηση; Θα είναι μάλιστα και η ευκαιρία να γίνει και ο απολογισμός του έργου των διοικήσεων των τελευταίων ετών;
