Ο Θοδωρής Ζαγοράκης είναι, όπως αναμενόταν, ο νέος πρόεδρος της ΕΠΟ. Την υποψηφιότητά του στήριξαν στην κάλπη το σύνολο των Ενώσεων και των ομάδων του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Ωστόσο, δεν στηρίχτηκαν, όπως επίσης αναμενόταν, και δεν εκλέχτηκαν οι πρώην συμπαίκτες του στην Εθνική Ομάδα. Ο Χαριστέας, ο Καφές και ο Δημήτρης Παπαδόπουλος -ο Γιούρκας Σεϊταρίδης επέλεξε να αποσύρει την υποψηφιότητά του το βράδυ της Παρασκευής- διαπίστωσαν εν τοις πράγμασι ότι είναι... too much για τους ελέγχοντες τις ισορροπίες στην ΕΠΟ να δεχτούν εκτός από τον πρόεδρο να υπάρχουν και στην Εκτελεστική Επιτροπή πρώην διεθνείς ποδοσφαιριστές, να επιτρέψουν τη διατάραξη, δηλαδή, αριθμητικών δεδομένων τα οποία και σε αυτές τις εκλογές διαφυλάχθηκαν ως κόρη οφθαλμού.
Ο Ζαγοράκης, συνεπώς, θα είναι, όπως ήταν και ο Γραμμένος, ένας πρόεδρος που, κατ' αρχήν, τουλάχιστον, θα είναι δέσμιος αυτών των ισορροπιών και των αριθμητικών δεδομένων.
Από τη διαχείριση αυτού του ζητήματος θα κριθεί, πρωτίστως και σε πολύ μεγάλο βαθμό, αν ο εμβληματικός αρχηγός της Πρωταθλήτριας Ευρώπης Εθνικής Ομάδας θα μπορέσει να εφαρμόσει την ολιστική μελέτη των υπερεθνικών ομοσπονδιών, να πολεμήσει τις παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου, να υλοποιήσει ένα σχέδιο πραγματικής εξυγίανσης, να μην καταλήξει να είναι πρόεδρος-«γλάστρα»
Το στοίχημα για το νέο πρόεδρο της ΕΠΟ είναι να αποδείξει ότι έχει την ικανότητα να διοικήσει σα να είναι δεδομένα υπέρ του η πλειοψηφία και διαθέτει τον έλεγχο στην Εκτελεστική Επιτροπή, ενώ είναι εκ των προτέρων γνωστό ότι δεν έχει ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Ο Ζαγοράκης καλείται να πετύχει εκεί όπου ο Γραμμένος απέτυχε παταγωδώς. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να συνεχιστεί αυτή η τοξικότητα που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια στο χώρο του ποδοσφαίρου μας.
Δεν μπορεί να υπάρξει και από πλευράς της διοίκησης Ζαγοράκη η ίδια αδράνεια και η ίδια ανοχή που επιδείχτηκε από τη διοίκηση Γραμμένου απέναντι σε όσους σκορπούσαν -και εξακολουθούν να σκορπούν- δηλητήριο, να λένε ό,τι θέλουν, να ρίχνουν καθημερινά λάδι στη φωτιά, να διατηρούν μονίμως την ένταση με τις εμπρηστικές δηλώσεις τους.
Δεν μπορεί να εξακολουθήσει η Εθνική Ομάδα να παίζει όπου να 'ναι. Ορθώς αποφασίστηκε η αποχώρηση από το «Καραϊσκάκης», διότι ήταν πολλά τα προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί, αλλά, είναι αδιανόητο να μην έχει βρεθεί τρία χρόνια τώρα η μόνιμη έδρα της Εθνικής Ομάδας.
Μείζον θέμα είναι η ανασυγκρότηση της Εθνικής Ανδρών και όλων των Εθνικών Ομάδων. Ως προς την Ανδρών, που είναι, βέβαια, και η βιτρίνα, σαφώς και υπάρχουν ενδείξεις ότι βελτιώνεται η κατάσταση και πως δημιουργούνται προϋποθέσεις για καλύτερες μέρες, όμως, υπάρχει ανάγκη για πιο οργανωμένη και πιο συγκροτημένη προσπάθεια.
Ουδείς μπορεί να διανοηθεί ότι και επί ημερών Ζαγοράκη θα συνεχιστεί αυτό το ρεζιλίκι, αυτή η ξεφτίλα με τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας. Οτι θα ξαναδούμε αυτό το... τσίρκο με το πού θα γίνει ο τελικός, πόσα θα είναι τα εισιτήρια, πώς θα μοιραστούν, σε κεκλεισμένων των θυρών τελικό να υπάρχουν οπαδοί και να γίνονται επεισόδια.
Η αναδιάρθρωση των πρωταθλημάτων δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι αντικείμενο πολιτικής παρέμβασης. Απαγορεύεται η διοίκηση στην οποία πρόεδρος θα είναι ο Ζαγοράκης να επιτρέψει ο -όποιος- υφυπουργός Αθλητισμού να υποδεικνύει πόσες κατηγορίες θα υπάρχουν στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, πόσες ομάδες θα αγωνίζονται στην κάθε κατηγορία, κάθε χρόνο να αλλάζει ο τρόπος διεξαγωγής προκειμένου να ικανοποιηθούν ρουσφέτια και να εξυπηρετηθούν ημέτερες ομάδες.
Κορυφαία προτεραιότητα για τον Ζαγοράκη θα πρέπει να είναι η αξιοποίηση κονδυλίων που, λέγεται ότι, είναι προς διάθεση από τις υπερεθνικές ομοσπονδίες αλλά δεν αξιοποιήθηκαν. Η εμπειρία του ως Ευρωβουλευτής και η γνώση για τα χρηματοδοτικά εργαλεία αλλά και τους τρόπους απορρόφησης και αξιοποίησής τους, θα πρέπει να λειτουργήσει ώστε να μην μείνει ούτε ευρώ αναπορρόφητο.
