Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Αυτός είναι και ο λόγος που οι οπαδοί των ομάδων κάθε χρόνο ανεβάζουν τον πήχη των απαιτήσεων ακόμη περισσότερο.
Ο οπαδός, συνήθως, λειτουργεί με το συναίσθημα κι όχι με τη λογική. Γι’ αυτό φθάνει και στα όρια της υπερβολής. Η αγάπη του για την ομάδα είναι αυτή που τον οδηγεί πολλές φορές και σε άδικες κρίσεις. Ενας άνθρωπος που έχει την ομάδα του τόσο ανάγκη όσο την ανάσα του, λογικό είναι να κρίνει τις διοικητικές αποφάσεις με τη δική του λογική.
Αυτό συμβαίνει σ’ όλο τον κόσμο. Η περηφάνεια του οπαδού του αφαιρεί το δικαίωμα να συμβιβάζεται με τη μετριότητα. Κατά βάθος όμως έχει υψηλή κρίση και στο τέλος της ημέρας δεν αδικεί εκείνον που παλεύει για το συμφέρον της ομάδας.
Μπορεί το θυμικό και η αγάπη του για την ομάδα κάποιες στιγμές να τον οδηγεί στο να ξεπερνάει την κόκκινη γραμμή, αλλά ετούτο συνήθως είναι ένα γεγονός που δεν έχει μεγάλη διάρκεια.
Στο ελληνικό ποδόσφαιρο οι σχέσεις μεταξύ των παραγόντων δεν φημίζονται για την ειλικρίνεια τους. Κυριαρχούν οι λυκοφιλίες, οι εφήμερες σχέσεις και τα πισώπλατα μαχαιρώματα. Σ’ αυτόν τον χώρο οι παράγοντες που έχουν καθαρό λόγο φαντάζουν ξένοι στον χώρο.
Ο Στράτος Ευγενίου, χωρίς να το πολυκαταλάβει μέσα σε λίγες ημέρες έγινε ιδιοκτήτης του ιστορικού και αδικημένου Ηρακλή και πρόεδρος ομάδας η οποία συμμετέχει στη Super League 2. Συγχρόνως επωμίσθηκε και το βαρύ φορτίο να επαναφέρει τον Ηρακλή στον φυσικό του χώρο που είναι η Super League1. Το εγχείρημα μόνο εύκολο δεν είναι.
Χρειάζεται χρήματα και εμπειρία στις παρασκηνιακές «ζυμώσεις». Ο κ. Ευγενίου δεν συστήθηκε ούτε ως ο παράγοντας που έχει τη διάθεση να βάλει στον Ηρακλή εκατομμύρια, ούτε ότι είναι ο παράγοντας με δούνε λαβείν με το παρασκήνιο. Κόντρα στο status του εγχώριου ποδοσφαίρου δεν υπόσχεται πράγματα που δεν μπορεί να υλοποιήσει και συνήθως σκέφτεται φωναχτά.
Ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή ότι είναι πρόθυμος να πουλήσει την ομάδα και να αποχωρήσει. Ακόμη είπε ότι θα απλώσει τα πόδια του μέχρι εκεί που φθάνει το δικό του οικονομικό πάπλωμα. Σε μία προσπάθεια να «ξυπνήσει» τον εγωισμό των φίλων του Ηρακλή δημοσιοποίησε τα «θέλω» του για την παρουσία τους κατά τη νέα αγωνιστική περίοδο.
Ξεκάθαρες κουβέντες από έναν παράγοντα που έχει δείξει με πράξεις ότι σέβεται την ιστορία του Ηρακλή. Η εύκολη λύση θα ήταν να έταζε λαγούς με πετραχήλια, να αγόραζε χρόνο ρίχνοντας μία παραγοντική ζαριά, κι αν δεν του έβγαινε και «έσκαγε» το εγχείρημα να τα μάζευε και να έφευγε, αφήνοντας πίσω του καμένη γη. Παρόμοιες καταστάσεις, άλλωστε δεν είναι άγνωστες στους φίλους του Ηρακλή. Τις έχουν ζήσει και ο σύλλογος τις έχει πληρώσει ακριβά.
Ο κ. Ευγενίου προτίμησε την πολιτική της ειλικρίνειας. Πρόσφατα υποσχέθηκε ότι «θα δημιουργήσω ομάδα που θα κάνει Πρωταθλητισμό», αλλά κανείς δεν κάνει συμβόλαιο με την επιτυχία.
Καταγράφεται ως θετική η διάθεση του Τομ Παπαδόπουλου να συνεισφέρει οικονομικά στη νέα προσπάθεια. Αυτή είναι η καλή πλευρά του γεγονότος αυτού. Το ζήτημα είναι τι απαιτήσεις θα έχει ο κ. Παπαδόπουλος ως αντάλλαγμα των περίπου 300 χιλ. ευρώ που υποσχέθηκε. Κι αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να λυθεί πριν υλοποιηθεί η υπόσχεση του ομογενή επιχειρηματία, ο οποίος είναι άτομο καλών προθέσεων αλλά παρορμητικό και εκεί… χάνεται η μπάλα.
Ο κ.Παπαδόπουλος έχει μεγαλεπήβολα σχέδια τα οποία όμως δεν είναι «χτισμένα» πάνω σ’ ένα ορθολογικό πλάνο εσόδων. Οπότε η υλοποίηση τους ενέχει τεράστιο κίνδυνο αποτυχίας. Αντιθέτως ο κ. Ευγενίου προτιμά τα σίγουρα βήματα γιατί δεν θέλει να υποθηκεύσει το μέλλον του Ηρακλή. Τι απομένει; Μεταξύ αυτών των δύο τάσεων να βρεθεί (αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις) η «χρυσή τομή», η οποία θα είναι προς όφελος του Ηρακλή.
